postilhon 1 nm : flòc (tròç) de pòst pichonèl ;

postilhon 2 nm : persona que menava, autres còps, los cavals de la pòsta ; persona a caval sus un caval d'atelatge.

pòstimpressionisme nm, cf Ubaud Dicort : « (art) postimpressionnisme »

pòstindustrial, -a adj, cf Ubaud Dicort : « postindustriel, -elle » (v. Rapin)

postís 1, -issa adj : artificial, -a.

Es calvet e se carga una cabeladura postissa.

postís 2 nm, cf Ubaud Dicort : « (ouvrage de faux cheveux) postiche » (Rapin)

postiti (f.) : inflamacion del prepuci. v. postectomia.

pòstlingual ~ pòstlingüal, -a adj, cf Ubaud Dicort : « (méd.) postlingual, -e »

pòstludi nm, cf Ubaud Dicort : « (mus.) postlude »

pòstmenstrual, -a : que se passa après las menstruas.

pòstmodèrne, -na adj, cf Ubaud Dicort : « postmoderne » (Per Noste)

pòstmodernisme nm, cf Ubaud Dicort : « postmodernisme » (v. çai sus)

post mortem (lat.) : après la mòrt.

pòstnatal, -a adj, cf Ubaud Dicort : « postnatal, -e » (Sèrras-Ess.)

pòstnominal [, -a adj, cf Ubaud Dicort] : que deriva d'un substantiu o d'un adjectiu.

pòstonic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « post-tonique » (Rapin)

pòstoperatòri, -a : que se passa après una operacion.

pòstpalatal, -a : enrè del cèl de boca.

Articulacion pòstpalatala.

post partum (lat.) [pòst-partum] nm : çò qu'arriba après jasilhas.

Emorragias « post partum » (lat.)

pòstpausar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, postposer » (v. Rapin e Laus)

postposicion [pòstposicion] nf : en occitan, mot plaçat après un autre per exprimar una idèa d'interpellacion pus fòrta o pejorativa ; particula enclitica d'unes parlars occitans ; en anglés, mot que s'ajusta a un vèrb per jogar un ròtle de preposicion que càmbia d'a fons lo sens del vèrb.

Qual siás, tu ? Ont vas, l'òme ? Cala-ta, sibèc ! Qué me vòls, cuèissacort ? Qué fas, porcanhàs ?

To go in. To go out. To go round. To go through...

pòstprandial, -a : qu'arriba après manjar.

pòstproduccion nf, cf Ubaud Dicort : (cin.) « postproduction » (Per Noste)

pòstraumatic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « post-traumatique »

pòstraumatisme nm, cf Ubaud Dicort : « post-traumatisme »

pòstromantic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « (art) postromantique »

pòstscolar, -a adj, cf Ubaud Dicort : v. pòstescolar

post scriptum (lat.) [pòstscriptum] nm : çò escrich après aver signada una letra.

pòstsincronizacion nf, cf Ubaud Dicort : « postsynchronisation » (Per Noste)

pòstsincronizar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, postsynchroniser » (Per Noste)

pòstsonorizacion nf, cf Ubaud Dicort : « postsonorisation » (Per Noste)

postulacion : accion de postular (t. a.)

postulant, -a : persona que demanda un emplec ; persona que demanda a far son noviciat v. noviciat.

Una cèla (celula) de postulant.

postular (v. tr. et intr.) (R. VI, 435) : quemandar quicòm ; demandar a far son postulat.

Mon filh postula un emplec a la comuna. (Rapin)

A postulat per èsser fonccionari endacòm.

A postulat per èsser jesuïta.

postulat nm : temps de consolidacion e de formacion crestiana de la persona qu'a demandada son admission a la vida religiosa dins un convent d'òmes o de femnas (temps que precedís lo noviciat; durada : 6 meses) ; proposicion admesa sens demonstracion.

Lo postulat de l'existéncia de Dieu.

postum, -a adj : nascut, -uda après la mòrt de son paire ; publicat, -ada après la mòrt de son autor.

