potenciomètre : aparelh de mesura de la potencialitat de las fòrças electromotrises ; resisténcia reglabla utilizada coma regulairitz de tencion.

potenciometria : mesura dels potencials electrics.

potenciometric, -a : relatiu, -iva a la potenciometria.

potent, -a adj : poderós, -osa (qu'a fòrça poder)

potentat nm, -ada : sobeiran(a) absolut(uda) ; despòta / monarca / tiran (m. e f.)

pòt-en-tèsta nm, cf Ubaud Dicort : « pot-en-tête, casque » (v. TdF)

potèrla nf : potonàs, « gros baiser de nourrice, v. potona » (v. TdF).

potèrlut, -uda adj e n, cf Ubaud Dicort : v. potarrut. (v. TdF jos ‘poutarru’)

potestat nf, cf Ubaud Dicort : poder / poténcia, « puissance (vieux) » TdF ‘poutesta’.

Totas las potestats d’infèrn. (v. TdF)

potet 1 nm : pòt pichon ; « mouilloir de fileuse, v. banholet » (v. TdF;

potet 2 nm : « petite lèvre » ; poton. (v. TdF ‘potet 2’)

Donar un potet : far un poton.

Far potet : far la pòta / far la monha / fonhar.

poteta nf, cf Ubaud Dicort : v. peteta. (v. TdF ‘pouteto’)

potèu (abs. Dicort) : pal / postèl.

 (v. postèl)

pòtfendut nm (v. Ubaud Dicort e Alibert), -uda : pòta de lèbre.

potièr, -ièira n (R. IV, 617) : persona que fa de pòts (topins) / terralhièr, -ièira.

potilha : cassida v. cassida / lhèrpa / laganha ; marmelada en general ; bolida de farina de peses ; cataplasma de mica de pan o de farina de lin ; peissonalha.

Metre en potilha : espotir (far de marmelada)

Se manjar de potilha.

potilhar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, patiner, manipuler, tripoter, v. mastrolhar » (v. TdF)

potilhós, -osa : cassidós, -osa / laganhós, -osa.

potin nm, cf Ubaud Dicort : « potin, mélange de cuivre ; fer de fonte ; plomb de chasse » (v. TdF)

potina 1 nf : meleta (mena de sarda pichonèla) ; rojòla (peis de mar) ; lassi (autra mena de peis de mar) : (Ammodytes tobianus) ; aterina (autre peis de mar) : (Atherina marmorata) ;

De potina, du fretin. (v. TdF ‘poutino 1’)

potina 2 nf : granda aisina de fonta per far la cosina. (v. glota 2)

potinaire, -aira adj e n : romegaire, -a / repotegaire, -a.

potinar / potinejar (v. tr.) : romegar / repotegar.

Quita pas de potinejar ! (arrèsta pas de romegar)

potincan nm, cf Ubaud Dicort : « shako, casque ; sorte de bonnet d’enfant, v. pòt-en-tèsta » (v. TdF)

potinejaire, -aira adj e n, cf Ubaud Dicort : v. potinaire. (v. TdF jos ‘poutinaire’)

potinejar : v. potinar.

potinga : dròga ; pocion ; remèdi ; cosina marrida ; vin de farlabica ; marmelada de prunas cuèchas al forn.

potingada nf, cf Ubaud Dicort : « tripotée » TdF

potingaire, -aira n : farmacian, -a «  nm, drogueur, médicastre, celui qui frelate ou sophistique, tripoteur » TdF.

potingairet, -a n, cf Ubaud Dicort : (v. potingaire)

potingament nm, cf Ubaud Dicort : « action de droguer, de se droguer » TdF

potingança : drògas ; sentor de farmacia.

potingar / potinguejar (v. tr.) : donar de potingas a un malaut ; « tripoter, patiner, manier » ; malmanejar, « mal arranger, bousiller, v. pochinar » ; farlabicar / matrifusar ; « trafiquer clandestinement, v. brocantejar » (v. TdF).

