pinausèl (Alibert ; abs. Dicort) (plt.) : (Dorycnium suffruticosum) ; (Lotus corniculatus) (v. pè d’aucèl [jos ])

pinca nf, cf Ubaud Dicort : v. pintada. (v. TdF jos ‘pintado’)

pinça nf : instrument de brancas articuladas per agafar (sasir) quicòm de pichon o quicòm de pesuc (t. a.) |v. pinças] ; mena d'alús / mena de palfèrre ; « pince, extrémité  antérieure du sabot d’un animal » TdF ’pinso’, davant de bata de caval ; davant de fèrre de caval ; cordura per estrechir un vestit ; patas de crustacèus.

Pinças de cirurgian.

Pinças de descargaire de naviri.

Pinças d'escarabissa, de cranc...

Pinça de linge.

pinçada : accion de sasir amb de pinças.

pinçaguda nf, cf Ubaud Dicort : « pince à disséquer » (Lexic M. Roqueta)

pincal (plt.) : genèst espinós (Genista scorpius)

pincalhar [veire picalhar, cf Ubaud Dicort]  (v. tr.) : pintar / pénher de mantuna color.

pinçament : accion de pinçar.

pinçan / pinçard / pinçon nm : (aucèl) (Fringilla clebs) ; (Fringilla montifringilla) ; (Pyrrhula pyrrhula)

pinçan d’Espanha nm, cf Ubaud Dicort : « pinson mâle » (v. TdF jos ‘pinsan 1’)

pinçan marin nm, cf Ubaud Dicort : « bouvreuil, v. piva » (v. TdF jos ‘pinsan 1’)

pinçan reial nm, cf Ubaud Dicort : « gros-bec, oiseau, v. pèçaòsses » (v. TdF jos ‘pinsan 1’)

pinçan roquièr nm, cf Ubaud Dicort : « pinson de montagne » (v. TdF jos ‘pinsan 1’)

pinçanàs nm : lunetas sens brancas qu'un ressòrt fa téner sul nas.

pinçanòtas (abs. Dicort) : objècte de metal e a ressòrt per agafar de papièrs.

pincar (v. tr.) : adornar / embelir ; escrincelar (gravar sus fust) ; ajocar ; quilhar.

pincar (se) : s'adornar / s'embelir ; s'ajocar ; se quilhar.

pinçar (v. tr.) : pecigar ; agantar (sasir) amb de pinças ; sarrar ; abilhar estrech ; « énouer, épinceler le drap, v. espinçar ». (v. TdF ‘pinsa’)

Lo vestit andalós pinça lo còrs de l'òme.

pinçar (se) : se pecigar ; s'abilhar estrech.

pinçard 1 nm : v. pinçan.

pinçard de montanha nm, cf Ubaud Dicort : « pinson du nord » (Laus). (v. pinçan roquièr)

pinçard 2 nm : caval, èga, muòl, muòla... que lors pès de darrièr apèvan pas que sul davant.

pincarda nf : v. pintarda.

pincardan : mena de rasim ; vin d'aquela mena.

pincàs nm, cf Ubaud Dicort : « pin pignon, v. pin pinhièr » (v. TdF)

pinças nf pl : pinça. v. pinça, « Unas pinças, des pinces, espèce de tenailles » (v. TdF jos ‘pinso’).

pincat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « guilloché, paré ; perché, ée » TdF jos ‘pinca’

pincèl : ensemble de pels plan sarrats al cap d'un margue per pénher una tèla o pintar un panèl ; biais de pénher d'un pintor ; paumon e còr d'un animal ; pinèl / pinhèl de frucha ; escalasson (pal garnit de cavilhas que fan ofici d'escalons).

Pincèl de pintor.

Pincèl de barbièr.

Pincèl d'empegaire d'afichas.

Lo pincèl de Tolosa Lautrec.

Pincèl de cerièiras, d'avelanas...

pincelada : còp de pincèl.

pincelar (v. tr.) : pénher amb un pincèl ; « dépeindre, décrire ; étançonner, v. paisselar » (v. TdF suppl).

pincelat, -ada adj : pintat, -ada (cobèrt de pintura) ; « bien fait, aite » TdF jos ‘pincela’

pincelet nm, cf Ubaud Dicort : « petit pinceau, pinceau léger » TdF

pincelièr : recipient per netejar los pincèls.

pincelon nm, cf Ubaud Dicort : « petit pinceau, v. pincelet ; corymbe, touffe, v. boquet » (v. TdF suppl)

pincetas nf pl : pinças / pinça. v. pus naut.