Enfant postum.

Filha postuma.

Òbras postumas.

postura : actitud en general ; actitud mai o mens inabituala.

Postura inconfortabla.

Postura ridicula.

Èsser en bona postura, en marrida postura.

Far de posturas : far de manièiras (R. VI, 355).

Soi pas en postura de ganhar.

postural, -a adj, cf Ubaud Dicort : « postural, -e » (Sèrras-Ess.)

postureta nf, cf Ubaud Dicort : « petite posture, petit original » TdF

pòstverbal [, -a adj, cf Ubaud Dicort] : que deriva d'un vèrb.

(Fòrça autres tèrmes medicals amb pòst- son pas mençonats.)

pòt 1 nm : recipient en terrissa, en porcelana, en metal, en carton, en matèria plastica... per tot un fum d'usatges domestics ; anciana mesura de vin de doas pintas ; posaire (esclòp de ròda idraulica) ;

Ai lo pòt d'escapament que se'n va del tròç.

Vos convidam a la fortuna del pòt, ... à la fortune du pot. (v. Ubaud Dicort e TdF ‘fourtuno’)

Vendre son vin a pòt e pinta, vendre son vin au détail. (v. Ubaud Dicort e TdF ‘pot 1’)

Pòt de lach.

Pòt de mèl.

Pòt de confituras.

Pòt de flors.

Pòt de cambra.

Pòt de pintura.

Pòt graissièr (Ubaud Dicort), v. graissièr 1 nm.

pòt 2 nm : boca ; labra / pòta ; bòrd de còl de botelha ; bèc de vas.

Pòts e pòts : v. jos pòta 1

De pòts en pòts, de bouche en bouche. (v. Ubaud Dicort e TdF ‘pot 2’)

Beure a pòt, boire à la cruche. (v. Ubaud Dicort e TdF ‘pot 2’)

Beure a pòt de botelha.

Beure a pòt de topin.

pòt pudenta (Alibert) [pòt pudent nm, cf Ubaud Dicort] (plt.) : (Barkhausia fetida)

pòta 1 nf : labra gròssa / babina ; frigola (plt.) (Thymus vulgaris ); medusa / ortiga de mar (Medusa pulmo) ; quartièr de poma secat al solelh ;

Far la pòta : far lo morre / far la mona / fonhar.

Pòtas e pòtas / pòts e pòts : labras contra labras.

Pòta a pòta, lèvre contre lèvre. (v. Ubaud Dicort e TdF)

pòta de lèbre (m. e f.) [nf (v. Ubaud Dicort e TdF)] : pòta fenduda. (v. pòtfendut)

Fraire e sòrre son pòta de lèbre.

pòta 2 nf, cf Ubaud Dicort : dorga.

pòta 3 [veire pautra, cf Ubaud Dicort] nf : liga / rausa (fonzalhas de vin) ;

potabilitat nf : qualitat de çò potable.

potable, -bla : que se pòt beure.

Aiga potabla.

potada : contengut d'un pòt (t. a.) ; contengut d'un mòtle de fondariá.

Una potada de mongetas.

pòta-en-l’èr nf, cf Ubaud Dicort : « personne qui a la lèvre supérieure très relevée » TdF

pòtafendut, -uda (abs. Dicort) : personna qu'es pòta de lèbre.

pòtafin, -a adj, cf Ubaud Dicort : « mignon, délicat, difficile, v. lipet » TdF ‘poto-fin’

pòtagròs, -òssa adj : persona qu'a de bravas pòtas.

-POTAM : forma sufixada del grèc pòtamòs (fluvi) v. ipopotam.

