|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
recompensar (v. tr.) : balhar quicòm per paga d'un servici ; balhar un prèmi ; compensar. recomplidor 1, -doira adj, cf Ubaud Dicort : « servant au remplage d’un tonneau » (L. 317) recomplidor 2 nm : fonilh / embuc / embut. v. embucar - embutar. recomplir (v. tr.) : emplenar. recomposicion : accion de recompausar. recomprar / recrompar (v. tr.) : tornar crompar. recomptament nm, cf Ubaud Dicort : « action de recompter » TdF ‘recoumtamen’ recomptar (v. tr.) : tornar comptar. Me soi enganat, o me cal tot recomptar. reconcentracion : accion o resulta de reconcentrar o de se... reconcentrar (v. tr.) : tornar concentrar. Me pòdi pas reconcentrar. reconcentrar (se) : se tornar concentrar. reconciliable, -bla : que pòt èsser reconciliat, -ada. Los dos punts de vista son reconciliables. reconciliacion : accion de reconciliar o de se reconciliar. reconciliador, -airitz n (abs. Dicort) : persona que torna conciliar. (v. reconciliator) reconciliaire, -aira adj e n, cf Ubaud Dicort : « réconciliateur, trice’ TdF reconciliar (v. tr.) (R. II, 462) : tornar metre d'acòrdi. reconciliar (se) : se tornar metre d'acòrdi. reconciliator, -tritz n, cf Ubaud Dicort : « réconciliateur, -trice » (Laus, Rapin) reconduccion : accion o resulta de reconduire. reconduch, -a : p.p. de reconduire, « reconduit, uite » (v. TdF jos ‘recoudurre’). reconductible, -bla : que pòt èsser reconduit, -a / reconduch, -a. reconduire (v. tr.) : acompanhar q.q. quand se'n va ; acompanhar un expulsat ; contunhar quicòm. La reconduguèri al seu ostal. Los senspapièrs foguèron reconduches a la frontièira. Reconduguèron la meteissa politica. reconduit (veire reconduch, cf Ubaud Dicort), -a / reconduch, -a : p.p. de reconduire. reconeissable [ ~ reconoissable, cf Ubaud Dicort], -bla adj : que pòt èsser reconegut, -uda. Es aisidament reconeissabla, que garreleja. reconeissedor, -a (abs. Dicort) : de bon reconéisser. (v. reconeissable) reconeissença [ ~ reconoissença] nf : accion de reconéisser ; gratitud. reconeissent [ ~ reconoissent], -a adj : que reconeis çò qu'es estat fach per el, -a ; plen, -a de gratitud. reconéisser / reconóisser (v. tr.) : se mainar que l'òm a ja vist q.q. endacòm ; identificar ; confessar quicòm ; explorar. Reconeissi que dins lo temps l'ai agut conegut. Lo reconeguèron al creuge qu'aviá pel front. Reconeissi que m'enganèri d'a fons. Anèron reconéisser l'airal abans lor expedicion. reconéisser / reconóisser (se) v pron : « se reconnaître ; se déclarer, s’avouer coupable ; venir à résipiscence, à de meilleurs sentiments » TdF jos ‘recounèisse’ Me reconeissi pas sus aquela marrida fotografia. Se reconeis dins son enfant. Trimèt a se reconéisser dins aquela selva. Laissatz-me lo temps de me reconéisser ! Me reconeissi fautible. reconfessar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, confesser de nouveau » TdF reconfirmar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, confirmer de nouveau » TdF reconflar (v. tr. e intr.) : tornar conflar ; regorgar ; refluir. L'auratge a reconflada la ribièira. Las aigas se son reconfladas, e mai refluisson. reconfòrt : çò que requinquilha fisicament o moralament. Foguèt per ieu un reconfòrt vertadièr. reconfortable, -bla adj : que pòt èsser reconfortat, -ada ; « confortable » TdF. reconfortador, -airitz (abs. Dicort) : persona que reconfòrta. (v. consolaire [v. jos reconfortar]) reconfortant, -a adj : causa que reconfòrta. Una taçada de cafè reconfortanta. Una paraula reconfortanta. reconfortar (v. tr.) : requinquilhar q.q. d'abatut fisicament o moralament ; consolar. reconfortar (se) : se requinquilhar. reconhar (v. tr.) : refolar ; acantonar (metre dins un recanton) reconhar (se) : s'acantonar (se metre dins un recanton) Se reconhèt per èsser pas somsit per la multitud. reconóisser v e derivats : v. reconéisser e derivats.
