inconvenent



	inconvenent, -a : que conven pas, que passa l'òsca (impròpri, -ia ; desplaçat, -ada ; abusiu, -iva...) Un propaus [v. propaus] inconvenent. inconvenient : desaven / desavèni. inconvertibilitat nf, cf Ubaud Dicort : « inconvertibilité » (Per Noste) inconvertible, -bla : que pòt pas èsser convertit, -ida (t. a.) incoordenat, -ada (v. coordenat) adj : v. incoordonat. incoordinacion (v. coordinacion) nf : v. incoordonacion. incoordonacion (abs. Dicort) (incoordinacion) nf (v. L. 269 : los 2, ‘ordo-/ordi-’) : manca de coordonacion. incoordonadament (abs. Dicort) : d'un biais incoordonat. incoordonat (abs. Dicort) (incoordenat), -ada adj (L. 269 : ‘ordenar/ordonar’) : qu'es pas coordonat, -ada. incorporable, -bla : que pòt pas èsser incorporat, -ada (t.a.) incorporacion : accion o resulta d'incorporar o de s'... incorporal, -a : qu'a pas de còrs. Los àngels son incorporals. incorporalament : d'un biais incorporal. incorporalitat nf : estat de çò incorporal. incorporar (v. tr.) : far intrar quicòm o q.q. coma part dins un tot (t. a.) Lengadòc foguèt incorporat a França en 1259. incorporar (s') : intrar dins un tot. incorreccion : estat de çò incorrècte. incorrèctament : d'un biais incorrècte. incorrècte, -a : que manca de correccion (t. a.) Òme incorrècte. Tèxt incorrècte. incorregibilitat nf : estat de çò incorregible. incorregiblament : d'un biais incorregible. incorregible, -bla : que pòt pas èsser corregit, -ida (t.a.) Es una persona incorregibla ! incorrupcion : inalteracion. incorruptibilitat nf : estat de çò incorruptible. incorruptiblament : d'un biais incorruptible. incorruptible, -bla : que pòt pas èsser corromput, -uda. increat, -ada : qu'es pas estat creat. I a pas res d'increat, levat Dieu. increbable, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « increvable » (Rapin) incredibilitat nf : estat de çò incredible. incrediblament : d'un biais incredible. incredible, -bla : que pòt pas èsser cregut, -uda. incredul, -a : que crei pas quicòm ; que crei pas en Dieu. incredulitat nf : estat de q.q. que crei pas quicòm ; estat de q.q. que crei pas en Dieu. increment nm, cf Ubaud Dicort : augment (t. tecn. d'informatica, de matematicas, de lingüistica...) incrementable, -bla : que pòt pas èsser incrementat, -ada. incrementacion nf : accion d'incrementar. incremental, -a : relatiu, -iva a un increment. incrementar (v. tr.) : augmentar (t. tecn. v. çaisús (increment)) increpacion (abs. Dicort) : accion d'increpar. (v. increpal) increpador, -airitz (abs. Dicort) : persona qu'incrèpa, que semonsa. increpal nm (v. Ubaud Dicort e Alibert) : blaime / semonsa. increpar (v. tr.) (v. Ubaud Dicort e TdF) (v. R. III, 557) : blaimar / reprene / semonsar. (v. charpar 1) increpatòri, -a (abs. Dicort) : que conten una increpacion. incresablament adv, cf Ubaud Dicort : « incroyablement » (Laus). (v. incrediblament) incresable, -bla adj (v. Ubaud Dicort e Alibert) / incresible, -bla (abs. Dicort) : que pòt pas èsser cregut, -uda. (v. incredible) incresent, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « incroyant, ante » (v. Rapin). (v. mescresent) incriminable, -bla : que pòt èsser incriminat, -ada. incriminacion : accion o resulta d'incriminar. incriminar (v. tr.) : inculpar. incristallizable, -bla : que pòt pas èsser cristallizat, -ada. incrustable, -bla : que pòt èsser incrustat, -ada. incrustacion : accion d'incrustar o de s'incrustar ; çò incrustat. incrustant, -a : qu'a la proprietat de far d'incrustacions. Una font incrustanta. incrustar (v. tr.) : espintar de brilhants (de joièls) sus quicòm ; far coma una crosta [v. encrostar]. incrustar (s') : s'espintar o se cristallizar sus quicòm ; demorar tròp bèl brieu endacòm.		