redescendre (v. tr.) : tornar descendre / tornar davalar. redescobrir ~ redescubrir v, cf Ubaud Dicort : « v tr, redécouvrir » (Laus) redeumar ~ redeimar v, cf Ubaud Dicort : v. redeimar. redeure (v. tr.) : tornar deure. redevable, -bla : qu'a pas encara pagat tot çò que deu ; qu'a una obligacion a l'esgard de q.q. Te soi encara redevable de 50 euròs. Vos soi redevable de mon saber. redevença : çò degut a un servici public. La redevença de television. redevenir (v. tr.) : tornar venir / tornar devenir. Redeven insuportable. redibicion : anullacion de venda per causa de vici redibitòri. redibir (v. tr.) (abs. Dicort) : anullar una venda e tornar çò crompat al vendeire per causa de tara. redibitòri, -a : qu'amòda una redibicion. Vici redibitòri. Tara redibitòria. rediblar v : (remenar), cf Ubaud Dicort. redibús adv, cf Ubaud Dicort : « t. burlesque, raide, rondement, v. regde » (v. TdF) redich 1, -a adj, cf Ubaud Dicort : « redit, ite » TdF jos ‘redire’ redich 2 nm, cf Ubaud Dicort : « rapport, cancan, v. petòfia ; dicton, proverbe, v. provèrbi » (v. TdF ‘redi’) redicion (R. III, 572) [ / reddicion] nf, cf Ubaud Dicort : capitulacion. « redièr » - « radièr » : v. darrièr. redifusar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, rediffuser » (Sèrras-Ess.) redifusion nf, cf Ubaud Dicort : « rediffusion » (Per Noste) redigir (v. tr.) : metre quicòm per escrich segon una forma determinada e segon un òrdre volgut. Redigir un article , un compte rendut, un diurnal... « redimar » (fr.) : v. redimir e redeimar (v. Ubaud Dicort e TdF jos ‘redeima’). redimible, -bla (abs. Dicort) : que pòt èsser redimit, -ida. (v. redemedor) redimir (abs. Dicort) (v. tr.) : obténer la liberacion d'un captiu contra tala soma d'argent ; liberar q.q. d'una obligacion contra un prètz convengut ; perdonar. (v. redémer) Redimir un presonièr. Redimir una renda. Sa bontat redimís sa laidor. redingòta nf, cf Ubaud Dicort : « redingote » (Rapin) redinnar v (v. Ubaud Dicort e v. dinnar 2) : « v intr, dîner une seconde fois, v. ressopar » (v. TdF ‘redina’). redintrar (v. tr. e intr.) : tornar dintrar. Redintrar quicòm dins l'ordenador. redire (v. tr.) : tornar dire. Tròbi pas res a redire. rediscussion nf, cf Ubaud Dicort : « rediscussion » (Sèrras-Ess.) rediscutir v, cf Ubaud Dicort : « v tr et intr, rediscuter » (Sèrras-Ess.) redistribucion nf, cf Ubaud Dicort : « redistribution » (Rapin) redistribuir ~ redistribuïr v, cf Ubaud Dicort : « v tr, redistribuer » (Laus) redoblament : accion de redoblar (t. a. çaijós) redoblant, -a n : escolan, -a que redobla una classa. redoblar 1 (v. tr.) : doblar ; augmentar bravament ; demorar dos ans de seguida dins la meteissa classa. Redoblar una sillaba. Redoblar una consonanta. Çò que li avètz dich a redoblada sa jòia. Redoblèt una classa per manca de maturitat. redoblar 2 (v. tr. ind.) : far pròva de fòrça mai de. Redoblar d'esfòrç, d'atencion, d'amabilitat... Redoblar de plors : plorar encara que mai. redoblar 3 (v. intr.) : « redoubler ». (v. augmentar) Lo freg a redoblat. redobtablament : d'un biais redobtable. redobtable, -bla : qu'es de redobtar (de crentar bravament) ; que fa fòrça paur. Lo sidà es una malautiá redobtabla. Aviá una mina redobtabla. redobtar (v. tr.) : crentar aicisèm (crentar fòrça) Redobtava quicòm (adv.) de tombar malauta. Redobtava la malautiá mai que non pas la mòrt. redoç nm, cf Ubaud Dicort : « adoucissement de la température, temps doux et chaud, dégel » TdF ‘redous’ redòl 1 nm, cf Ubaud Dicort : « rouleau de toile, pièce de toile roulée ; ensouple » TdF jos ‘rode 1’ redòl 2 [veire ròdol, cf Ubaud Dicort] nm : airal (endrech) mai o mens circular ; airal en general. Un redòl d'agram : un airal cobèrt de gram. A redòls : a beles endreches.		