popular, -a : relatiu, -iva al pòble ; qu'agrada al pòble.

La classa populara.

Un cantaire popular.

popularament : d'un biais popular.

popularitat nf : qualitat de quicòm o de q.q. qu'agrada al pòble.

Popularitat d'una cançon. Popularitat d'un cantaire.

popularizable, -bla : que pòt èsser popularizat, -ada.

popularizacion : accion o resulta de popularizar o de se...

popularizar (v. tr.) : far venir popular / vulgarizar.

popularizar (se) : venir popular : se vulgarizar.

Lo telefòn portable se popularizèt lèu fach.

populisme nm, cf Ubaud Dicort : « populisme » (Rapin)

populista adj e n (dels dos genres), cf Ubaud Dicort : « populiste » (Rapin)

populós, -osa : abondós, -osa en populacion.

poput, -uda : carnut, -uda.

pòquer (< angl.) nm, cf Ubaud Dicort : « poker » (Rapin)

pòr 1 nm, cf Ubaud Dicort : v. pòre.

pòr 2 nm (non preconizat Dicort) : v. pòrre.

pora nf, cf Ubaud Dicort : « cloporte qui se cache dans les trous des barques retirées sur la plage » TdF

pòrc : mamifèr ungulat domestic (Porcus) ; persona bocharda coma un pòrc ; persona gorrina.

pòrc d’India nm, cf Ubaud Dicort : « cochon d’Inde, v. pòrc marin » (v. TdF ‘porc-d’Indo’)

pòrc de sant Antòni : clapeta (insècte que se ten jos las pèiras)

pòrc espin [pòrc-espin ~ pòrc-espic] nm, cf Ubaud Dicort : mamifèr paquidèrm (Hystrix cristata)

pòrc marin nm  : lapin de Barbariá / porron / calhon de mar ; delfin (Delphinus) ; marsoïn (Delphinapterus leucas) (v. TdF) ; « lamantin » (v. TdF jos ‘porc-de-mar’), « humantin » (v. Alibert)

pòrc singlar [pòrc-singlar] nm : singlar / pòrc fèr / pòrc. salvatge (Sus scrofa)

pòrca : feme del pòrc (truèja / maura castrada) ; femna gorrina.

porcachon nm : porcàs / porcatàs ; persona gorrina.

porcada : tropèl de pòrcs.

porcairada nf, cf Ubaud Dicort : « troupeau de cochons, v. porcada » (v. TdF ‘pouqueirado’)

porcairàs nm, cf Ubaud Dicort : « vilain porcher, saligaud, v. gojardàs » TdF ‘pourqueiras’

porcaire, -aira (abs. Dicort) : sanaire, -a / crestaire, -a de pòrcs.

porcairòla nf : trièl de pòrc ; estable de pòrc ; « bourbier » TdF ‘pourqueirolo’.

porcairon [, -a n] : pichon gardaire de pòrcs.

porcairós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « qui fait ou qui dit des cochonneries, ordurier, ère » TdF ‘pourqeirous’

porcal 1, -a adj : relatiu, -iva al pòrc.

La fèsta porcala : lo jorn del masèl.

porcal 2 adj inv, cf Ubaud Dicort : « qui est prête à recevoir le verrat, en parlant d’une truie » (v. TdF ‘pourchau’)

Truèja porcal, truie en chaleur. (v. TdF)

porcalha nf sing : los pòrcs en general « chair de porc, viande de cochon ; crapule, tas de cochons, gens sales ou sordides » TdF ‘pourcaio’

De porcalha : de porcum / de carn de pòrc.

porcanhàs : porcatàs bochardàs ; persona gorrinassa.

porcanhassa : femna gorrinassa.

porcanhassàs : augmentatiu pejoratiu de porcanhàs.

porcanhon nm, cf Ubaud Dicort : « petit cochon, petit saligaud, en Rouergue, v. porcatin ; courtilière, insecte, v. talhacebas » (v. TdF)

porcanhòt nm, cf Ubaud Dicort : (v. porcanhon)

porcariá nf : estable de pòrcs ; elevatge de pòrcs industrial ; « troupeau de porcs ; viande de porc ; cochonnerie, immondice, saleté ; vilenie, ordure, obscénité, malhonnêteté » TdF.

porcàs : pòrc gròs ; pòrc salat ; persona gorrina.

porcassa : maurassa / trujassa (truèja gròssa) ; femna gorrina.

porcassàs / porcatàs nm  : porcàs grossàs ; persona gorrina « homme sans mœurs » (v. TdF jos ‘pourcatas’).