|
|
reconquerent, -a (abs. Dicort) : persona que torna conquerir quicòm. reconquerir (TdF ; abs. Dicort) (v. tr.) : tornar conquerir. (v. reconquistar) reconquista : accion de tornar conquistar. Trabalham a la reconquista de nòstra lenga. reconquistable, -bla : que pòt èsser reconquistat, -ada. reconquistador, -airitz (abs. Dicort) : persona que reconquista quicòm. reconquistar (v. tr.) : tornar conquistar. reconsiderar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, reconsidérer » (Laus) reconsirar (v. tr.) : tornar consirar (tornar soscar) ; ressègre / recórrer v. recórrer. reconsolacion nf, cf Ubaud Dicort : « chez les Albigeois, acte par lequel on donnait de nouveau l’absolution à un pécheur qui l’avait reçue une première fois » TdF reconsolar (v. tr.) : tornar consolar. reconstitucion : accion de reconstituir o de se reconstituir. reconstituent 1, -a adj : que reconstituís. Una paraula reconstituenta. Un remèdi reconstituent. reconstituent 2 nm, cf Ubaud Dicort : « reconstituant » (Rapin) reconstituible, -bla : que pòt èsser reconstituit, -ida. reconstituir [ ~ reconstituïr, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : tornar constituir. reconstituir [ ~ reconstituïr] (se) v pron : se remetre / se requinquilhar. reconstruccion : accion de tornar construire. reconstructor, -a (, -tritz [v. constructor, -tritz]) : que reconstrutz (que torna bastir) (t. a.) reconstruire (v. tr.) : tornar construire. recontar / racontar (v. tr.) : far un relat / contar. (v. TdF ‘recounta’) recontorn : circomvolucion. reconvalir (se) : recobrar la santat. reconvencion (t. tecn. de drech) : accion de reconvenir (citacion que fa q.q. contra la persona que l'a citat) reconvencional, -a : relatiu, -iva a una reconvencion. Citacion reconvencionala. reconvencionalament : en mòde de reconvencion. reconvenir (v. tr.) (abs. Dicort) : far una reconvencion. reconversion nf, cf Ubaud Dicort : « reconversion » (Rapin) reconvertir v, cf Ubaud Dicort : « v tr, reconvertir » (Laus) reconvidacion nf , cf Ubaud Dicort : « réinvitation » (v. reconvidar) reconvidada (abs. Dicort) : accion de reconvidar. (v. reconvidacion) reconvidar (v. tr.) : tornar convidar, « réinviter » (Laus). recopa nf (Alibert e v. copa 2) [recòpa, cf Ubaud Dicort] : bren ; segonda copa ; aigardent copat amb d'aiga. recopadura : repassa (farina grossièira que conten de bren) recopament nm (Alibert e v. copament) [recòpament, cf Ubaud Dicort]: accion de recopar t. a. çaijós. Recopament de fèbre. recopar (v. tr.) : tornar copar (t. a.) ; reprene ; augmentar ; redoblar ; verificar quicòm de mercé de testimònis diferents ; tornar en memòria. Quand jòga a las cartas, crenta pas de recopar. Sa tumor l'a recopada, un còp de mai ! Cada matin sa fèbre recòpa. Cal totjorn recopar totes los testimònis. Ara qu'aquò me recòpa : ara que me'n soveni. recopar (se) : s'endevenir ; se recordar / se remembrar. Totes aqueles testimònis se recòpan. Me recòpa que quand èrem dròlles èrem falords. recopeta nf, cf Ubaud Dicort : « recoupette, farine qu’on retire des recoupes repassées au moulin » TdF recopiar (v. tr.) : tornar copiar. recor / recó / roco ? nm, cf Ubaud Dicort 2022 : « roucou, substance qui sert à teindre en rouge ; roucoyer, arbrisseau » (v. TdF jos ‘recou’) recorbament : accion de recorbar. recorbar (v. tr.) : amodar una corba. recorbar (se) : far una corba. recorchonar (v. tr.) : enrembolhar / entortibilhar. Fa pas bon cordurar amb un fial (fil) recorchonat. recòrd 1 nm : sovenir. (v. TdF ‘record 1’) recòrd 2 nm : espet / proesa, « record » (Laus, Basic). recòrd 3, -a adj e n : anhèl,-a derraig, -a (de rèiresason) ; o nascut, -uda d'una feda vièlha ; mainatge nascut d'una maire vièlha. recordada : mainatge nascut après d'annadas d'esterilitat. recòrdament nm, cf Ubaud Dicort : « souvenir » (L. 317) recordança : sovenença.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|