polhastre (abs. Dicort) : doblet pejoratiu de polhaire. (v. polastre [v. TdF ‘poulhastre’ jos ‘poulastre’])

polhosa (t. tecn. de mar.) : mena de vela. (v. TdF jos ‘pouiouso’)

pòli nm : mena d'aucèl de passatge, « probablement un courlis » (v. Alibert).

POLI- : forma prefixada del grèc pòlus (fòrça)

poliacid(e) adj e nm : (quimia) « polyacide » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395)

polialcoòl nm : (quimia) « polyalcool » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395)

poliamida nf : (quimia) « polyamide » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395)

poliamina nf, cf Ubaud Dicort : « (chimie) polyamine » (Rapin)

poliandre, -dra : qu'a vint estaminas o mai ; que practica la poliandria.

Planta poliandra.

Femna poliandra.

poliandria : estat de çò poliandre ; estat d'una femna qu'a mai d'un espós.

poliandric, -a : relatiu, -iva a la poliandria.

poliarquia : governament d'un país per mai d'un.

poliarquic, -a : relatiu,-iva a la poliarquia.

poliartriti (f.) : artriti sus diferentas articulacions.

poliatomic, -a : de mai d'un atòm.

« poliça » (fr.) : v. polícia e políssia (abs. Dicort).

Policarp [Policarpe] : prenom.

policarpic, -a (abs. Dicort) : que florís e fructifica mai d'un còp, « polycarpique » (Rapin).

La pata de lop (plt.) es polocarpica.

policefal, -a : qu'a mai d'un cap.

Mostre policefal.

policentric, -a adj, cf Ubaud Dicort : « polycentrique » (Rapin)

policentrisme nm, cf Ubaud Dicort : « polycentrisme » (Rapin)

polichinèla nm, cf Ubaud Dicort : « polichinelle » (v. TdF)

polícia nf (v. Ubaud Dicort e Alibert) : ensemble dels reglaments que mantenon la seguretat publica ; administracion, fòrça publica cargada de l'aplicacion d'aquelas règlas. (# polissa)

Organizar la polícia d'un estat.

La polícia d'una vila.

Un agent de polícia.

policiar (v. intr.) : far la polícia.

policièr, -ièira (subs. e adj.) : persona que fa la polícia ; relatiu, -iva a la polícia.

Metòdes policièrs.

policlinica : clinica que diferentas malautiás i son tractadas per de mètges especialistas.

policondensacion nf : (quimia) « polycondensation » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395)

policondensat nm, cf Ubaud Dicort : « (chimie) polycondensé » (Per Noste)

policòpia nf, cf Ubaud Dicort : « polycopie » (Rapin)

policopiar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, polycopier » (Laus)

policopiat, -ada adj e nm, cf Ubaud Dicort : « polycopié, -e » (Per Noste)

policròm, -a : de diferentas colors.

Una Verge policròma.

policromat, -ada : pench, -a de diferentas colors.

policromia : estat de çò policròm.

policultura : culturas diferentas dins un meteis domeni.

polida : mostèla (mamifèr carnassièr) (Mustela nivalis) ; luscambra (Lampyris noctiluca)

polidament adv : gentament ; agradivament.

polideja nf (non preconizat Dicort) : v.  poliditge.

polidesa nf (v. Ubaud Dicort e Alibert) : belesa ; gentilesa ; onestetat / cortesiá.

polidet, -a / polidon, -a adj : agradivament polit, -ida (diminutiu atendresit e afectiu de polit, -ida)

polidetament adv : fòrt gentament ; fòrt agradivament.

polidetat nf : poliditge / polideja. v. pus bas.

polidiá nf / poliditge nm : polidetat. v. pus naut.

poliditge nm / polideja [veire polidesa, cf Ubaud Dicort] nf : belesa / belor (qualitat de çò polit).

polidon, -a adj : doblet afectiu de polidet, -a.

polidonèl, -a : doble diminutiu afectiu de polit, -ida.

polidor 1 nf, cf Ubaud Dicort : « beauté, v. polidetat » (v. TdF ‘poulidour’)

polidor 2 nm, polidoira (abs. Dicort) : aplech o maquina utilizats per polir.

Polidòr : prenom masculin.

polidòt, -a : doblet de polidet, -a.

polidura : esmeradura / afinatge (accion o resulta de polir lo veire)

polièdre nm : solid de quatre fàcias planas « polyèdre [= corps solide à plusieurs faces] » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 113).

Polièdre concau, polyèdre concave.

Polièdre convèxe, polyèdre convexe.

Polièdre regular, polyèdre régulier.

Polièdres comuns, polyèdres communs.

(v. Ubaud Dicc. scient.)

poliedric, -a : relatiu, -iva a un polièdre.

polièr nm (v. Ubaud Dicort e TdF) : ajocador per las polas (galinas)

poliestèr : substància quimica creada per combinason.

polietilèn nm : (quimia) « polyéthylène » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395)

polifasat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « polyphasé, e » (Laus). (v. polifasic)

polifasic, -a adj : (fisica) « polyphasé, ée » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 270)

Corrent polifasic, courant polyphasé. (v. Ubaud)

Polifèm : prenom masculin.

polifille, -illa : dotat, -ada de fòrça fuèlhas.

polifonia : mena de composicion musicala de diferentas melodias ; qualitat de çò polifonic.

polifonic, -a : relatiu, -iva a la polifonia ; que representa mai d'un son. 

La letra « c » es polifonica : carri, cera...