porcassejar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, (saloper un travail) cochonner » (v. Per Noste e Fettuciari). (v. porcatejar)

porcatàs nm, cf Ubaud Dicort : v. porcassàs.

porcatejar (v. tr. e intr.) : menar una vida gorrina ; gastar / sabracar / afrabar quicòm.

porcatièira nf : trièl (establon) de pòrc ; nauc de pòrc ; gardaira de pòrcs.

porcatièr 1 nm : mercand, -a de pòrcs ; carnsaladièr, -ièira ; mena de campairòl : cep brave (Boletus edulis)

porcatièr 2, -ièira adj, cf Ubaud Dicort : Truèja porcatièira : truèja maire. (v. TdF jos ‘pourcatié’)

porcatin : porcelon ; singlaron qu'a encara la pèl raiada de dotze regas saurèlas-maurèlas-burèlas.

porcaton : pòrc ladre / pòrc triquinós.

porcèl / porcelet (v. porcelet) : pòrc pichon.

porcèla : truèja / maura « jeune truie qui n’a point porté » (v. TdF jos ‘poucello’)

Pourcèla abarida, truie adulte. (v. TdF)

porcelada : tessonada (portada de tessons, de porcelons)

porcelana : vaissèla, recipients, apleches... fabricats amb de terralha fòrt fina, compacta, bravament vitrificada e treslusenta.

Porcelana de Limòtges.

porcelanièr, -ièira (subs. e adj.) : persona que fa o que vend de porcelana ; relatiu, -iva a la porcelana.

Industria porcelanièira.

porcelar (v. intr.) (v. TdF ‘poucela’) : tessonar (far de tessons, de porcelons)

porcelassa nf, cf Ubaud Dicort : « porcelaine, sorte d’éruption cutanée » TdF ‘poucelasso’

porcelat nm (v. Ubaud Dicort e TdF) : porcèl gras de tres a sièis meses.

porcelet nm, cf Ubaud Dicort : « petit pourceau, petit goret ; petit saligaud ; colchique d’automne » (v. TdF jos ‘poucelet’)

porceleta nf, cf Ubaud Dicort : « petite et jeune truie » TdF ‘pouceleto’

porcelièira 1 adj f, cf Ubaud Dicort : « qui a des petits, en parlant d’une truie » (L. 303)

porcelièira 2 nf : truèja / maura que porcèla, « truie féconde » (Honnorat).

 

 

 

porcelon : porcèl / porcelet (pòrc pichon) ; drollon bochardòt.

porcelum nm sing, cf Ubaud Dicort : « petits cochons en général » TdF ‘poucelun’

porcigola nf / porcil (v. porcil) : sot (abric per un pòrc) (v. TdF ‘pourcigoulo’)

porcil / porcin 1 nm  (los 2,  Alibert) : trièl de pòrc / clauson / parric (establon de pòrc)  (v. porciu)

porcin 2, -a adj : relatiu, -iva al pòrc.

Elevatge porcin.

Pèsta porcina. 

Morre porcin (plt. que son boton revèrta un pauc un morre de pòrc) (Taraxacum)

porcin 3 nm : porron / calhon de mar ; lapin de Barbariá [v. pòrc marin] ; « pissenlit, dent de lion, v. morreporcin (v. çai sus) ». (v. TdF ‘pourcin 2’).

porcina nf : los pòrcs en general ; « le nombre de cochons qu’on nourrit à la fois » ; porcinèla v. çaijós. (v. TdF)

porcinèla (plt.) : (Polygonum aviculare)

porcion : partida d'un tot divisat en tròces ; tròç.

Aquela porcion de camin es impracticabla.

Una brava porcion de carn.

porciu (TdF jos ‘pouciéu’) ~ porcil (L. 303)  nm, cf Ubaud Dicort : « toit à porcs, loge à cochons » (v. TdF ‘pouciéu’)

porcon nm, cf Ubaud Dicort : « t. injurieux, petit cochon » TdF

porcum (abs. Dicort) : carn de pòrc.

(v. porcalha)

pore nm, cf Ubaud Dicort : « guiole, creux que fait le fer d’une toupie lancée contre une autre » TdF

pòre [veire pòr 1, cf Ubaud Dicort] : trauquilhon (orifici) pichonèl e practicament invisible, dins una membrana animala o vegetala.

I a dins los 500 pòres per centimètre carrat de pèl.

porfir : ròca de cristals de feldspath (al.) fòrt fins, enclauses dins una massa compacta d'un vermelh fosc.

porfiric, -a : relatiu, -iva al porfir ; que revèrta de porfir.

