|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
polhastre (abs. Dicort) : doblet pejoratiu de
polhaire. (v. polastre
[v. TdF ‘poulhastre’ jos ‘poulastre’]) polhosa (t. tecn. de mar.) : mena de vela. (v. TdF jos ‘pouiouso’) pòli nm : mena d'aucèl de passatge, « probablement un courlis » (v. Alibert). POLI- : forma prefixada del grèc pòlus (fòrça) poliacid(e) adj e nm : (quimia)
« polyacide » (v. Ubaud Dicc. scient.
p. 395) polialcoòl nm :
(quimia) « polyalcool » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395) poliamida nf : (quimia) « polyamide » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395) poliamina nf, cf Ubaud Dicort : « (chimie) polyamine » (Rapin) poliandre, -dra : qu'a vint estaminas o mai ; que practica la poliandria. Planta poliandra. Femna poliandra. poliandria : estat de çò poliandre ; estat d'una femna qu'a mai d'un espós. poliandric, -a : relatiu, -iva a la poliandria. poliarquia : governament d'un país per mai d'un. poliarquic, -a : relatiu,-iva a la poliarquia. poliartriti (f.) : artriti sus diferentas articulacions. poliatomic, -a : de mai d'un atòm. « poliça » (fr.) : v. polícia e políssia (abs. Dicort). Policarp [Policarpe] : prenom. policarpic, -a (abs. Dicort) : que florís e fructifica mai d'un còp, « polycarpique » (Rapin). La pata de lop (plt.) es polocarpica. policefal, -a : qu'a mai d'un cap. Mostre policefal. policentric, -a adj, cf Ubaud Dicort : « polycentrique » (Rapin) policentrisme nm, cf Ubaud Dicort :
« polycentrisme » (Rapin) polichinèla nm, cf Ubaud Dicort : « polichinelle » (v. TdF) polícia nf (v. Ubaud Dicort e Alibert) : ensemble dels reglaments que mantenon la
seguretat publica ; administracion, fòrça publica cargada de
l'aplicacion d'aquelas règlas. (# polissa) Organizar la polícia
d'un estat. La polícia d'una vila. Un agent de polícia. policiar (v. intr.) : far la polícia. policièr, -ièira (subs. e adj.) : persona que fa la polícia ; relatiu, -iva a la polícia. Metòdes policièrs. policlinica : clinica que diferentas malautiás i son tractadas per de mètges especialistas. policondensacion nf :
(quimia) « polycondensation » (v.
Ubaud Dicc. scient. p. 395) policondensat nm, cf Ubaud Dicort :
« (chimie) polycondensé » (Per
Noste) policòpia nf, cf Ubaud Dicort : « polycopie » (Rapin) policopiar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr, polycopier » (Laus) policopiat, -ada adj e nm, cf Ubaud Dicort : « polycopié,
-e » (Per Noste) policròm, -a : de diferentas colors. Una Verge policròma. policromat, -ada : pench, -a de diferentas colors. policromia : estat de çò policròm. policultura : culturas diferentas dins un meteis domeni. polida : mostèla (mamifèr carnassièr) (Mustela nivalis) ; luscambra (Lampyris noctiluca) polidament adv : gentament ; agradivament. polideja nf (non preconizat Dicort) : v. poliditge. polidesa nf (v. Ubaud Dicort e Alibert) : belesa ; gentilesa ; onestetat / cortesiá. polidet, -a / polidon, -a adj : agradivament polit, -ida (diminutiu atendresit e afectiu de polit, -ida) polidetament adv : fòrt gentament ; fòrt agradivament. polidetat nf : poliditge / polideja. v. pus bas. polidiá nf / poliditge nm : polidetat. v. pus naut. poliditge nm / polideja [veire polidesa, cf Ubaud Dicort] nf : belesa / belor (qualitat de çò polit). polidon, -a adj : doblet afectiu de polidet, -a. polidonèl, -a : doble diminutiu afectiu de polit, -ida. polidor 1 nf, cf Ubaud Dicort :
« beauté, v. polidetat » (v. TdF ‘poulidour’) polidor 2 nm, polidoira (abs. Dicort) : aplech o maquina utilizats per polir. Polidòr : prenom masculin. polidòt, -a : doblet de polidet, -a. polidura : esmeradura / afinatge (accion o resulta de polir lo veire) polièdre nm : solid de quatre fàcias planas « polyèdre [= corps solide à plusieurs faces] » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 113). Polièdre
concau, polyèdre concave. Polièdre
convèxe,
polyèdre convexe. Polièdre
regular, polyèdre régulier. Polièdres
comuns, polyèdres communs. (v. Ubaud Dicc. scient.) poliedric, -a : relatiu, -iva a un polièdre. polièr nm (v. Ubaud Dicort e TdF) : ajocador per las polas (galinas) poliestèr : substància quimica creada per combinason. polietilèn nm :
(quimia) « polyéthylène » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 395) polifasat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « polyphasé,
e » (Laus). (v. polifasic) polifasic, -a adj : (fisica)
« polyphasé, ée » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 270) Corrent polifasic, courant polyphasé. (v. Ubaud) Polifèm : prenom masculin. polifille, -illa : dotat, -ada de fòrça fuèlhas. polifonia : mena de composicion musicala de diferentas melodias ; qualitat de çò polifonic. polifonic, -a : relatiu, -iva a la polifonia ; que representa mai d'un son. La letra « c » es polifonica : carri, cera... |
|
polifonista (m. e f.) : especialista (m. e f.) de polifonia. polifòrme, -a
(abs. Dicort) :
multifòrme, -a (que presenta diferentas formas ; capable de prene
diferentas valors) (v. polimòrf e multifòrme) Accions polifòrmas. poligala (plt.) : èrba del lach (Polygala
monspeliaca) poligam [, -a] (adj. e subs.) : òme qu'a doas esposas o mai ; mascle qu'a doas femes o mai ; planta qu'a de flors ermafroditas e unisexualas sul meteis pè. poligamia : estat d'un òme, d'un animal o d'una planta que son poligams. poligenèsi (f.) : pluralitat d'origina. poligenetic, -a : qu'a una origina multipla. poligenisme : doctrina qu'admet la pluralitat d'origina de l'espècia umana. poligenista (m. e f.) : persona qu'admet lo poligenisme. poliglòt, -a (adj. e subs.) : escrich, -a en mai d'una lenga ; persona que parla diferentas lengas. poligon [poligòn] nm : figura geometrica clausa, formada d'un plan limitat per de segments de drecha consecutius. Poligòn
regular,
polygone régulier. Poligòns
comuns, polygones
communs. (v. Ubaud Dicc. scient.
