pochar (v. tr.) : carrejar de frucha dins la pòcha per la far carpar.

pochassa nf, cf Ubaud Dicort : « grosse poche, poche gonflée » TdF

poche nm, cf Ubaud Dicort : « t. de pêche, filet triangulaire... » (v. TdF)

pochegar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, brouter ? v. pastengar » (v. TdF)

pochejar (v. intr. e tr.) : furgar dins sa pòcha ; pagar de sa pòcha / finançar.

pochet : falset (pòcha pichonèla a la cencha de las cauças)

pocheta : pòcha pichona en naut e a l'esquèrra d'una vèsta ; mocadoret de fantasiá que se met dins aquela pòcha ; saqueta de cuèr o de semblacuèr per i reclamar de menudalhas.

pochina : trabalh mal fach ; somés de feme ; possa de femna ; teta ; teton ; tetina.

pochinadura : trabalh mal fach / cagada.

pochinaire, -aira n : maladrechàs, -assa / sabraca (m. e f.)

pochinar (v. tr.) : sabracar / afrabar un trabalh.

pochinchin : sauta boc / sautarèla de las alas rojas o blavas.

pochon 1 nm (Alibert) : borson ; falset ; sen pichonèl / possa pichona (v. TdF ‘pouchoun 1’) ;

pochon 2 nm :  pinton (mesura pel vin ; mièg litre) (v. TdF ‘pouchoun 2’)

pochonejar (v. intr.) : pintonejar (beure fòrça pintons)

pochonet : pinton (mièg litre de vin).

pocion nf : potinga (remèdi / medicament) que se beu.

poda 1 nf / podador nm : cotèl per podar la vinha ; faucilhon.

poda 2 / podason nf : accion de podar la vinha ; sason de la poda.

podada : çò que se poda dins una sesilha de poda.

podadoira nf (arc.) : podàs bèl per podar la vinha. (v. TdF ‘poudadouiro’)

podador 1 nm : « serpette » TdF. (v. poda 1)

podador 2, -doira adj, cf Ubaud Dicort : « adj m, Cotèl podador¸ serpe de vigneron » (v. TdF)

podagra nf, cf Ubaud Dicort (R. IV, 581) : gota (med.)

podagre, -gra adj, cf Ubaud Dicort : « podagre » (Rapin)

podagrós, -osa adj : que patís de la gota (med.)

podaire 1 nm, -aira : persona que poda la vinha ; « tailleur d’arbres » (v. TdF).

Venèm de pèrdre un podaire de primièira borra !

Èstre vestit coma un podaire : èstre vestit d'ivern, « être très couvert, ce travail se faisant souvent par temps très froid » (Brun Glossari Oc-Fr).

podaire 2 nm, cf Ubaud Dicort : « bon buveur » TdF ‘poudaire 2’

podar 1 (v. tr.) : magencar la vinha ; magencar en general.

podar 2 nm : (accion de podar 1), cf Ubaud Dicort

podar 3 v, cf Ubaud Dicort : « v intr, bien boire » TdF ‘pouda 2’

podard : còpabartàs / talhabartàs / podàs. v. çaijós (podàs).

podaret nm, cf Ubaud Dicort : « petite serpe, serpe à tailler la vigne, v. podadoira » (v. TdF)

podàs : pòda bèla per copar los tèrmes.

podason nf : poda. v. pus naut (poda 2).

podassejar (v. tr.) : podar grossièirament.

Un tèrme se podasseja, se poda pas.

podatge : poda / podason / accion de podar (t. a.)

-PÒDE : forma sufixada del grèc pous, pòdòs (pè) v. gastropòde / gasteropòde.

podença nf : poder. v. pus luènh (poder 4).

poder 1 (v. tr. e intr.) : èsser capable de ; aver la permission de ; vèrb que marca l'aproximacion, la probabilitat, l'eventualitat, lo desir, la lassièira.

Pòdi pas soslevar aquel fais.

Pòdi pas far çò que vòli.

Pòt aver cinc o sièis ans.

Aquò pòt encara durar un brave brieu.

A ! poguèssetz dire verai !

Ne pòdi pas pus.

A qui pòt mai : al pus desgordit.

M'a pogut mai : m'a crestat (es estat pus fòrt que ieu)

A non poder mai : a ne poder pas pus.

poder 2 (v. impers.) : « pouvoir »

Pòt plòure.

Pòt arribar que...

I pòt aver un an.

poder (se) 3 v pron  : « se pouvoir »

Se poiriá plan que ploguèsse.

Se pòt que me siá enganat.

Non, aquò se pòt pas !

poder 4 nm : possibilitat d'accion d'una persona o d'una causa ; drech legal de far quicòm ; procuracion ; governament d'un país ; capacitat de produire d'unas causas ; valor vertadièira de crompa d'un revengut o d'un salari.

Lo paire, autres còps, aviá fòrça poder.

Balhar poder / donar poder (procuracion) a q.q. mai.

Lo poder central de París nos afraba.

Lo poder calorific d'una caudièira.

Lo poder de crompa augmenta pas gaire.

Poder legislatiu, executiu, judiciari...

A poder de : a dich de / a fòrça de.