potingar / potinguejar (se) v pron  : prene de potingas « ... sans nécessité » (v. TdF jos ‘poutinga’).

potingarda (abs. Dicort ; v. Dicort p. 157) : drogariá. (v. potingariá)

potingariá nf, cf Ubaud Dicort : « droguerie ; frelatage, sophistication, v. farlabica » (v. TdF ‘poutingarié’)

potingassar / potingassejar v, cf Ubaud Dicort : « t tr, droguer ridiculement, médicamenter sans cesse » TdF jos ‘poutingassa’

potingatge nm : farlabica « action de tripoter [v. potingar] » TdF.

potingon nm : marrit apoticari ; adobaire ; balandran (entremeteire de maridatges)

potingós, -osa adj : persona malautissa « cacochyme, valétudinaire » TdF.

Es tota potingosa, elle est toujours malade. (v. TdF)

potinguejaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : v. potingaire. (v. Alibert)

potinguejar (v. tr.) : frequentatiu de potingar.

potinguejar (se) : quitar pas de se potingar.

potinhafre nm, cf Ubaud Dicort : « grande bouteille, vase difforme, v. potarràs » (v. TdF)

potinhar (v. tr. e intr.) : far lo morre / far la mona / fonhar ; abandonar sa nisada.

potinièira : filat de malhas fòrt finas per trapar de potinas.

potissa nf (v. TdF) / potisson 1 nm  (los 2, v. Alibert) : gaspilh (liquid que raja del burre fresc)

potisson 2 nm (Alibert) : poton.

potomètre nm, cf Ubaud Dicort : (bot.) « potomètre » (Per Noste)

poton : signe de veneracion, d'afeccion, d'amistat o d'amor que se balha en pausant sas pòtas sul front, sus la man drecha, sus las gautas o sus las pòtas de q.q. (v. TdF)

Far un poton a q.q.

Far un poton a una flor.

potona nf : brave poton, « baiser de nourrice ; t. de caresse, mignonne » TdF.

potonada nf : « contenu d’un petit pot »  ; tot un fum de potons  (v. TdF).

potonaire, -aira (~ -airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort : « baiseur, euse [v. potonar] » TdF

 

 

 

potonar (v. tr.) : far un poton.

potonar (se) : se far un poton.

potonariá : abitud de se far de potons.

potonàs : brava potona.

potonat nm, cf Ubaud Dicort : v. potonada. (v. TdF jos ‘poutounado’)

potonejaire, -aira adj e n : persona qu'aima de far de potons.

potonejar (v. tr.) : frequentatiu de potonar.

potonejar (se) : frequentatiu de se potonar.

potonèl / potonet nm, cf Ubaud Dicort : « petit baiser, tendre baiser ; poupon, enfant potelé » TdF jos ‘poutounet’

potoneta nf / potonet (v. jos potonèl) : poton plen d'afeccion o d'amor ; « petite  mignonne ». (v. TdF ‘poutouneto’)

« Doçament, sus la gauteta,

As aquí una potoneta »

  Besson, D'al brèç a la tomba.

potonièira nf, cf Ubaud Dicort : « la bouche, le visage, en style familier, v. boca, cara » (v. TdF)

potonta : tostona / monaca / peteta / popòta (figurina umana de carton, d'estòfa, de cera... que las drolletas se'n amusan)

potonton : popon pichon.

potontonejar (v. tr.) : passejar un popon ; lo torolhar / lo calinar / lo calinejar.

potorlada : purèia.

potòta nf, cf Ubaud Dicort : v. peteta. (v. TdF jos ‘peteto’)

potraga : levada de tèrra a travèrs una baissa (fonza / fonzal) ; passatge a travèrs una lòna (laguna) o a travèrs una iga (baissa marescatjosa)

potralada : depaus espés de fonzalhas (t. a.)