 

 

polifonista (m. e f.) : especialista (m. e f.) de polifonia.

polifòrme, -a (abs. Dicort) : multifòrme, -a (que presenta diferentas formas ; capable de prene diferentas valors) (v. polimòrf e multifòrme)

Accions polifòrmas.

poligala (plt.) : èrba del lach (Polygala monspeliaca)

poligam [, -a] (adj. e subs.) : òme qu'a doas esposas o mai ; mascle qu'a doas femes o mai ; planta qu'a de flors ermafroditas e unisexualas sul meteis pè.

poligamia : estat d'un òme, d'un animal o d'una planta que son poligams.

poligenèsi (f.) : pluralitat d'origina.

poligenetic, -a : qu'a una origina multipla.

poligenisme : doctrina qu'admet la pluralitat d'origina de l'espècia umana.

poligenista (m. e f.) : persona qu'admet lo poligenisme.

poliglòt, -a (adj. e subs.) : escrich, -a en mai d'una lenga ; persona que parla diferentas lengas.

poligon [poligòn] nm : figura geometrica clausa, formada d'un plan limitat per de segments de drecha consecutius.

Poligòn regular, polygone régulier.

Poligòns comuns, polygones communs.

(v. Ubaud Dicc. scient. p. 113)

poligonacèa : planta que sas flors son ermafroditas.

poligonacion nf, cf Ubaud Dicort : « polygonation » (Rapin)

poligonal, -a : qu'a mai d'un angle ; relatiu, -iva a un poligòn.

Forma poligonala.

poligonum (lat.) (abs. Dicort) : nom generic d'un trentenat de flors.

poligraf, -a : persona qu'escriu a propaus de matèrias fòrt divèrsas sens èsser un especialista (pej.)

poligrafia : art d'escriure amb d'escrituras secretas e art de las legir.

poligrafic, -a : relatiu, -iva a la poligrafia.

poligras nf pl, cf Ubaud Dicort : « cordes minces placée au bas des courbets d’un bât, v. faisset » (v. TdF)

poliment nm : accion o resulta de polir.

polimèr, -a adj e nm : que sa molecula es constituida per l'associacion de mai d'una molecula d'un autre còrs.

polimerizable, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « polymérisable » (v. polimerizar)

polimerizacion nf : (quimia) « polymérisation » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 396)

polimerizar : (quimia) « v tr, polymériser » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 396 e Laus)

polimòrf, -a : que se presenta jos diferentas formas.

polimorfic, -a : capable, -a de polimorfisme.

polimorfisme : qualitat de çò polimòrf.

polin, -a n : caval o èga joves qu'an pas encara trenta meses ; « jeune homme, galantin, v. cadèl » ; aplech fach de dos madièrs parallèls escartats de cinc o sièis palms e religats per una travèrsa, per far davalar las barricas dins la cava ; pèça de fustam de molin d'òli (v. TdF) ; cabra de ressaire.

Faire lo polin, bouder. (v. TdF jos ‘poulin’). (v. polinar)

polinada : escarbicada / espingada / escapada.

polinaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui boude, v. fonhaire » (v. TdF)

polinar (v. intr. o tr.) : far un polin o una polina ; far tombar de caval ; s'esbosenar (vedelar / cagar... en parlant d'una paret) ; « prendre des caprices, bouder » TdF

polinariá nf, cf Ubaud Dicort : « bouderie, v. fonhariá » (v. TdF)

polinàs nm, cf Ubaud Dicort : « gros poulain ; jeune homme folâtre qui gambade comme un poulain » TdF

polinassa nf, cf Ubaud Dicort : « fiente de poule, v. femsa ; chiure de mouche, v. cagadura ; ‘bague, espèce de pâtisserie’ (Et. Garcin) » (v. TdF)

polinejar 1 (v. intr.) : folastrejar / falordejar ; trepar / espingar. (v. TdF ‘poulineja’)

polinejar 2 v. tr. : « soigner, choyer, ménager, v. coconar, poletar » TdF ‘poulineja’

polineuriti (f.) : malautiá de las neurònas perifericas.

polineuropatia : afeccion que pòrta sus mai d'un nèrvi.

polinièira : èga (cavala) de far polinar.

polinòmi nm : expression algebrica que conten dos tèrmes o mai.

polinon / polinòt nm, cf Ubaud Dicort : « petit poulain, petit garçon » (v. TdF jos ‘poulinot’)

polinós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « boudeur, euse, v. botinhós » (v. TdF). (v. polinar)

polinòt nm : v. polinon.

polinuclear, -a : de mai d'un nucli.

polinucleòsi (f.) : augmentacion dels leucocits polinuclears.

POLIO- : forma prefixada del grèc pòliòs (gris)

polioencefaliti (f.) : inflamacion de la substància grisa.

poliomieliti (f.) : inflamacion de l'axe gris de la mesolha del rastèl de l'esquina.

poliopia : percepcion de mai d'un image per un sol uèlh.

poliorquidia : preséncia de mai de dos testiculs.

polip : mena d'animal invertebrat ; mena de tumor.

polipièr nm, cf Ubaud Dicort : « (zool.) polypier » (Laus)

poliploïde, -a (adj. e subs.) : de mai de dos parelhs de cromosòmas.

poliploïdia : qualitat de çò diploïde.

polipòde [polipòdi] nm : mena de falguièira (Polypodium vulgare)

polipòr nm, cf Ubaud Dicort : « (mycol.) polypore » (v. Per Noste)

polipós, -osa : de la natura d'un polip.

Tumor poliposa.

poliptic nm, cf Ubaud Dicort : « polyptique » (Laus)

poliquet nm, cf Ubaud Dicort (v. pol) : « poussin, cochet » TdF ‘pouliquet’. (v. poleton)

poliqueta nf, cf Ubaud Dicort : « poussin femelle dans ce dicton enfantin... » (v. TdF ‘pouliqueto’)