 

 

poderós, -osa : potent, -a / poissant, -a (qu'a fòrça poder) t. a.

Fola poderosa, grande foule.

Poderosas muralhas, puissantes murailles. (v. TdF)

Nòble e poderós senhor Aimeric (vieux), noble et puissant seigneur Aimeric. (v. TdF)

Dieu es tot-poderós. (v. tot-poderós)

poderosament : d'un biais poderós.

podestat 1 nf (L. 300 ; abs. Dicort) / potestat nf : poténcia / podença / poder.

podestat 2 nm, cf Ubaud Dicort : « podestat ; magistrat électif annuel qui succéda aux douze consuls dans la république d’Arles » (v. TdF ‘poudesta’)

podet nm / podeta nf : poda de vendemiaira.

pòdi (en arquitectura) nm, cf Ubaud Dicort : « podium [v. Littré] » (Sèrras-Ess.) (# podium)

podic : poda per podar la vinha.

podica : podet / podeta. v. pus naut.

podilha nf, cf Ubaud Dicort : « sarment qu’on coupe avec la serpe » TdF ‘poudiho’. (v. podilhas)

podilhas pl : eisserments podats (magencats / copats)

Amassar las podilhas per ne far de gavèls.

poding (< angl.) nm : (pastissariá), cf Ubaud Dicort, « pudding »

podinga nf, cf Ubaud Dicort : « (géol.) poudingue » (Rapin)

podiquet (mena d'aucels) : (Emberiza miliaria) ; (E. hortolana) ; (E. schniclus) ; (Anthus trivialis)

podium nm (lat.) : (en espòrt), cf Ubaud Dicort, « podium » (Basic) ; mena de plataforma (t. a.) ; empont. (# pòdi)

PODO- : v. PÒDE.

podofille (plt.) : (Podophyllum peltatum)

podolit : fragment de ròc usat per de pès d'òmes o d'animals.

podològ, -a : especialista (m. o f.) dels suènhs dels pès.

podologia : estudi dels pès.

podologic, -a : relatiu, -iva als pès.

podomètre : instrument en forma de mòstra de pòcha per comptar lo nombre de passes faches per la persona que lo pòrta.

Lo podomètre pòt aital servir de mesura.

podra nf, cf Ubaud Dicort (R. IV, 593) : substància polverizada (trissada / mòuta). (v. TdF). (v. polvera)

Lach en podra.

Sucre en podra.

Podra de recurar...

Far parlar la podra : tirar amb una arma de fuòc.

podra negra nf, cf Ubaud Dicort : « poudre noire »

podrar (R. IV, 593) [ ~ empodrar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : recobrir de podra

podrar (se) v pron : « se poudrer » TdF jos ‘poudra’

Fòrça femnas se podran las gautas.

Los Enfarinats [v. Enfarinats] se podravan lo pel amb de farina.

podrariá (abs. Dicort e TdF) : airal que i se fabrican de substàncias explosivas. (v. podrièira)

podratge (abs. Dicort) : accion de podrar (v. empolveratge) o de se podrar.

Podratge de las plantas contra los negrilhs.

podrejaire nm, -a : tiralhaire, -a ; persona que s'enfusca.

podrejar (v. intr.) : far de posca ; tirar amb una arma de fuòc ; espetar coma la podra ; se metre en colèra.

Los camins podrejan per temps de secada.

podreta nf, cf Ubaud Dicort : « poudrette, matière fécale mise en poudre ; pulvérin pour sécher l’écriture » TdF

podrièira nf, cf Ubaud Dicort (v. R. IV, 593 ‘podra’) : « poudrière, manufacture de poudre ; poire à poudre ; ivrogne, ivrognesse » TdF ‘poudriero’ ; airal perilhós.

La podrièira dels Balcans.

podrièr : brustieta polida per metre de podra per se podrar.

podrigar (non preconizat Dicort) (v. tr.) : metatèsi de prodigar.

podrós, -osa : poscós, -osa. v. poscós.

podzòl nm, cf Ubaud Dicort : « (géol.) podzol » (Laus)

podzolic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « podzolique » (Rapin)

podzolizacion nf, cf Ubaud Dicort : « podzolisation » (v. çai jos)

podzolizar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, podzoliser » (v. potzòl)

poèma nm : òbra poetica en pròsa o en vèrses.

La « Mirelha » de Mistral es un poèma epic.

poemenet nm, cf Ubaud Dicort : « petit poème » TdF

poesa nf : prostituïda. (v. TdF)

poesia : òbra poetica en vèrses ; art d'evocar o de suggerir sensacions, impressions, emocions... pels images, pel ritme, per las sonoritats dels mots o de las frasas.

poèta nm, poetessa nf : persona que fa de poesias.

La poetessa albigesa Loïsa Paulin.

poetastre nm, cf Ubaud Dicort : « mauvais poète » TdF

poetejar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, poétiser, faire le poète » TdF

poetessa nf : v. jos poèta.

poetic, -a : relatiu, -iva a la poesia ; d'un grand poder d'evocacion.

L'òbra poetica de Mistral.

L'univèrs poetic de Shakespeare

poetica nf, cf Ubaud Dicort : « art poétique » TdF, « poétique » (Rapin)

poeticament : d'un biais poetic.