sociocentrisme : tendéncia a centrar l'atencion unicament sus la dimension sociala dels eveniments istorics o contemporanèus.
sociocritica : metòde de lectura critica basada sus la portada sociala del tèxt literari legit.
sociocultural [sòciocultural], -a adj, cf Ubaud Dicort : qu'es a l'encòp fonccion d'un grop social donat (familha, classa, cenacle...) e de la cultura d'aquel grop.
sociodrama nm : improvisacion dramatica sus un tèma donat, facha per un ensemble de personas, per dessobtar d'unas estructuras latentas del grop.
D'unes sociodramas pòdon èsser fòrt trebolaires.
sociodramatic, -a : relatiu, -iva a un sociodrama.
socioeconomic [sòcioeconomic], -a adj, cf Ubaud Dicort : de natura a interessar la societat definida en tèrmes economics.
socioeducatiu, -iva : de natura a interessar l'educacion collectiva.
sociofobia : confusion mentala que se manifèsta per una paur de las implicacions socialas.
sociogenèsi (f.) : genèsi dels fenomèns psiquics sul plan sociologic (fach, per las perturbacions psiquicas, de dependre de factors socials generals)
sociogenetica (subs.) : estudi (m.) de la formacion espontanèa d'ensembles pichons al còr d'un ensemble bèl.
sociogenia : disciplina qu'estúdia la genèsi e la formacion dels fenomèns psiquics a partir de l'observacion dels condicionaments psicologics e dels eveniments socials que lor influx es capital dins las formas e las manifestacions, normalas o patologicas, de la persona.
sociogenic, -a : relatiu, -iva a la sociogenia.
sociogeografic, -a : relatiu, -iva a la geografia sociala.
sociograma nm : figura que son objectiu es de representar la fisionomia de las relacions individualas entre los diferents membres d'un grop.
sociolingüista [ ~ sociolinguista] n (m. e f.) : especialista (m. e f.) de sociolingüistica.
sociolingüistic ~ sociolinguistic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « sociolinguistique » (Rapin)
sociolingüistica [ ~ sociolinguistica] nf : disciplina qu'estúdia las relacions entre lo lengatge, la cultura e la societat.
sociològ, -a : especialista (m. e f.) de sociologia.
sociologia : sciéncia dels comportaments socials en general.
sociologic, -a : relatiu, -iva a la sociologia.
sociologicament : d'un biais sociologic.
sociologisant, -a : influenciat, -ada per la sociologia.
Istòria sociologisanta.
sociologisme : tendéncia a far dependre tot de la sociologia.
sociometria : estudi (m.) de las relacions entre las personas d'un meteis grop, e entre mai d'un grop de meteissa apertenéncia.
sociometric, -a : relatiu, -iva a la sociometria.
sociopatia : patologia d'origina sociala.
sociopolitic [sòciopolitic], -a adj, cf Ubaud Dicort : que concernís l'organizacion politica de la societat.
socioprofessional [sòcioprofessional], -a adj, cf Ubaud Dicort : relatiu, -iva al grop social en relacion amb lo sector e lo nivèl economic que lo caracterizan.
Categorias socioprofessionalas.
socioterapia : ensemble de las tecnicas psicoterapeuticas per assajar de suprimir las perturbacions de comportament d'una persona en situacion de grop.
socit nm, cf Ubaud Dicort : « souci, sollicitude, inquiétude, chagrin » TdF
socitar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, solliciter, presser, v. secutar ; contrarier, inquiéter, v. carcanhar » (v. TdF). « socitar » : v. socidar (non preconizat Dicort).
socitar (se) v pron : « se soucier, se mettre en peine » TdF jos ‘soucita’
socitós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « soucieux, euse » TdF
sòcla nf, cf Ubaud Dicort : « socque, sorte de chaussure, soulier à semelle de bois ; botte de terre qui s’attache à la semelle des souliers ; t. de marine, clamp, morceau de bois qui sert à jumeler un mât » (v. TdF ‘soclo, soco’)
sòcle : basa de paret, de colomna, de pedestal, de mòble, d'arquitectura...
socodre (v. tr.) (L. 348 - R. VI, 500) (abs. Dicort) : v. secodre.
socon nm, cf Ubaud Dicort : « petite souche, bûche à brûler, v. soquet ; billot » (v. TdF)
« socopa » : prononciacion de soscopa. v. soscopa.