incubacion : accion o resulta de coar (t.a.) incubador 1 nm : aparelh que los uòus i son coats artificialament. incubador 2, -doira adj, cf Ubaud Dicort : « incubateur, -trice » (Laus) incubar (v. tr.) : coar (t.a.) incube nm : demòni qu'èra supausat abusar d'una femna endormida ; somi angoissós. inculcable, -bla (abs. Dicort) : que pòt pas èsser inculcat, -ada. inculcacion nf : accion o resulta d'inculcar quicòm. inculcar (v. tr.) : far dintrar quicòm dins l'esperit de q.q. a dich de repeticions o d'admonicions. inculpabilitat nf : estat de q.q. d'inculpable. inculpable, -bla adj : que pòt èsser inculpat, -ada. inculpacion : accion o resulta d'inculpar o d'èsser inculpat. inculpar (v. tr.) (sab.) , cf Ubaud Dicort : acusar q.q. d'èsser colpable de quicòm. (v. encolpar) incult [inculte], -ta adj : non cultivat, -ada (t.a.) Esperit incult. Tèrra inculta. incultament (abs. Dicort) : d'un biais incult. incultivable, -bla : que pòt pas èsser cultivat, -ada. incultivat, -ada adj : incult, -a / non cultivat, -ada. (t.a.) incultura : manca de cultura. incunable, -bla adj e nm : que data dels començaments de l'estampariá (abans 1500) Una edicion incunabla. Un incunable. incurabilitat nf : estat de çò incurable. incurablament adv, cf Ubaud Dicort : « incurablement » (Rapin) incurable, -bla : que pòt pas èsser garit, -ida. Una malautiá incurabla. incuria : negligéncia. incuriós, -a : que manca de curiositat. incuriositat nf : estat de q.q. d'incuriós. incursion : invasion corteta d'un territòri estrangièr. incurvacion nf (R. II, 480) : corbura cap a l'endedins. incurvar (v. çai jos) v tr : « incurver » (Rapin) incurvat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : corbat, -ada cap a l'endedins. incús, -usa : estampat,-ada d'un sol costat. Medalha incusa. Moneda incusa. indançable, -bla : que pòt pas èsser dançat, -ada. inde 1 nm : aire fresc ; aire freg e canin ; vent coladís. (v. TdF ‘inde 1’) inde 2 nm, cf Ubaud Dicort : « vase à bec et à anse, en cuivre rouge étamé, servant de cruche dans les cuisines, v. bròc » (v. TdF ‘inde 3’) indecelable, -bla adj (vs. decelable) : « indécelable » (Per Noste). indecéncia : estat de çò indecent ; manca de decéncia ; acte, propaus indecents. indecent, -a : que manca de decéncia. indecentament : d'un biais indecent. indechifrable, -bla adj, cf Ubaud Dicort 2022 : v. indeschifrable indecís, -isa : que se pòt pas decidir / que balança ; dobtós ; indefinible ; incertan. Lum indecís. Temps indecís. indecision nf (v. R. V, 168 ‘indecis’) : esitacion ; defaut de q.q. d'indecís. indeclinabilitat nf : estat de çò indeclinable. indeclinablament : d'un biais indeclinable. indeclinable, -bla : que pòt pas èsser evitat o declinat, -ada. indefectibilitat nf : qualitat de çò indefectible. indefectiblament : d'un biais indefectible. indefectible, -bla : eternal, -a. Amistat indefectibla. indefendable, -bla : que pòt pas èsser defendut, -uda. indefinible [, -bla] adj, cf Ubaud Dicort : « indéfinissable » (Alibert), que pòt pas èsser definit,-ida o descrich,-a ric-a-ric. indefinicion nf, cf Ubaud Dicort 2022 : « indéfinition, absence de définition » indefinidament : d'un biais indefinit. indefinit, -ida : qu'es pas definit, -ida ; que pòt pas èsser limitat, -ada. indefugible , -bla : que pòt pas èsser defugit, -ida. indegudament : d'un biais indegut. indegut, -uda : que deuriá pas èsser ; que se deuriá pas far. Telefonar a una ora indeguda. indeïscéncia : caractèr de la frucha indeïscenta. indeïscent, -a : que se dubrís pas espontanèament.