inexpugnabilitat nf : estat de çò inexpugnable.

inexpugnablament : d'un biais inexpugnable.

inexpugnable, -bla : que pòt pas èsser pres, -a.

Una posicion inexpugnabla.

inextensibilitat nf : estat de çò inextensible.

inextensible, -bla : que pòt pas èsser estirat, -ada.

inextension : manca d'extension.

inextensiu, -iva : qu'es pas extensiu, -iva.

in extenso  (lat.) : en entièr.

Compterendut « in extenso »

inexterminable, -bla : que pòt pas èsser exterminat, -ada.

inextinguiblament : d'un biais inextinguible.

inextinguible, -bla : que pòt pas èsser atudat, -ada (t.a.)

inextirpable, -bla : que pòt pas èsser extirpat, -ada.

in extremis (lat.) (v. p. 20, 2°, d.) : al pus darrièr moment.

inextricabilitat nf : estat de çò inextricable.

inextricablament : d'un biais inextricable.

inextricable, -bla : que pòt pas èsser desenrambolhat, -ada.

infactibilitat nf (v. factibilitat) : « infaisabilité » (Per Noste)

infactible, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « infaisable » (Per Noste)

infalhibilitat nf, cf Ubaud Dicort : « infaillibilité » (Laus,

infalhiblament : d'un biais infalhible.

infalhible, -bla adj, cf Ubaud Dicort : que se pòt pas enganar. (v. TdF jos ‘infalible’)

Lo Papa es pas totjorn infalhible.

infalsificablament : d'un biais infalsificable.

infalsificable, -bla : que pòt pas èsser falsificat, -ada.

infamador, -airitz (abs. Dicort) : q.q. o quicòm que desonora q.q. (v. infamant)

infamant, -a adj : desonorant, -a.

infamar (v. tr.) (R. III, 258) (abs. Dicort) : desonorar, « diffamer, injurier, avilir » TdF.

infamatòri, -a (abs. Dicort) : qu'a un caractèr d'infamia.

infame, -ma adj (R. III, 258) : vergonhable, -a que jamai.

infamia (R. III, 258) : estat de çò infame ; acte que se merita l'infamia ; blaime public per quicòm d'infame.

Cometre una infamia.

Dire una infamia.

infància  (R. III, 279) (abs. Dicort) : pus primièr periòde de la vida ; temporada primièira de quicòm. (v. enfança)

L'infància de l'occitan va de 480 a 1080.

infant, -a (subs.) : en Espanha, títol d'enfants o de parents del rei.

infantariá : ensemble de tropas a pè d'une armada.

infanticida (adj. e subs. m. e f.) : persona colpabla d'infanticidi.

infanticidi nm : murtre (R. IV, 268) d'un fanfanhon (fètus) o d'un novèl nascut.

infantil, -a (R. III, 280) : relatiu, iva a un mainatge novèl nascut o en bas atge (R. III, 235) ; pueril, -a (R. IV, 665) ; irresponsable, -a.

Medecina infantila.

Comportament infantil.

infantilisme : estat patologic d'una persona adulta que presenta d'aspèctes infantils ; comportament (L. 87) infantil, irresponsable.

Infantilisme genital.

Infantilisme renal...

infart : obturacion d'un organ o d'una partida del còrs.

A fach un infart del miocardi.

infartat, -ada : obturat, -ada.

infasable, -bla adj (TdF e Alibert ; abs. Dicort) : que pòt pas èsser fach, -a. (v. infactible)

infatigablament : d'un biais infatigable.

infatigable, -bla : que ten pas compte de la fatiga.

infatuacion : accion o resulta d'infatuar o de s'infatuar.

infatuar (v. tr.) : far venir fat, -ada (orgulhós, -osa)

infatuar (s') : se conflar (s.f.)

infatuat, -ada : confleta (m. e f.)

infeccion (R. III, 276) : accion e resulta d'infectar.

infecciós, -osa : qu'es causa d'infeccion.

infecond, -a adj (abs. Dicort) : estèrle, -a (qu'es pas fecond, -a), « infécond » (Rapin)

infecondament (abs. Dicort) : d'un biais infecond.

infeconditat nf (abs. Dicort) : estat de quicòm o de q.q. d'infecond, « infécondité » (Rapin).

infectacion nf, cf Ubaud Dicort : « action d’infecter, v. infeccion » (v. TdF ‘enfetacioun’). (# enfectacion)

infectaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : « qui infecte » (Rapin jos ‘infecter’), « infecteur [v. Littré] »

infèctament (abs. Dicort) : d'un biais infècte.

infectant, -a (que empèsta ; que contamina) adj, v. Ubaud Dicort jos ‘*enfectant 2 : « infectant, -e » (Laus)

 

 

infectar (v. tr.) : (empestar) ; contaminar (v. Ubaud Dicort jos ‘*enfectar 2’).

infectar (s') : se corrompre.

infectat, -ada : corromput, -uda.