Una « socopa volanta » (fr.) : v. AVÍ.
socorrable, -bla (abs. Dicort) : que pòrta socors. (v. secorrable)
socorredor, -airitz adj (abs. Dicort) : que pòrta socors. (v. secorreire)
Òm pòt aver besonh d'una man socorrairitz.
socorrement (R. II, 494) / socorriment nm (los 2, abs. Dicort) : socors. (v. secors)
socórrer (R. VI, 500) (abs. Dicort) / socorrir [veire secorrir, cf Ubaud Dicort ] (v. tr.) : ajudar una persona dins lo perilh o lo besonh ; ajudar financièirament o materialament ; defendre q.q. en general.
socorrisme nm (abs. Dicort) : ensemble de mejans e de tecnicas simplas per portar los pus primièrs socorses a de personas en perilh. (v. secorisme)
socorrista (m. e f.) (abs. Dicort) : membre d'una organizacion de socors per las personas en perilh ; persona capabla de balhar los pus primièrs socorses en cas d'accident. (v. secorista)
socors [veire secors] nm, cf Ubaud Dicort (los 2, R. II, 494) : accion de socorrir q.q. dins lo perilh o lo besonh ; ajuda materiala o financièira ; metòde d'emplegar en cas urgent ; çò util dins tal o tal cas ; intermediari ; ajuda en general.
Se portar al socors de q.q.
Balhar un socors.
Demandar un socors.
Socors a balhar als negats.
La memòria m'es totjorn estada d'un grand socors.
Sens lo socors de l'aire, un son demòra bufèc.
Un socors de vint mila soldats.
Al socors !
Se cal pas jamai separar de sa ròda de socors.
socotre (v. tr.) (abs. Dicort) : v. secodre.
Socrates : filosòf grèc (devèrs 470-399 abans J.C.).
socratic, -a : relatiu, -iva a Socrates , disciple, -a de Socrates.
socraticament : segon lo metòde de Socrates.
socratisme : filosofia o metòde de Socrates.
soda 1 nf [ ~ sot nf o nm, cf Ubaud Dicort] : sot (f.) (abric pels pòrcs) ; mena de jòc de cròssa. (v. TdF ‘soudo’)
soda 2 nf (lat. medieval e l.p.) : mena de planta de pels terrens salats que se'n tirava de sòdi (Suaeda fruticosa) ; (S. maritima) ; (S. splendens) ; (quimia) « soude » (Ubaud Dicc.scient. p. 411)
soda caustica nf, cf Ubaud Dicort : « soude caustique » (v. Rapin)
sodà [sòda nf, cf Ubaud Dicort] (angl. soda water) : aiga carbonica, aromatizada o pas.
sodada : establat de pòrcs ; contengut d'una sot.
sodadura (abs. Dicort) / soudadura : v. soudadura.
sodaire (abs. Dicort) / soudaire, -aira : v. soudaire.
sodar 1 (v. tr.) (v. soda 1) : establar un pòrc [v. ensodar].
sodar 2 (abs. Dicort) / soudar (v. tr.) : v. soudar.
sodard nm, cf Ubaud Dicort : « soudard » (Laus)
sodat 1, -ada adj : (embarrat dins una soda 1), cf Ubaud Dicort. (v. sodar 1)
sodat 2, -ada (que ten de soda 2) adj, cf Ubaud Dicort : « sodé, -e » (Per Noste, Rapin)
sòdi nm : (quimia) « sodium » (Ubaud Dicc.scient. p. 410), element metalloïde qu'a remplaçada la soda. v. soda 2.
sodic, -a : que conten de sòdi.
SODIO- : forma prefixada de sòdi, que denòta la preséncia de sòdi.
Sodoma [Sodòma] : vila biblica (del sud de la Mar Mòrta) que foguèt cremada en punicion dels vicis contra natura de sa populacion.
sodomia : coit anal ; copulacion carnala contra natura ; omosexualitat mai que mai masculina ; (per extension) : bestialitat.
sodomita (m.) : persona que practica la sodomia.
sodomitic, -a : relatiu, -iva a la sodomia.
sodomizacion : accion de sodomizar.
sodomizar (v. tr.) : practicar la sodomia sus q.q.
sodòt nm (v. Ubaud Dicort e TdF) : recapte malnet. (v. soda 1)
« soetar » (fr.) : v. desirar.
-SÒF, -SOFIA : formas sufixadas del grèc sophòs (savi) v. filosòf - filosofia.