|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
inexpugnabilitat nf : estat de çò inexpugnable. inexpugnablament : d'un biais inexpugnable. inexpugnable, -bla : que pòt pas èsser pres, -a. Una posicion inexpugnabla. inextensibilitat nf : estat de çò inextensible. inextensible, -bla : que pòt pas èsser estirat, -ada. inextension : manca d'extension. inextensiu, -iva : qu'es pas extensiu, -iva. in extenso (lat.) : en entièr. Compterendut « in extenso » inexterminable, -bla : que pòt pas èsser exterminat, -ada. inextinguiblament : d'un biais inextinguible. inextinguible, -bla : que pòt pas èsser atudat, -ada (t.a.) inextirpable, -bla : que pòt pas èsser extirpat, -ada. in extremis (lat.) (v. p. 20, 2°, d.) : al pus darrièr moment. inextricabilitat nf : estat de çò inextricable. inextricablament : d'un biais inextricable. inextricable, -bla : que pòt pas èsser desenrambolhat, -ada. infactibilitat
nf (v. factibilitat) : « infaisabilité » (Per Noste) infactible, -bla adj, cf Ubaud Dicort :
« infaisable » (Per Noste) infalhibilitat nf, cf Ubaud Dicort :
« infaillibilité » (Laus, infalhiblament : d'un biais infalhible. infalhible, -bla adj, cf Ubaud Dicort : que se pòt pas enganar. (v. TdF jos ‘infalible’) Lo Papa es pas totjorn infalhible. infalsificablament : d'un biais infalsificable. infalsificable, -bla : que pòt pas èsser falsificat, -ada. infamador, -airitz (abs. Dicort) : q.q. o quicòm
que desonora q.q. (v. infamant) infamant, -a adj : desonorant, -a. infamar (v. tr.) (R. III, 258) (abs. Dicort) :
desonorar, « diffamer, injurier,
avilir » TdF. infamatòri, -a (abs. Dicort) : qu'a un caractèr d'infamia. infame, -ma adj (R. III, 258) : vergonhable, -a que jamai. infamia (R. III, 258) : estat de çò infame ; acte que se merita l'infamia ; blaime public per quicòm d'infame. Cometre una infamia. Dire una infamia. infància
(R. III, 279) (abs. Dicort) : pus primièr
periòde de la vida ; temporada primièira de quicòm. (v. enfança) L'infància de l'occitan va de 480 a 1080. infant, -a (subs.) : en Espanha, títol d'enfants o de parents del rei. infantariá : ensemble de tropas a pè d'une armada. infanticida (adj. e subs. m. e f.) : persona colpabla d'infanticidi. infanticidi nm : murtre (R. IV, 268) d'un fanfanhon (fètus) o d'un novèl nascut. infantil, -a (R. III, 280) : relatiu, iva a un mainatge novèl nascut o en bas atge (R. III, 235) ; pueril, -a (R. IV, 665) ; irresponsable, -a. Medecina infantila. Comportament infantil. infantilisme : estat patologic d'una persona adulta que presenta d'aspèctes infantils ; comportament (L. 87) infantil, irresponsable. Infantilisme genital. Infantilisme renal... infart : obturacion d'un organ o d'una partida del còrs. A fach un infart del miocardi. infartat, -ada : obturat, -ada. infasable, -bla adj (TdF e Alibert ; abs. Dicort) : que pòt
pas èsser fach, -a. (v. infactible) infatigablament : d'un biais infatigable. infatigable, -bla : que ten pas compte de la fatiga. infatuacion : accion o resulta d'infatuar o de s'infatuar. infatuar (v. tr.) : far venir fat, -ada (orgulhós, -osa) infatuar (s') : se conflar (s.f.) infatuat, -ada : confleta (m. e f.) infeccion (R. III, 276) : accion e resulta d'infectar. infecciós, -osa : qu'es causa d'infeccion. infecond, -a adj (abs. Dicort) : estèrle, -a (qu'es pas fecond, -a), « infécond » (Rapin) infecondament (abs. Dicort) : d'un biais infecond. infeconditat nf (abs. Dicort) : estat de quicòm o de q.q. d'infecond, « infécondité » (Rapin). infectacion nf, cf Ubaud Dicort :
« action d’infecter, v. infeccion » (v. TdF ‘enfetacioun’). (# enfectacion) infectaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : « qui infecte » (Rapin jos ‘infecter’), « infecteur [v. Littré] » infèctament (abs. Dicort) : d'un biais infècte. infectant, -a (que empèsta ; que
contamina) adj, v. Ubaud Dicort jos ‘*enfectant
2 : « infectant,
-e » (Laus) |
|
infectar (v. tr.) : (empestar) ; contaminar (v. Ubaud Dicort jos ‘*enfectar
2’). infectar (s') : se corrompre. infectat, -ada : corromput, -uda. Plaga infectada. infècte, -ta (R. III, 276). : que put bravament ; que fa fàstic. Carraunhada infècta. Propaus infècte.