Lavas porfiricas.

porfirizacion (abs. Dicort) : accion de bresar en polverum impalpable, « porphyrisation » (Rapin).

porfirizar (v. tr.) (abs. Dicort) : polverizar fòrt fin, « porphyriser » (Rapin).

porfiroïde, -da : se ditz d'una ròca que conten de cristals gròsses de feldspath (al.)

porg, -a adj, cf Ubaud Dicort : « aigrelet, ette, en parlant des raisins qui tournent, qui commencent à mûrir, que purgan [v. porguejar] » (v. TdF)

porgador, -doira adj, cf Ubaud Dicort : « qui veut se justifier » (v. L. 303)

porgaire, -aira n : crivelaire, -a (persona que neteja lo gran amb un crivèl)

porgamost n, cf Ubaud Dicort : « buveur, ivrogne » (v. TdF ‘pourgo-moust’)

porgar (v. tr.) (L. 303) : ventar lo gran amb una ventaira ; lo netejar amb un crivèl ; netejar.

porgaret : ventaira pichona.

porgas nf pl : crivelum / mondilhas (rafatum triat pel crivèl)

pòrge : airal cobèrt sostengut amb de colomnas o de pilars.

Pòrge de glèisa.

porgeire, -eira [~ -eiritz] n : persona que presenta, qu'ofrís, que servís quicòm.

pòrger v (L. 303) (non preconizat Dicort)  : v. porgir.

porgiment : accion de presentar, d'ofrir, de servir.

porgir / porjar (v. tr.) : presentar ; portar ; donar ; servir ; far passar ; parar.

Porgir de flors a una dòna.

Li porgir lo braç.

Porgir a beure.

Porgir socors.

Porgir la man.

porguejar v, cf Ubaud Dicort (v. porg) : « v intr, commencer à tourner, à mûrir, v. vairar » (v. TdF)

porjar v (v. Alibert) : v. porgir.

pornò (abs. Dicort) : apocòpa de pornografia.

pornograf, -a : escrivan, -a pornografic, -a.

pornografia : representacion d'obscenitats ; immoralitat d'òbras artisticas o literàrias.

pornografic, -a : relatiu, -iva a la pornografia.

porolada nf, cf Ubaud Dicort : « légère couche de fumier ou de feuilles de mûrier » TdF

porolar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, mettre sur un champ une légère couche de fumier ; donner aux vers à soie une petite ration de feuilles de mûrier » TdF

poron nm, cf Ubaud Dicort : « petit trou, guiole d’une toupie [v. pore] » TdF ‘pourou’.  (# porron)

poronar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, cribler de trous, v. trauquilhar » (v. TdF)

porós, -osa : que laissa passar çò liquid per sos pòres.

Recipient porós.

Tèrra porosa.

Terralha porposa.

porositat nf (R. IV, 603) : qualitat de çò porós.

porpal, -a / porporat, -ada adj : color de porpra.

Gautas porpalas.

Solelh porpal.

porperin, -a adj, cf Ubaud Dicort : « purpurin, ine » TdF. (v. porporin)

porpièr (abs. Dicort) (plt.) : portulaga / camba de pol (Portulaca oleracea) (v. bordolaiga)

porporat, -ada adj : v. porpal.

porporin, -a adj (v. Ubaud Dicort e Alibert) : que se sarra de la color porpra ; que revèrta la color porpra.

Flor porporina.

porpra (f.) : matèria coloranta d'un roge-vermelh fosc que los Ancians tiravan del cauquilhatge Purpura hmastoma ; estòfa tintada de porpra ; rojor ; dignitat romana.

Mantèl de porpra.

La porpra de la pudor.

La porpra de sas gautas.

La porpra dels Cesars.

La porpra de cardinal.

porpre 1 (subs. m.) : malautiá caracterizada per de pichonas tacas rojas (v. TdF ‘pourpre 2’) ; rojor [v. porpra] ;

Lo porpre de sas gautas.

porpre 2 (subs. m.) [veire pofre 1, cf Ubaud Dicort] :  mena de molusc (Octopus)

porpre 3, -pra (adj.) [v. porpra] : color d'un polit roge que tira sul violet.

pourprièr nm, cf Ubaud Dicort : « (zool.) pourprier » (Rapin)

porquejaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : « bousilleur, ravaudeur, euse » TdF

porquejar (v. tr. e intr.) : aprestar la carn del masèl ; malmanejar / sabracar / afrabar quicòm.

E las maselièiras de porquejar !

M'a porquejada ma revirada!