reibeu



	*Reichenau (Glossari de -)* : v. jos glossari. rei chichon (TdF ; abs. Dicort) : petosa. reicochet nm, cf Ubaud Dicort : « roitelet » (Alibert) reiet nm, cf Ubaud Dicort : « petit roi » TdF reïficacion nf, cf Ubaud Dicort : « réification » (Rapin) reimpausar [reïmpausar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : tornar impausar. reïmpermeabilizar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, réimperméabiliser » reimplantacion (reïmplantacion) nf : accion de tornar implantar. reimplantar (reïmplantar) (v .tr.) : tornar implantar. reimportacion [reïmportacion] nf : accion o resulta de tornar importar. reimportar [reïmportar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : tornar importar. reimposicion (reïmposicion) nf : accion de tornar impausar. reimprimible (reïmprimible), -bla adj (v. çai jos) : que pòt èsser tornat imprimir. reimprimir [reïmprimir, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : tornar imprimir. reina : dòna (femna) de rei ; sobeirana d'un país ; reina d'abelhas. Reina : prenom. reina de prat (plt.) : (Spiræa Ulmaria) reina Glàudia [reina-claùdia, cf Ubaud Dicort] nf : mena de pruna. reina-margarida nf, cf Ubaud Dicort : « reine marguerite, plante » TdF jos ‘rèino’ reinatge : dignitat de rei o de reina ; repais d'Epifania. rein aubin [reinaubi] nm (v. Ubaud Dicort e TdF jos ‘reinaubi’) : cuol blanc (aucèl) (Saxicola stapazina) (Saxicola aurita) Reinaud - Reinauda : prenoms. reïncarnacion nf, cf Ubaud Dicort : « (relig.) réincarnation » (Per Noste) reïncarnar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, réincarner » (Sèrras-Ess.) reïncarnar (se -) v pron : « se réincarner » (v. Per Noste) reincorporacion (reïncorporacion) nf : accion de tornar incorporar. reincorporar (reïncorporar) (v. tr.) : tornar incorporar. reinet nm, cf Ubaud Dicort : « petit roi ; roitelet, oiseau ; troglodyte, oiseau » TdF reineta 1 nf : reina pichona ; mena de poma. « reineta » 2 : v. rana - raneta. reïnfeccion nf, cf Ubaud Dicort : « réinfection » (Rapin) reïnfectar v, cf Ubaud Dicort : « v tr e v pron, réinfecter » (Sèrras-Ess.) Reinièr : prenom. reinon nm, cf Ubaud Dicort : v. reinet. (v. TdF jos ‘reinet’) reïnscripcion nf, cf Ubaud Dicort : « réinscription » (Rapin) reïnscriure v, cf Ubaud Dicort : v tr, « réinscrire » (Rapin) reinstallable (reïnstallable), -bla adj : que pòt èsser tornat installar. reinstallacion [reïnstallacion] nf : accion de tornar installar o de se installar. reinstallar [reïnstallar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : tornar installar. reintegrable (reïntegrable), -bla adj : que pòt èsser tornat integrar. reintegracion [reïntegracion] nf : accion o resulta de tornar integrar o de se... reintegrar [reïntegrar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : tornar integrar. reïnterrogar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, réinterroger » TdF reïntroduccion nf, cf Ubaud Dicort : « réintroduction » (Rapin) reïntroduire v, cf Ubaud Dicort : « v tr, réintroduire » (Per Noste) reïntrodusit, -ida adj, cf Ubaud Dicort : « réintroduit, -e » (v. çai sus) reïnvencion nf, cf Ubaud Dicort : « réinvention » (Sèrras-Ess.) reïnventar v, cf Ubaud Dicort : v tr, « réinventer » (Rapin) reinversar (reïnversar) (v. tr.) : tornar inversar. reinvestigar (reïnvestigar) (v. intr.) : tornar investigar. reinvitar (reïnvitar) (v. tr.) : tornar invitar. reinvocar (reïnvocar) (v. tr.) : tornar invocar. reion / reiòt nm, cf Ubaud Dicort : « petit roi, roitelet » (v. TdF jos ‘reiot’) rei petit [reipetit, cf Ubaud Dicort] nm / rei pichon (v. reipichon) : (mena d'aucelon) (Regulus regulus), « roitelet » ; petosa , « troglodyte, oiseau ; petit grimpereau », carbonieiret (m. d'aucelon) (Certhia familiaris). (v. TdF ‘rèi-petit’) rei petit-mostacha (abs. Dicort) : (Regulus ignicapillus) reipichon nm, cf Ubaud Dicort : « grimpereau, oiseau, v. escalabarris » (v. TdF ‘rei-pichoun) ; « roitelet »’ (Alibert) *RÈIR- / RÈIRE-* : prefix occitan que marca la duplicacion, lo superlatiu o la posicion anteriora. (Ubaud Dicort jos ‘rèire- prefixe’ : « Òm practica l’elision de la e finala del prefixe davant e, rèire + examinar = rèirexaminar » ; mas rèireacapte.) reiral, -a adj, cf Ubaud Dicort : « ancestral, -e » (Laus) « reire » 1 v : v. rire. rèire 2 (subs.) : aujòl, ancian. Los rèires : los aujòls, los ancians. rèire 3 (adv.) : enrè / enrèire ; a cò de. A rèire : tornarmai. En rèire : autres còps. D'aquí en rèire : çai enrèire / autres còps. Çai en rèire, ci-derrière, ci-devant. (v. Ubaud Dicort e TdF jos ‘rèire’) rèire 4 prep, cf Ubaud Dicort : « derrière » TdF Rèire notari : davant notari. (v. TdF ‘rèire-noutari’) Rèire Mercurin, notari, aux écritures de Mercurin, notaire. (v. TdF jos ‘rèire’) rèire de (prep.) (abs. Dicort e TdF) : Rèire de la ribièira : enrè de... rèiracapte [rèireacapte, cf Ubaud Dicort] nm, cf Ubaud Dicort (arc.) : ancian drech senhoral. rèiraujòl [rèireaujòl], a n : pepin rance, menina rança (pepin vièlh, menina vièlha / rèirepepin, rèiremenina) rèirausir [rèireausir] (v. tr.) : tornar ausir.		rèiravi (abs. Dicort), -àvia : rèiraujòl, -a. (v. rèireaujòl) rèireaujòl, -a n, cf Ubaud Dicort : v. rèiraujòl. rèireausir v, cf Ubaud Dicort : v. rèirausir. rèireband : la totalitat d'un ensemble. Lo band e lo rèireband de la familha. rèirebastiment / rèirebastissa : çò bastit enrè de l'ostal. rèirebèc : esperon arrièr d'una pila de pont. rèirebelet [nm, cf Ubaud Dicort e TdF], -a : rèiraujòl, -a / pepin rance, menina rança. rèirebesal : canal de derivacion en amont. rèireboca : gargamèla. rèirebotiga : pèça que se tròba darrièr la botiga. rèireburre : gaspilh. v. gaspilh. rèirecavitat nf : cavitat enrè de quicòm mai. Rèirecavitats de las fòssas nasalas. rèirecervèl : rombencefal. rèireclam (L. 321) : reclamacion en justícia. rèirecòr 1 nm (v. Ubaud Dicort e TdF) : mal de còr ; De rèirecòr (loc. adv.) : de racacòr. rèirecòr 2 (abs. TdF) : darrièr del còr d'una glèisa. rèirecòrs (abs. Dicort) : partida d'un bastiment plaçada enrè. rèirecort nf : cort interiora, « arrière-cour » TdF ‘rèire-court’. rèirecosin, -a : cosin, -a a un degrà pro alunhat. rèirefaire v, cf Ubaud Dicort : « v tr, faire de nouveau » (L. 321) rèirefais : maire / mairitz / placenta (lat.) rèirefals, -a (abs. Dicort) : fals (falsa) tre la debuta. Es fals e rèirefals, c’est faux et archifaux. (v. TdF jos ‘rèire’) rèirefar (abs. Dicort) (v. tr.) : tornar far. (v. rèirefaire) rèirefelen, -a