recompensar (v. tr.) : balhar quicòm per paga d'un servici ; balhar un prèmi ; compensar.

recomplidor 1, -doira adj, cf Ubaud Dicort : « servant au remplage  d’un tonneau » (L. 317)

recomplidor 2 nm : fonilh / embuc / embut. v. embucar - embutar.

recomplir (v. tr.) : emplenar.

recomposicion : accion de recompausar.

recomprar / recrompar (v. tr.) : tornar crompar.

recomptament nm, cf Ubaud Dicort : « action de recompter » TdF ‘recoumtamen’

recomptar (v. tr.) : tornar comptar.

Me soi enganat, o me cal tot recomptar.

reconcentracion : accion o resulta de reconcentrar o de se...

reconcentrar (v. tr.) : tornar concentrar.

Me pòdi pas reconcentrar.

reconcentrar (se) : se tornar concentrar.

reconciliable, -bla : que pòt èsser reconciliat, -ada.

Los dos punts de vista son reconciliables.

reconciliacion : accion de reconciliar o de se reconciliar.

reconciliador, -airitz n (abs. Dicort) : persona que torna conciliar. (v. reconciliator)

reconciliaire, -aira adj e n, cf Ubaud Dicort : « réconciliateur, trice’ TdF

reconciliar (v. tr.) (R. II, 462) : tornar metre d'acòrdi.

reconciliar (se) : se tornar metre d'acòrdi.

reconciliator, -tritz n, cf Ubaud Dicort : « réconciliateur, -trice » (Laus, Rapin)

reconduccion : accion o resulta de reconduire.

reconduch, -a : p.p. de reconduire, « reconduit, uite » (v. TdF jos ‘recoudurre’).

reconductible, -bla : que pòt èsser reconduit, -a / reconduch, -a.

reconduire (v. tr.) : acompanhar q.q. quand se'n va ; acompanhar un expulsat ; contunhar quicòm.

La reconduguèri al seu ostal.

Los senspapièrs foguèron reconduches a la frontièira.

Reconduguèron la meteissa politica.

reconduit (veire reconduch, cf Ubaud Dicort), -a / reconduch, -a : p.p. de reconduire.

reconeissable [ ~ reconoissable, cf Ubaud Dicort], -bla adj : que pòt èsser reconegut, -uda.

Es aisidament reconeissabla, que garreleja.

reconeissedor, -a (abs. Dicort) : de bon reconéisser. (v. reconeissable)

reconeissença [ ~ reconoissença] nf : accion de reconéisser ; gratitud.

reconeissent [ ~ reconoissent], -a adj : que reconeis çò qu'es estat fach per el, -a ; plen, -a de gratitud.

reconéisser / reconóisser (v. tr.) : se mainar que l'òm a ja vist q.q. endacòm ; identificar ; confessar quicòm ; explorar.

Reconeissi que dins lo temps l'ai agut conegut.

Lo reconeguèron al creuge qu'aviá pel front.

Reconeissi que m'enganèri d'a fons.

Anèron reconéisser l'airal abans lor expedicion.

reconéisser / reconóisser (se) v pron : « se reconnaître ; se déclarer, s’avouer coupable ; venir à résipiscence, à de meilleurs sentiments » TdF jos ‘recounèisse’

Me reconeissi pas sus aquela marrida fotografia.

Se reconeis dins son enfant.

Trimèt a se reconéisser dins aquela selva.

Laissatz-me lo temps de me reconéisser !

Me reconeissi fautible.

reconfessar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, confesser de nouveau » TdF

reconfirmar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, confirmer de nouveau » TdF

reconflar (v. tr. e intr.) : tornar conflar ; regorgar ; refluir.

L'auratge a reconflada la ribièira.

Las aigas se son reconfladas, e mai refluisson.

reconfòrt : çò que requinquilha fisicament o moralament.

Foguèt per ieu un reconfòrt vertadièr.

reconfortable, -bla adj : que pòt èsser reconfortat, -ada ; « confortable » TdF.

reconfortador, -airitz (abs. Dicort) : persona que reconfòrta. (v. consolaire [v. jos reconfortar])

reconfortant, -a adj : causa que reconfòrta.

Una taçada de cafè reconfortanta.

Una paraula reconfortanta.

reconfortar (v. tr.) : requinquilhar q.q. d'abatut fisicament o moralament ; consolar.

reconfortar (se) : se requinquilhar.

reconhar (v. tr.) : refolar ; acantonar (metre dins un recanton)

reconhar (se) : s'acantonar (se metre dins un recanton)

Se reconhèt per èsser pas somsit per la multitud.

reconóisser v e derivats : v. reconéisser e derivats.