pinchada (TdF ; abs. Dicort) : picada / picadura. (v. bencada)

pinchar (TdF ; abs. Dicort) (v. tr.) : picar amb quicòm de ponchut. (v. pónher)

pinchuc 1 nm (TdF ; abs. Dicort) : punta ; espina ; objècte ponchut (t. a.). (v. benc)

pinchuc 2, -uga (TdF ; abs. Dicort) : ponchut, -uda. (v. bencut)

pincon nm, cf Ubaud Dicort : « lorgnerie, v. guinchada » (v. TdF jos ‘espinchoun’)

pincon (far -) (loc. verbala) : metre lo nas al fenestron. v. pinquet, « lorgner, guetter, épier à la dérobée » TdF jos ‘espinchoun’.

pinçon 1 nm : quinson / pinçard v.pinçan ;

pinçon 2 nm : rapin / arpalhand / gripasòus.

pincura nf, cf Ubaud Dicort : « faux pli que les draps prennent quelquefois au foulon » TdF

pindal nm, cf Ubaud Dicort : « grappe de raisin, raisin à grains pendants » (v. TdF ‘pindal’ e ‘pèndo 2’; « longue ramille des saules pleureurs ; frange des ceintures de grand prix, des rideaux de luxe, etc. ; pièce de treillis en fil que l’on met sur les yeux et les naseaux des bœufs attelés pour les préserver des mouches » (Bessou Brès p. 179)

Pindar : grand poèta liric grèc (518-438 abans J.C.).

pindaric, -a adj, cf Ubaud Dicort : « t. littéraire, pindarique » TdF ‘pindari’

pindarisme nm, cf Ubaud Dicort : « pindarisme » (Rapin)

pindarizaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : « nm, pindariseur » TdF ‘pindarisaire’

pindarizar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, pindariser » TdF ‘pindarisa’

« pindolar » / « pindolhar » e derivats : v. pendolar.

pineal, -a adj, cf Ubaud Dicort : « (anat.) pinéal, -e » (Laus)

pineda : plantacion de pins ; bòsc de pins ; mata de pins.

pinèl : ramèl de pins ; còr, mèlsa fetge, paumons d'animal que se tenon del tròç ; penjarilh (quinqualha ; pincèl de frucha)

Un pinèl de cerièiras es la frucha que mai m'agrada.

pinèla 1 nf : pinèl / pincèl de frucha ;

pinèla 2 nf : batèu de ribièira, « bateau dont la poupe et la proue sont carrées... ; coureuse, fille perdue, v. corriòla » (v. TdF ‘pinello 2’).

pinelon nm, cf Ubaud Dicort : « petit trochet de fruits, bouquet » TdF

 

 

pinenc, -a adj : de pin ; relatiu, -iva al pin ; « conique comme un pin » (v. TdF).

pineta (abs. Dicort) : doblet de pineda.

ping-pong nm (onom. internacionala) : tennís (angl.) de taula.

pinga nf, cf Ubaud Dicort : v. pinque  (v. TdF jos ‘pinque’)

pinga-panga (onom. occitana) : bruch d'emplastre doble o d'ancal doble.

pingàs nm, cf Ubaud Dicort : « Grand pingàs, grande gigue (grand et maigre) » (Lexic M. Roqueta)

pingre, -gra adj, cf Ubaud Dicort : « piètre, mesquin » TdF

Es ben pingre, il est bien pauvre. (v. TdF)

pingüin nm, cf Ubaud Dicort : « pingouin » (Lèbre, Basic)

pinha : poma de pin ; inflorescéncia en còn sarrat e mesclat de bractèas coma la del còn de pin : rasim ; pinèl de frucha ; eisserment culhit amb son rasim.

Pinha de pomas.

Pinha de rasims.

pinhar (v. tr.) : pinçar / sarrar ; sarrar coma las escaumas d'una poma de pin ; agrumelar / apinhar ; cachar.

pinhar (se) : s'agrumelar ; se cachar.

pinhareda : plantacion de pins [v. pineda].

pinhasson : pè d'arbrilhon.

pinhastre, -tra adj (Alibert) [veire opinhastre, cf Ubaud Dicort] : caput / testut, -uda ; tenaç, -a.

pinhastritge (Alibert) [veire opinhastritge] nm : capuditge / testuditge ; tenacitat.

pinhat, -ada : plan sarrat, -ada.

pinhata : ola de tèrra.

pinhataire, aira n, cf Ubaud Dicort : v. pinhatièr. (v. TdF jos ‘pignatié’)

pinhatassa nf, cf Ubaud Dicort : « grosse marmite, v. olassa » (v. TdF)

pinhateta nf, cf Ubaud Dicort : « petite marmite,v. oleta » (v. TdF)

pinhatièr, -ièira n : persona que fa d'olas de tèrra.

pinhaton nm, cf Ubaud Dicort : « pot de terre, cafetière, v. topin » (v. TdF)

pinhatona nf, cf Ubaud Dicort : v. pinhateta. (v. TdF jos ‘pignateto’)

pinhèl : pinèl de frucha.

pinhet nm, cf Ubaud Dicort : « pin sylvestre, v. pinastre » (v. TdF)

pinheta : poma de pin pichonèla.