n : rèirefilh, -a « arrière-petit-fils – arrière-petite-fille » TdF ; (per extension) rèirenebot, -oda. (v. rèirefelens) rèirefelens nm pl, cf Ubaud Dicort : « arrière-petits-enfants » (Laus) rèirefen (abs. Dicort e TdF) : redalh. Lo rèirefen es totjorn pus fin que non pas lo primièr. rèirefèu : fèu que relèva d'un autre fèu. rèirefeusal, -a n (R. III, 295) (abs. Dicort) (v. feusal) (arc.) : rèirevassal, -a. rèirefièira nf : endeman de fièira. Tenir la rèirefièira¸ étaler ses marchandises après la clôture de la foire. (v. TdF ‘rèire-fiero’) rèirefilh, -a n : felen, felena (enfant o filha d'un seu enfant o d'una seu filha). (v. rèirefilhs) rèirefilhs nm pl, cf Ubaud Dicort : « petits-enfants » (v. felens) « rèirefiu » : v. rèirefèu. rèireflor (abs. Dicort e TdF) : flor derraiga (de fin de sason). rèirefons (abs. Dicort) : segond plan [v. rèireplan] ; çò pus prigond dins l'òme. Lo rèirefons d'aquel tablèu m'agrada pas. I a totjorn quicòm de bon dins lo rèirefons de q.q. rèiregach nm (L. 321) (abs. Dicort) : patrolha destacada sus l'arrièr. (v. rèiregarda) rèiregarda nf (R. III, 429 - L. 321) : coa d'armada rèiregòrja (abs. Dicort) : partida de la faringe enrè de las galhas (de las amigdalas). rèiregost : gost que torna dins la gòrja après bèure o manjar quicòm ; vague sovenir d'un eveniment passat. Un rèiregost d'amarum li demòra d'aquel amor. rèiregraissa (abs. Dicort) : regrais (graissa vièlha) rèiregrand [n (dels dos genres), cf Ubaud Dicort], -a : pepin rance / rèirepepin / rèirepapeta ; menina rança / rèiremenina / rèiremameta. (v. rèiregrands) rèiregrandmaire (abs. Dicort) : rèiregrand / menina rança. v. grand. (v. rèiremairegrand) rèiregrandoncle (abs. Dicort): oncle lunhan. rèiregrands nm pl, cf Ubaud Dicort : besavis (los parents de mos grands) rèiregrandtanta (abs. Dicort) : tanta lunhana. rèirejorn : esclairatge de per darrièr. rèirelum nm (v. Ubaud Dicort e TdF) : ubac / avèrs / aversenc / nòrd. A rèirelum: a l'avèrs / a l'ubac / a l'aversenc / al nòrd. rèiremairegrand nf, cf Ubaud Dicort : « arrière-grand’mère » TdF rèireman nf : revèrs de la man ; darrièira levada al jòc de cartas. rèiremargue nm : man que ten lo margue ; biais de far quicòm ; còp de man / saber far ; « moteur, directeur, chef, v. mèstre » (v. TdF jos ‘rèire-manche’). Mai val lo rèiremargue que non pas lo margue. rèiremenar (v. tr.) (L. 321) (abs. Dicort) : tornar menar enrè. rèiremenina nf, cf Ubaud Dicort : « (fam.) arrière-grand-mère » (Basic) rèiremur (L. 321) : contramur. rèirenat, -ada (L. 321) (abs. Dicort) : regenerat, -ada. rèirendeman nm : subrendeman. rèirenebot, -oda n : enfant o filha d'un nebot o d'una neboda / rèirefelen, -a. rèirenòças [rèirenòça nf, cf Ubaud Dicort] : endeman de nòça. rèirenom nm : « prénom » ; escais / escaisnom (v. TdF ‘rèire-noum’). rèireoncle nm, cf Ubaud Dicort : v. rèironcle. rèireòs nm, cf Ubaud Dicort : v. rèiròs. rèirepairegrand nm, cf Ubaud Dicort : « arrière-grand-père » TdF rèirepaís : còr d'un país per oposicion a la còsta. M'estimi mai me passejar pel rèirepaís. rèirepap (L. 321) (abs. Dicort) : rèirepapeta / rèiraujòl, -a. (v. rèirepapon) rèirepapon nm, cf Ubaud Dicort : « bisaïeul » TdF ‘rèire-papoun’. (v. rèirepepin)