p. 113) poligonacèa : planta que sas flors son ermafroditas. poligonacion nf, cf Ubaud Dicort :
« polygonation » (Rapin) poligonal, -a : qu'a mai d'un angle ; relatiu, -iva a un poligòn. Forma poligonala. poligonum (lat.) (abs. Dicort) : nom generic d'un trentenat de flors. poligraf, -a : persona qu'escriu a propaus de matèrias fòrt divèrsas sens èsser un especialista (pej.) poligrafia : art d'escriure amb d'escrituras secretas e art de las legir. poligrafic, -a : relatiu, -iva a la poligrafia. poligras nf pl, cf Ubaud Dicort :
« cordes minces placée au bas des courbets d’un
bât, v. faisset » (v.
TdF) poliment nm : accion o resulta de polir. polimèr, -a adj e nm : que sa molecula es
constituida per l'associacion de mai d'una molecula d'un autre còrs. polimerizable, -bla adj, cf Ubaud Dicort :
« polymérisable »
(v. polimerizar) polimerizacion nf : (quimia)
« polymérisation » (v. Ubaud Dicc.
scient. p. 396) polimerizar v : (quimia) « v tr, polymériser » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 396 e Laus) polimòrf, -a : que se presenta jos diferentas formas. polimorfic, -a : capable, -a de polimorfisme. polimorfisme : qualitat de çò polimòrf. polin, -a n : caval o èga joves qu'an pas encara trenta meses ; « jeune homme, galantin, v. cadèl » ; aplech fach de dos madièrs parallèls escartats de cinc o sièis palms e religats per una travèrsa, per far davalar las barricas dins la cava ; pèça de fustam de molin d'òli (v. TdF) ; cabra de ressaire. Faire lo
polin, bouder. (v. TdF jos
‘poulin’). (v. polinar) polinada : escarbicada / espingada / escapada. polinaire,
-aira n, cf
Ubaud Dicort : « celui,
celle qui boude, v. fonhaire » (v. TdF) polinar (v. intr. o tr.) : far un polin o una polina ; far tombar
de caval ; s'esbosenar (vedelar / cagar... en parlant d'una paret) ; « prendre des caprices, bouder » TdF polinariá
nf, cf Ubaud Dicort :
« bouderie, v. fonhariá » (v. TdF) polinàs
nm, cf Ubaud Dicort :
« gros poulain ; jeune homme folâtre qui gambade comme
un poulain » TdF polinassa nf, cf Ubaud Dicort :
« fiente de poule, v. femsa ; chiure de mouche, v. cagadura ;
‘bague, espèce de pâtisserie’ (Et.
Garcin) » (v. TdF) polinejar 1 (v. intr.) : folastrejar / falordejar ; trepar / espingar. (v. TdF ‘poulineja’) polinejar 2 v. tr. : « soigner,
choyer, ménager, v. coconar,
poletar » TdF ‘poulineja’ polineuriti (f.) : malautiá de las neurònas perifericas. polineuropatia : afeccion que pòrta sus mai d'un nèrvi. polinièira : èga (cavala) de far polinar. polinòmi nm : expression algebrica que conten dos tèrmes o mai. polinon /
polinòt nm,
cf Ubaud Dicort : « petit
poulain, petit garçon » (v.
TdF jos ‘poulinot’) polinós,
-osa adj, cf Ubaud Dicort : « boudeur, euse, v. botinhós » (v. TdF). (v. polinar) polinòt
nm : v. polinon. polinuclear, -a : de mai d'un nucli. polinucleòsi (f.) : augmentacion dels leucocits polinuclears. POLIO- : forma prefixada del grèc pòliòs (gris) polioencefaliti (f.) : inflamacion de la substància grisa. poliomieliti (f.) : inflamacion de l'axe gris de la mesolha del rastèl de l'esquina. poliopia : percepcion de mai d'un image per un sol uèlh. poliorquidia : preséncia de mai de dos testiculs. polip : mena d'animal invertebrat ; mena de tumor. polipièr
nm, cf Ubaud Dicort :
« (zool.) polypier » (Laus) poliploïde, -a (adj. e subs.) : de mai de dos parelhs de cromosòmas. poliploïdia : qualitat de çò diploïde. polipòde [polipòdi] nm : mena de falguièira (Polypodium vulgare) polipòr nm, cf Ubaud Dicort :
« (mycol.) polypore » (v. Per
Noste) polipós, -osa : de la natura d'un polip. Tumor poliposa. poliptic nm, cf Ubaud Dicort :
« polyptique » (Laus) poliquet nm, cf Ubaud Dicort (v. pol) : « poussin,
cochet » TdF ‘pouliquet’.
(v. poleton) poliqueta nf, cf Ubaud Dicort :
« poussin femelle dans ce dicton enfantin... » (v. TdF ‘pouliqueto’) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|