potrin nm, cf Ubaud Dicort : « nombril, v. embonilh » (v. TdF)

potrocan nm (v. Ubaud Dicort e Alibert), -a : persona malautissa e flaca ; persona patraca / emplastre. [Honnorat, Azaïs, TdF :poutrouncan’]  

potròla / potrolha nf [los 2, veire pautròla, cf Ubaud Dicort] / potrolina (abs. Dicort ; v. pautrolina) : bolida ; marrit fricòt.

potronièira nf, cf Ubaud Dicort : « fente latérale que les femmes ont à leur jupe, v catonièira ; sein de femme » (v. TdF)

pòtus nm, cf Ubaud Dicort : « t. d’apothicaire, potion, v. potinga » (v. TdF)

potz nm (plural : poses) : trauc prigond curat dins la tèrra, sovent maçonat, per i posar d'aiga ; trauc vertical curat dins la tèrra per ne tirar de carbon o de mineral (R. IV, 234) de tota mena ; font (t. a.) que i se posa abondosament.

Potz d'aiga.

Potz artesian.

Potz de petròli.

Potz de carbon.

Potz de sciéncia.

Lo potz inagotable de la memòria.

potz provençal nm, cf Ubaud Dicort : « puits provençal (ou puits canadien) »

potz rodièr : potz a ròda. (v. posaraca)

potz sec : posaca. v. pus naut.

pòu ! interj, cf Ubaud Dicort : « interjection qui exprime l’indifférence, peuh ! » TdF ‘pòu 2’

pozzolana nf, cf Ubaud Dicort : « pouzzolane » (Per Noste)

practic, -a : comòde, -a / aisit, -ida ; relatiu, -iva a l'accion (per oposicion a teoric, -a) ; concret, -a / positiu, -iva.

Aparelh practic.

Passa aicí, que serà pus practic.

Morala practica.

Coneissença practica.

practica : experiéncia / abitud ; exercici d'una profession ; biais de far quicòm ; observança religiosa ; clientèla.

Aquel professor a la practica de la pedagogia.

Practica de la medecina.

Practica de la religion.

Una practica escandalosa.

Las practicas d'un mètge : clientèla d'un medecin.

practicabilitat nf : qualitat de çò practicable.

practicable, -bla : que pòt èsser practicat, -ada.

Camin practicable.

Contraròtle practicable.

practicament : d'un biais practic ; per far cort.

practicant, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui pratique ; praticien » TdF ‘praticant’

practicar (v. tr.) : far un mestièr, far d'espòrt... ; aplechar quicòm / far quicòm ; èsser en relacion amb q.q. ; èsser fidèl a las practicas de sa religion.

Practicar la medecina.

Practicar la nada.

Practicar una obertura endacòm.

Entre cosins nos practicam pas gaire.

Crei en Dieu, mas practica pas.

Practicar una lenga : la parlar regularament.

practicar (se) : se frequentar.

Nos practicam pas gaire.

practician, -a : persona qu'a la practica d'un art, d'un mestièr... ; mètge (medecin)

practicós, -osa adj : industriós, -osa / abil, -a ; laboriós, -osa ; actiu, -iva.

prada nf / pradal nm / pradèla (v. pradèla) (los 3, v. R. IV, 618-619) : prada naturala / prat grand.

pradariá (R. IV, 619) : prada / pradal / pradèla ; ensemble dels prats.

pradarial nm, cf Ubaud Dicort : « prairial, mois de l’année républicaine » (v. TdF ‘pradeirau’)

pradàs nm : « grand pré, mauvais pré » TdF

pradatge : las pradas en general.

pradèl / pradelon nm / pradeta nf : prat pichon ; campairòl (mena d'agaric de prat) (Agaricus edulis)

Pradèl Andrieu : autor occitan de Roergue (1912-1971).

pradèla nf : pradal (prada naturala) « petite prairie, mauvaise prairie, pré qui donne peu de foin » TdF ; mena de planta que buta pels prats (Rumex acetosa)

pradelàs nm, cf Ubaud Dicort : v. pradàs. (v. TdF jos ‘pradas’)