 

 

reconquerent, -a (abs. Dicort) : persona que torna conquerir quicòm.

reconquerir (TdF ; abs. Dicort) (v. tr.) : tornar conquerir. (v. reconquistar)

reconquista : accion de tornar conquistar.

Trabalham a la reconquista de nòstra lenga.

reconquistable, -bla : que pòt èsser reconquistat, -ada.

reconquistador, -airitz (abs. Dicort) : persona que reconquista quicòm.

reconquistar (v. tr.) : tornar conquistar.

reconsiderar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, reconsidérer » (Laus)

reconsirar (v. tr.) : tornar consirar (tornar soscar) ; ressègre / recórrer v. recórrer.

reconsolacion nf, cf Ubaud Dicort : « chez les Albigeois, acte par lequel on donnait de nouveau l’absolution à un pécheur qui l’avait reçue une première fois » TdF

reconsolar (v. tr.) : tornar consolar.

reconstitucion : accion de reconstituir o de se reconstituir.

reconstituent 1, -a adj : que reconstituís.

Una paraula reconstituenta.

Un remèdi reconstituent.

reconstituent 2 nm, cf Ubaud Dicort : « reconstituant » (Rapin)

reconstituible, -bla : que pòt èsser reconstituit, -ida.

reconstituir [ ~ reconstituïr, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : tornar constituir.

reconstituir [ ~ reconstituïr] (se) v pron : se remetre / se requinquilhar.

reconstruccion : accion de tornar construire.

reconstructor, -a (, -tritz [v. constructor, -tritz]) : que reconstrutz (que torna bastir) (t. a.)

reconstruire (v. tr.) : tornar construire.

recontar / racontar (v. tr.) : far un relat / contar. (v. TdF ‘recounta’)

recontorn : circomvolucion.

reconvalir (se) : recobrar la santat.

reconvencion (t. tecn. de drech) : accion de reconvenir (citacion que fa q.q. contra la persona que l'a citat)

reconvencional, -a : relatiu, -iva a una reconvencion.

Citacion reconvencionala.

reconvencionalament : en mòde de reconvencion.

reconvenir (v. tr.) (abs. Dicort) : far una reconvencion.

reconversion nf, cf Ubaud Dicort : « reconversion » (Rapin)

reconvertir v, cf Ubaud Dicort : « v tr, reconvertir » (Laus)

reconvidacion nf , cf Ubaud Dicort : « réinvitation » (v. reconvidar)

reconvidada (abs. Dicort) : accion de reconvidar. (v. reconvidacion)

reconvidar (v. tr.) : tornar convidar, « réinviter » (Laus).

recopa nf (Alibert e v. copa 2) [recòpa, cf Ubaud Dicort] : bren ; segonda copa ; aigardent copat amb d'aiga.

recopadura : repassa (farina grossièira que conten de bren)

recopament nm (Alibert e v. copament) [recòpament, cf Ubaud Dicort]: accion de recopar t. a. çaijós.

Recopament de fèbre.

recopar (v. tr.) : tornar copar (t. a.) ; reprene ; augmentar ; redoblar ; verificar quicòm de mercé de testimònis diferents ; tornar en memòria.

Quand jòga a las cartas, crenta pas de recopar.

Sa tumor l'a recopada, un còp de mai !

Cada matin sa fèbre recòpa.

Cal totjorn recopar totes los testimònis.

Ara qu'aquò me recòpa : ara que me'n soveni.

recopar (se) : s'endevenir ; se recordar / se remembrar.

Totes aqueles testimònis se recòpan.

Me recòpa que quand èrem dròlles èrem falords.

recopeta nf, cf Ubaud Dicort : « recoupette, farine qu’on retire des recoupes repassées au moulin » TdF

recopiar (v. tr.) : tornar copiar.

recor / recó / rocó / roco ? nm, cf Ubaud Dicort : « roucou, substance qui sert à teindre en rouge ; roucoyer, arbrisseau » (v. TdF jos ‘recou’)

recorbament : accion de recorbar.

recorbar (v. tr.) : amodar una corba.

recorbar (se) : far una corba.

recorchonar (v. tr.) : enrembolhar / entortibilhar.

Fa pas bon cordurar amb un fial (fil) recorchonat.

recòrd 1 nm : sovenir. (v. TdF ‘record 1’)

recòrd 2  nm : espet / proesa, « record » (Laus, Basic).

recòrd 3, -a adj e n : anhèl,-a derraig, -a (de rèiresason) ; o nascut, -uda d'una feda vièlha ; mainatge nascut d'una maire vièlha.

recordada : mainatge nascut après d'annadas d'esterilitat.

recòrdament nm, cf Ubaud Dicort : « souvenir » (L. 317)

recordança : sovenença.