POTAMO- : forma prefixada de grèc pòtamòs (fluvi)

potamologia : idrologia fluviala.

potar (v. tr.) (v. Ubaud Dicort e Alibert) : beure en cabussant dins l'aiga ; beure a pòt de botelha.

potard, -a adj e n / potarra (m. e f.) (v. potarra) : pòtagròs, -òssa. v. pus naut.

potarga nf, cf Ubaud Dicort : v. botarga. (v. TdF jos ‘poutargo’)

potariá 1 nf : terralha (recipients en tèrra cuècha)

potariá 2 nf (plt.) : morre de moton (Hypochria radicata)

potariá pudenta (plt.) : (Crepis ftida)

potarra 1 (subs.) : pòta gròssa ; mal de pòts ; « terme injurieux, personne lippue » (v. TdF ‘poutarro’) ; « enfant aux lèvres lippues » (Alibert).

potarra 2 (adj. m. e f.) (abs. Dicort e TdF) : labrut, -uda (qu'a de bravas pòtas). (v. potarron 2 e potard)

potarrada : brava potada.

Una potarrada de mongilhs-ris.

potarràs : pòt grandàs / topinàs.

potarri nm, cf Ubaud Dicort : v. potarra 1. (v. TdF jos ‘poutarro’)

potarron 1 nm : pòt pichon / topinon.

potarron 2, -a / potarrut, -uda adj e n : potarra v. potarra 2, « lippu, ue » (v. TdF ‘poutarrou 2’ e ‘poutarru’).

potàs : pòt grand.

potassa nf : carbonat de potassi (de potassium) (lat.)

potassi nm / potassium (lat.) (abs. Dicort) : « potassium » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 396), mena de metal / potassa caustica.

potassic, -a : que conten de potassi ; relatiu, -iva a la potassi.

potasson nm, cf Ubaud Dicort : « gade Pollack, poisson de mer » (v. TdF)

potat : contengut d'un pòt.

potatge : bolhon de legums o de carn ; ragost / fricòt.

potatgièr 1 nm : fogairon / fogal de cosina ; òrt.

potatgièr 2, -ièira (abs. Dicort) : relatiu, -iva a la cosina.

Plantas potatgièiras (v. ortalha / ortalécia (v. Rapin ‘potager 1’)).

potèca nf, cf Ubaud Dicort : « personne toujours malade, personne infirme, impotente, v. ipotèca » (v. TdF)

potecon nm, cf Ubaud Dicort (v. potèca) : « enfant maladif, petit malingre » TdF

potega nf, cf Ubaud Dicort : « mauvais vin, vin pourri » TdF

potejar 1 v, cf Ubaud Dicort : « v tr et intr, baiser sur les lèvres, embrasser ; faire la moue, pleurnicher ; t. de couturière, grimacer » TdF

potejar 2 v, cf Ubaud Dicort : « v intr, ballotter » TdF ‘pouteja 2’

potèl nm, cf Ubaud Dicort : v. potet 2. (v. TdF jos ‘poutet 2’)

potèl (far -) (v. intr.) :far potet / far un pauc la pòta / fonhar.

potena nf, cf Ubaud Dicort : « ruban de mer, poisson » TdF

poténcia : poder ; fòrça d'un motor de maquina ; possibilitat ; forca (instrument de suplici d'autres còps)

La poténcia de Dieu.

Poténcia d'un motor.

Existir en poténcia.

Las poténcias celèstas.

Foguèt condemnat, lo paure el, a la poténcia.

potencial 1 nm : t. tecn. de fisica, de mat., de biologia... ; estat electric d'un conductor al regard d'un autre ; poder de desvolopament ; capacitats fisicas o intellectualas de q.q. ; capacitat d'accion o de produccion d'un país

La diferéncia de potencial se mesura en vòlts.

Lo potencial economic american nos afraba.

Potencial morfogenitic.

potencial 2, -a adj : qu'existís en poténcia, mas pas en realitat ; mòde verbal qu'exprima la possibilitat.

Energia potenciala.

Qualitat potenciala.

Mòde potencial / Potencial : Se metèsse a plòure...

potencialament adv : virtualament.

potencialitat nf : caractèr de çò qu'existís en potencia ; possibilitat.

potencializacion : accion d'unes remèdis que lor potencialitat es augmentada per l'accion d'una autre remèdi.

potencializar (v. tr.) : amodar una potencializacion.