infectuós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « infect, ecte » TdF jos ‘enfetuous’ infeodacion (abs. Dicort) : accion
d'infeodar. (v. infeudacion) infeodar (v. tr.) (abs. Dicort) : balhar una tèrra en fèu. (v. infeudar) infèr, -a (en dessota, en
botanica [vs. supèr
3]) adj, cf Ubaud Dicort :
« infère » (Laus). inferéncia : accion o resulta d'inferir. inferior, -a adj e n : a un nivèl pus bas (t.a.) inferiorament : d'un biais inferior. inferioritat nf : estat de çò inferior. inferir (v. tr.) : tirar de quicòm una consequéncia. infermetat [veire infirmitat, cf Ubaud Dicort] nf : manca de fermetat. infèrn : airal misteriós de castigament eternal ; quicòm de bravament penible. infernal, -a : relatiu, -iva a l'infèrn ; bravament penible, -a. infernalament : d'un biais infernal. infèrne, -na adj, cf Ubaud Dicort : v. infernós. (v. TdF jos ‘infernous’) infernet nm : « petit enfer » ; airal arid, « ...exposé au vent ou d’accès difficile » TdF. infernós, -osa adj : infernal, -a. infèrta nf : « offrande ;
oblation », v. ofèrta ; « pain qu’on donne à une
église, lequel est mis aux enchères à l’issue de la
messe et le prix est destiné à dire des messes pour les morts » TdF. infertil, -a : improductiu, -iva. infertilitat nf : estat de çò infertil. infertilizable, -bla : que pòt pas èsser fertilizat, -ada. infestacion : accion o resulta d'infectar o de s'infectar. infestar (v. tr.) : empobolar. Aquel terren es infestat de tranuga (mena de gram) infeudacion nf, cf Ubaud Dicort :
« inféodationn » (Laus, Rapin). (v. afèvament) infeudar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, inféoder » (Sèrras-Ess., Per Noste). (v. afevar) infibulacion : accion d'infibular. infibular (v. tr.) : metre un anèl als organs genitals per empachar la copulacion. infidèl, -a adj e n : que manca de fidelitat ; qu'aperten a una religion autra. infidèlament : d'un biais infidèl. infidelitat nf : acte contrari a la fidelitat. infigurable, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « qu’on ne peut pas
figurer ou se figurer » TdF
infiltrable, -bla : que se pòt infiltrar. infiltracion : accion o resulta d'infiltrar o de s'infiltrar. infiltrar (v. tr.) : far intrar pauc a pauc un liquid dins un còrs solid. infiltrar (s') v pron : « s’infiltrer » (Rapin) La pluèja s'infiltra dins la tèrra. infim, -a adj (R. III, 559 : ‘infimos’) : bravament pichon, -a ; bravament insignificant, -a. Un detalh infim. infimitat nf : estat de çò infim. infinidament : d'un biais infinit. Infinidament brave. infinit, -ida adj e nm : sens limits. infinitat nf : qualitat de çò infinit. L'infinitat de Dieu. infinitesimal, -a : infinidament pichon, -a. infinitiu [, -iva] adj e nm : un dels mòdes d'un vèrb. Proposicion infinitiva, proposition infinitive. (Rapin) Aimar, rire, cantar, prene, voler... son d'infinitius. infinitud nf (abs. Dicort) : infinitat « infinitude » (Rapin). infirm [infirme], -ma adj e n : estropiat, -ada. infirmacion : accion d'infirmar. infirmar (v. tr.) : destruire / arroïnar / anullar. infirmariá nf, cf Ubaud Dicort : « infirmerie, v. espital » (v. TdF jos ‘infiermarié’) infirme, -ma adj, cf Ubaud Dicort :
v. infirm. infirmièr, -ièira n : q.q. que s'ocupa dels malauts dins un espital. infirmitat nf : incapacitat de l'organisme de far tala o tala fonccion. infisèl, -a adj, cf Ubaud Dicort : v. infidèl.
(v. TdF
jos
‘infidèu’) infiseltat nf, cf Ubaud Dicort
(v. infisèl) : v. infidelitat. infix [infixe] nm : element que se marga al dintre d'un mot, mai que mai dins l'etim, per ne modificar lo sens o la valor gramaticala. inflacion (R. III, 559) :
enfladura ; desequilibri economic (alevament dels prèses e
augmentacion de la massa monetària) ; augmentacion exagerada en
general. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|