Far la pinheta : aver grep (arredondir los dets en forma de poma de pin a causa del freg)

pinhièira : mata de pins / bòsc de pins.

pinhièr nm, cf Ubaud Dicort : « pin pignon » (TdF ‘pignié’)

pinhòl : poma de pin pichonèla ; poma d'avet.

pinhòla nf, cf Ubaud Dicort : « masturbation » (Fettuciari), « branlette » (Brun Glossari Oc-Fr)

pinholar (se) v pron, cf Ubaud Dicort : « (pop.) se masturber, se branler » (Laus)

pinholat nm : dragèa (R. III, 77 - L. 132) d'amètla de pin.

pinholet nm, cf Ubaud Dicort : « variété de raisin blanc, à petits grains, oblongs et serrés » TdF

pinholièira : selva de pins joves.

pinhon 1 nm : capial d'ostal (paret triangulara) ;

Pinhon d'ostal.

pinhon 2 nm : ròda dentada ;

Pinhons de mecanisme.

pinhon 3 nm : amètla de pin ; clòsc de frucha ; pinèl de flors o de frucha.

pinhonat : pastisson amb d'amètlas de pin, de blancs d'uòus e de sucre.

pinhorat, -ada : plan sarrat, -ada.

pinhorièr : dròlle encargat de far de comissions.

pinhut, -uda : en forma de poma de pin.

pinièira : mata de pins ; bòsc de pins.

pinifèr, -a : que volonta los pins ; abondós, -osa en pins.

Una tèrra pinifèra.

pinil [pinèl, cf Ubaud Dicort p. 156] nm / pinèla nf : pinèl de frucha.

« pinlha-binlha » (pinlha-binlha adv) : v. pilha-bilha.

pinna marina [pinna (marina) , cf Ubaud Dicort] nf : mena de molusc marin (Pinna marina)

pinnat, -ada (abs. Dicort) : doblet de pennat, -ada (dotat d'alas) ; forma de las nervaduras fachas d'un nèrvi mejan que se'n irràdian lateralament de nervaduras segondàrias.

PINNATI- : forma prefixada del latin pinnatus (pennat)

pinnatifid, -a : dich de la fuèlha pinnatinèrvia que sas divisions trespassan pas la mitat de la distància entre lo marge e lo nèrvi màger.

pinnatinervat, -ada : dich de la fuèlha pinnada.

pinnatinèrvi, -a : doblet de pinnatinervat, -ada.

pinnatisectat, -ada : dich de la fuèlha pinnatinèrvia que sas divisions arriban entrò al nèrvi mejan.

PINNI- : forma prefixada del latin pinna (nadadoira)

pinnipède (m.) : mamifèr que sas patas son conformadas per nadar.

pinnula (R. IV, 543) : nadadoira.

pinofa nf, cf Ubaud Dicort : « feuille de mélèze » (v. TdF)

pinós, -osa : cobèrt, -a de pins.

Penjal pinós / penda pinosa.

pinosa : mata de pins ; bòsc de pins.

pinponguista (abs. Dicort) (m. e f.) : jogaire, -a de tennís de taula.

pinque nm, cf Ubaud Dicort : « pinque, petit vaisseau à fond plat dont l’arrière est rond et élevé » TdF

pinquet (far -) (loc. verbala) : se contentar de pas grand causa ; viure de pauc ; se contentar, en mòde de repais, de trempar de pan dins un veirat de vin.

Avèm totes agut a far pinquet, còp o autre.

pinsòt nm, cf Ubaud Dicort : « pin sylvestre, pin martime, v. pinastre » TdF

pinta 1 nf : anciana mesura pel vin ; litra de vin ; recipient d'estanh per tirar de vin ;

Beure una pinta : beure una litra.

pinta 2 nf  (v. Ubaud Dicort e Alibert) : crosta de lach / burrada / pèl de lach ;

pinta 3 nf :  pintarda ; pinçard.

pinta 4 nf, cf Ubaud Dicort : « prêle des marais » TdF ‘pinto 2’