|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
potenciomètre : aparelh de mesura de la potencialitat de las fòrças electromotrises ; resisténcia reglabla utilizada coma regulairitz de tencion. potenciometria : mesura dels potencials electrics. potenciometric, -a : relatiu, -iva a la potenciometria. potent, -a adj : poderós, -osa (qu'a fòrça poder) potentat nm, -ada : sobeiran(a) absolut(uda) ; despòta / monarca / tiran (m. e f.) pòt-en-tèsta nm, cf Ubaud Dicort : « pot-en-tête,
casque » (v. TdF) potèrla nf :
potonàs, « gros baiser de
nourrice, v. potona »
(v. TdF). potèrlut, -uda adj e n, cf Ubaud Dicort : v. potarrut. (v. TdF jos ‘poutarru’) potestat nf, cf Ubaud Dicort :
poder / poténcia, « puissance
(vieux) » TdF ‘poutesta’. Totas las
potestats d’infèrn. (v. TdF) potet 1 nm : pòt pichon ;
« mouilloir de fileuse, v. banholet »
(v. TdF) ; potet 2 nm : « petite lèvre » ; poton. (v. TdF ‘potet 2’) Donar un potet : far un poton. Far potet : far la pòta / far la monha / fonhar. poteta nf, cf Ubaud Dicort :
v. peteta. (v. TdF ‘pouteto’) potèu (abs. Dicort) : pal / postèl. (v. postèl) pòtfendut nm (v. Ubaud Dicort e Alibert), -uda : pòta de lèbre. potièr, -ièira n (R. IV, 617) : persona que fa de pòts (topins) / terralhièr, -ièira. potilha : cassida v. cassida / lhèrpa / laganha ; marmelada en general ; bolida de farina de peses ; cataplasma de mica de pan o de farina de lin ; peissonalha. Metre en potilha : espotir (far de marmelada) Se manjar de potilha. potilhar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr, patiner, manipuler, tripoter, v. mastrolhar » (v. TdF) potilhós, -osa : cassidós, -osa / laganhós, -osa. potin nm, cf Ubaud Dicort :
« potin, mélange de cuivre ; fer de fonte ; plomb
de chasse » (v. TdF) potina 1 nf :
meleta (mena de sarda pichonèla) ; rojòla (peis de mar) ;
lassi (autra mena de peis de mar) : (Ammodytes tobianus) ; aterina
(autre peis de mar) : (Atherina marmorata) ; De potina, du fretin. (v. TdF ‘poutino 1’) potina 2 nf :
granda aisina de fonta per far la cosina. (v. glota 2) potinaire, -aira adj e n : romegaire, -a / repotegaire, -a. potinar / potinejar (v. tr.) : romegar / repotegar. Quita pas de potinejar ! (arrèsta pas de romegar) potincan nm, cf Ubaud Dicort :
« shako, casque ; sorte de bonnet d’enfant, v. pòt-en-tèsta » (v.
TdF) potinejaire, -aira adj e n, cf Ubaud Dicort :
v. potinaire. (v. TdF jos ‘poutinaire’) potinejar v : v. potinar. potinga : dròga ; pocion ; remèdi ; cosina marrida ; vin de farlabica ; marmelada de prunas cuèchas al forn. potingada nf, cf Ubaud Dicort :
« tripotée » TdF potingaire, -aira n : farmacian, -a « nm, drogueur, médicastre, celui qui frelate ou sophistique, tripoteur » TdF. potingairet, -a n, cf Ubaud Dicort : (v. potingaire) potingament nm, cf Ubaud Dicort : « action de
droguer, de se droguer » TdF potingança : drògas ; sentor de farmacia. potingar / potinguejar (v. tr.) : donar de potingas a un malaut ; « tripoter, patiner, manier » ; malmanejar, « mal arranger, bousiller, v. pochinar » ; farlabicar / matrifusar ; « trafiquer clandestinement, v. brocantejar » (v. TdF). potingar / potinguejar (se) v pron : prene de potingas « ... sans nécessité » (v. TdF jos ‘poutinga’). potingarda (abs. Dicort ;
v. Dicort p. 157) :
drogariá. (v. potingariá) potingariá nf, cf Ubaud Dicort : « droguerie ; frelatage, sophistication,
v. farlabica » (v. TdF ‘poutingarié’) potingassar / potingassejar v, cf Ubaud Dicort : « t tr, droguer
ridiculement, médicamenter sans cesse » TdF jos ‘poutingassa’ potingatge nm : farlabica « action de tripoter [v. potingar] » TdF. potingon nm : marrit apoticari ; adobaire ; balandran (entremeteire de maridatges) potingós, -osa adj : persona malautissa « cacochyme, valétudinaire » TdF. Es tota potingosa, elle est toujours malade. (v. TdF) potinguejaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : v. potingaire.