redòla : arrapalhon ; pujòl ; femna que càmbia sovent de mèstre o d'ostal ; rodeleta de sabatas per se desplaçar pus vitament (R. V, 558) / rollers (angl.) Embalèt sa motocicleta per montar la redòla. Aquela femna es pas qu'una redòla ! Es fòrt agradiu de se desplaçar en redòlas. redolada : davalada ; cabussada que se fa en redolant. redoladas (a -) loc adv : « en roulant » (Lagarde) redolaire, -aira [~ -airitz] adj e n : rodaire, -a / passapaís (m. e f.) Los redolaires d'un còp èra s'agrumèlan en vila. redolar (v. intr. e tr.) (R. V, 60) : bordelar / rebordelar ; escabelar ; rodar / passar país. (v. rodelar) La palma redolèt tot lo long de la davalada. Redolèt los escalièrs e se maquèt que se'n dolguèt. Redòla que redolaràs es totjorn a redolar. redoléncia : òlga / nolor / bona sentor. Èra pintada per la redoléncia de las glicinas. redolent, -a : que nòl a bon / que sentís a bon. redolet nm : accion de redolar ; redolada pichona ; plec ; « rouleau, v. regolet 2 » (v. TdF ‘redoulet’). redolièr : davalada fòrta ; arrapalhon. redolon : torn que l'òm fa en redolant. redolum : rotacion ; accion de far redolar un crivèl per tamisar de sabla, de farina... redonar (v. tr.) : tornar donar. redond 1 nm : sonalha bèla e redonda del marre que mena lo tropèl ; cimbola redonda / gongolh redond de caval, de buòu o de muòl ; ventresca de pòrc ; sagin (saïn en l.p.) escaumada d'una nau de pesca (t. tecn. de mar.) redond 2, -a adj : de forma circulara, esferica ; espompit, -ida / repetenat, -ada. (v. rond 2) redonda nf : ròl de tèla ; tresega penjada a la cavilha del mitan del jo (anèla trenada de brotas bèlas, de cuèr, de caochoc, de fèrre, de matèria plastica, per i engulhar la lata (lo timon) de la carreta e la far téner al jo amb una autra cavilha de fèrre o de fust espintada dins un trauc de la lata). Engulhar la pèrga (lata / timon) dins las redondas. redondal : oliu de frucha negra e redonda ; mena de rasim ; redòrta (brota plegada en mòde de liga) redondala : oliva redonda e negra. redondància : abondància de mots, de qualificatius... que fan pas besonh. redondant, -a adj, cf Ubaud Dicort : « redondant, -e » (Laus) Discors redondant. Estil redondant. redondantament : d'un biais redondant. redondar (v. intr.) : se tornar conflar / s'arredondir ; regorgar / subrebondar ; se desbondar ; refluir / rebocar / rebofar. Après l'auratge de la nuèch, la ribièira redonda. Lo prat redonda de pastura. Uèi, Garona redonda. Garona redonda tanben quand encontra la mar. redondèl 1 nm : anèla que fa l'aiga quand òm geta un ròc dins la ribièira. M'agradan los redondèls faches sus las aigas. redondèl 2 ~ redonèl, -a adj, cf Ubaud Dicort : « d’une rondeur agréable, arrondi, ie » TdF jos ‘redounèu’ redondèla nf : mena de fogasseta redonda. redondelet, -a : diminutiu del diminutiu redondèl. La Margarideta es agradivament redondeleta. redondesa nf, cf Ubaud Dicort : « rondeur, rotondité ; tour, contour » (Honnorat) redondet, -a adj : mai o mens redond, -a, mas agradiu, -iva, « rondelet, ette ». (v. TdF jos ‘redounet’) Un genolh redondet. redondetat nf : redondesa / rotonditat (los 2, R. V, 59). redondial [veire redondal, cf Ubaud Dicort] nm : redonda v. pus naut. redondièira (abs. Dicort) : airal redond e aboscassit. (v. redonièira) redondin adj m, cf Ubaud Dicort : « Bòsc redondin, rondin » (v. TdF) redondon : fonilhon al centre d'un remolin d'aiga. redonèl, -a adj e n, cf Ubaud Dicort :v. redondèl. redonhadura [redonhaduras nf pl, cf Ubaud Dicort] : retalhaduras. Redonhaduras de las onglas. redonhar (v. intr.) : raunhar / ronzar / resonzar / retalhar. Cal redonhar las onglas quand son tròp longas. redonièira nf, cf Ubaud Dicort : « tertre arrondi et boisé » TdF « redor » nm : v. rodor. redormir v, cf Ubaud Dicort : « v intr, redormir » TdF redòrt : cabeçal / cabeçala (tortilhon de linge per portar de faisses sul cap) redòrta : brota tortilhada per far liga ; tortilhon de fen ; fortificacion ; mena de planta : (Clematis alpina) (C. cirrosa) ; (C. recta) ; (C. flammula) ; (C. Vitalba)