Plaga infectada.

infècte, -ta (R. III, 276). : que put bravament ; que fa fàstic.

Carraunhada infècta.

Propaus infècte.

infectuós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « infect, ecte » TdF jos ‘enfetuous’

infeodacion (abs. Dicort) : accion d'infeodar. (v. infeudacion)

infeodar (v. tr.) (abs. Dicort) : balhar una tèrra en fèu. (v. infeudar)

infèr, -a (en dessota, en botanica [vs. supèr 3]) adj, cf Ubaud Dicort : « infère » (Laus).

inferéncia : accion o resulta d'inferir.

inferior, -a adj e n : a un nivèl pus bas (t.a.)

inferiorament : d'un biais inferior.

inferioritat nf : estat de çò inferior.

inferir (v. tr.) : tirar de quicòm una consequéncia.

infermetat [veire infirmitat, cf Ubaud Dicort] nf : manca de fermetat.

infèrn : airal misteriós de castigament eternal ; quicòm de bravament penible.

infernal, -a : relatiu, -iva a l'infèrn ; bravament penible, -a.

infernalament : d'un biais infernal.

infèrne, -na adj, cf Ubaud Dicort : v. infernós. (v. TdF jos ‘infernous’)

infernet nm : « petit enfer » ; airal arid, « ...exposé au vent ou d’accès difficile » TdF.

infernós, -osa adj : infernal, -a.

infèrta nf : « offrande ; oblation », v. ofèrta ; « pain qu’on donne à une église, lequel est mis aux enchères à l’issue de la messe et le prix est destiné à dire des messes pour les morts » TdF.

infertil, -a : improductiu, -iva.

infertilitat nf : estat de çò infertil.

infertilizable, -bla : que pòt pas èsser fertilizat, -ada.

infestacion : accion o resulta d'infectar o de s'infectar.

infestar (v. tr.) : empobolar.

Aquel terren es infestat de tranuga (mena de gram)

infeudacion nf, cf Ubaud Dicort : « inféodationn » (Laus, Rapin). (v. afèvament)

infeudar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, inféoder » (Sèrras-Ess., Per Noste). (v. afevar)

infibulacion : accion d'infibular.

infibular (v. tr.) : metre un anèl als organs genitals per empachar la copulacion.

infidèl, -a adj e n : que manca de fidelitat ; qu'aperten a una religion autra.

infidèlament : d'un biais infidèl.

infidelitat nf : acte contrari a la fidelitat.

infigurable, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « qu’on ne peut pas figurer ou se figurer » TdF

infiltrable, -bla : que se pòt infiltrar.

infiltracion : accion o resulta d'infiltrar o de s'infiltrar.

infiltrar (v. tr.) : far intrar pauc a pauc un liquid dins un còrs solid.

infiltrar (s') v pron : « s’infiltrer » (Rapin)

La pluèja s'infiltra dins la tèrra.

infim, -a adj (R. III, 559 : ‘infimos’) : bravament pichon, -a ; bravament insignificant, -a.

Un detalh infim.

infimitat nf : estat de çò infim.

infinidament : d'un biais infinit.

Infinidament brave.

infinit, -ida adj e nm : sens limits.

infinitat nf : qualitat de çò infinit.

L'infinitat de Dieu.

infinitesimal, -a : infinidament pichon, -a.

infinitiu [, -iva] adj e nm : un dels mòdes d'un vèrb.

Proposicion infinitiva, proposition infinitive. (Rapin)

Aimar, rire, cantar, prene, voler... son d'infinitius.

infinitud nf (abs. Dicort) : infinitat « infinitude » (Rapin).

infirm [infirme], -ma adj e n : estropiat, -ada.

infirmacion : accion d'infirmar.

infirmar (v. tr.) : destruire / arroïnar / anullar.

infirmariá nf, cf Ubaud Dicort : « infirmerie, v. espital » (v. TdF jos ‘infiermarié’)

infirme, -ma adj, cf Ubaud Dicort : v. infirm.

infirmièr, -ièira n : q.q. que s'ocupa dels malauts dins un espital.

infirmitat nf : incapacitat de l'organisme de far tala o tala fonccion.

infisèl, -a adj, cf Ubaud Dicort : v. infidèl. (v. TdF jos ‘infidèu’)

infiseltat nf, cf Ubaud Dicort (v. infisèl) : v. infidelitat.

infix [infixe] nm : element que se marga al dintre d'un mot, mai que mai dins l'etim, per ne modificar lo sens o la valor gramaticala.

inflacion (R. III, 559) : enfladura ; desequilibri economic (alevament dels prèses e augmentacion de la massa monetària) ; augmentacion exagerada en general.