(v. Alibert) potinguejar (v. tr.) : frequentatiu de potingar. potinguejar (se) : quitar pas de se potingar. potinhafre
nm, cf Ubaud Dicort :
« grande bouteille, vase difforme, v. potarràs » (v. TdF) potinhar (v. tr. e intr.) : far lo morre / far la mona / fonhar ; abandonar sa nisada. potinièira : filat de malhas fòrt finas per trapar de potinas. potissa nf (v. TdF) / potisson 1 nm (los 2, v. Alibert) : gaspilh (liquid que raja del burre fresc) potisson 2 nm (Alibert) : poton. potomètre nm, cf Ubaud Dicort : (bot.) « potomètre » (Per
Noste) poton : signe de veneracion, d'afeccion, d'amistat o d'amor que se balha en pausant sas pòtas sul front, sus la man drecha, sus las gautas o sus las pòtas de q.q. (v. TdF) Far un poton a q.q. Far un poton a una flor. potona nf : brave poton, « baiser de nourrice ; t. de caresse, mignonne » TdF. potonada nf : « contenu d’un petit pot » ; tot un fum de potons (v. TdF). potonaire, -aira (~ -airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort :
« baiseur, euse [v. potonar] » TdF |
|
potonar (v. tr.) : far un poton. potonar (se) : se far un poton. potonariá : abitud de se far de potons. potonàs : brava potona. potonat nm, cf Ubaud Dicort :
v. potonada. (v. TdF jos ‘poutounado’) potonejaire, -aira adj e n : persona qu'aima de far de potons. potonejar (v. tr.) : frequentatiu de potonar. potonejar (se) : frequentatiu de se potonar. potonèl / potonet nm, cf Ubaud Dicort : « petit baiser, tendre
baiser ; poupon, enfant potelé » TdF jos ‘poutounet’ potoneta nf / potonet (v. jos potonèl) : poton plen d'afeccion o d'amor ; « petite mignonne ». (v. TdF ‘poutouneto’) « Doçament, sus
la gauteta, As aquí una potoneta
» Besson, D'al brèç a la tomba. potonièira nf, cf Ubaud Dicort : « la bouche, le visage, en
style familier, v. boca, cara » (v. TdF) potonta : tostona / monaca / peteta / popòta (figurina umana de carton, d'estòfa, de cera... que las drolletas se'n amusan) potonton : popon pichon. potontonejar (v. tr.) : passejar un popon ; lo torolhar / lo calinar / lo calinejar. potorlada : purèia. potòta nf, cf Ubaud Dicort :
v. peteta. (v. TdF jos ‘peteto’) potraga : levada de tèrra a travèrs una baissa (fonza / fonzal) ; passatge a travèrs una lòna (laguna) o a travèrs una iga (baissa marescatjosa) potralada : depaus espés de fonzalhas (t. a.) potrin nm, cf Ubaud Dicort :
« nombril, v. embonilh » (v. TdF) potrocan nm (v. Ubaud Dicort e Alibert), -a : persona malautissa e flaca ; persona patraca / emplastre. [Honnorat, Azaïs, TdF : ‘poutrouncan’] potròla / potrolha nf [los 2, veire pautròla, cf Ubaud Dicort] / potrolina (abs. Dicort ; v. pautrolina) : bolida ; marrit fricòt. potronièira nf, cf Ubaud Dicort : « fente latérale que
les femmes ont à leur jupe, v catonièira ; sein de
femme » (v. TdF) pòtus nm, cf Ubaud Dicort :
« t. d’apothicaire, potion, v. potinga » (v. TdF) potz nm (plural : poses) : trauc prigond curat dins la tèrra, sovent maçonat, per i posar d'aiga ; trauc vertical curat dins la tèrra per ne tirar de carbon o de mineral (R. IV, 234) de tota mena ; font (t. a.) que i se posa abondosament. Potz d'aiga. Potz artesian. Potz de petròli. Potz de carbon. Potz de sciéncia. Lo potz inagotable de la memòria. potz provençal nm, cf Ubaud Dicort : « puits provençal (ou
puits canadien) » potz rodièr : potz a ròda. (v. posaraca) potz sec : posaca. v. pus naut. pòu ! interj,
cf Ubaud Dicort : « interjection
qui exprime l’indifférence, peuh ! » TdF ‘pòu 2’ pozzolana nf, cf Ubaud Dicort :
« pouzzolane » (Per Noste) practic, -a : comòde, -a / aisit, -ida ;
relatiu, -iva a l'accion (per oposicion a teoric, -a) ; concret, -a /
positiu, -iva. Aparelh practic. Passa aicí, que
serà pus practic. Morala practica. Coneissença practica. practica : experiéncia / abitud ; exercici d'una profession ; biais de far quicòm ; observança religiosa ; clientèla. Aquel professor a la practica de la pedagogia. Practica de la medecina. Practica de la religion. Una practica escandalosa. Las practicas d'un mètge : clientèla d'un medecin. practicabilitat nf : qualitat de çò practicable. practicable, -bla : que pòt èsser practicat, -ada. Camin practicable. Contraròtle practicable. practicament : d'un biais practic ; per far cort. practicant, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui pratique ;
praticien » TdF ‘praticant’ practicar (v. tr.) : far un mestièr, far d'espòrt... ; aplechar quicòm / far quicòm ; èsser en relacion amb q.q. ; èsser fidèl a las practicas de sa religion. Practicar la medecina. Practicar la nada. Practicar una obertura
endacòm. Entre cosins nos practicam pas gaire. Crei en Dieu, mas practica pas. Practicar una lenga : la parlar regularament. practicar (se) : se frequentar. Nos practicam pas gaire. practician, -a : persona qu'a la practica d'un art, d'un mestièr... ; mètge (medecin) practicós, -osa adj : industriós, -osa / abil, -a ; laboriós, -osa ; actiu, -iva. prada nf / pradal nm / pradèla (v. pradèla) (los 3, v. R. IV, 618-619) : prada naturala / prat grand. pradariá (R. IV, 619) : prada / pradal / pradèla ; ensemble dels prats. pradarial nm,
cf Ubaud Dicort : « prairial,
mois de l’année républicaine »
(v. TdF ‘pradeirau’) pradàs nm : « grand pré,
mauvais pré » TdF pradatge : las pradas en general. pradèl / pradelon nm / pradeta nf : prat pichon ; campairòl (mena d'agaric de prat) (Agaricus edulis) Pradèl Andrieu : autor occitan de Roergue (1912-1971). pradèla nf : pradal
(prada naturala) « petite prairie,
mauvaise prairie, pré qui donne peu de foin » TdF ; mena de planta que buta pels prats (Rumex acetosa) pradelàs nm, cf Ubaud Dicort : v. pradàs. (v. TdF jos ‘pradas’) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|