inausit, -ida : absoludament extraordinari. inautenticitat nf, cf Ubaud Dicort : « inauthenticité » (Rapin) inautentic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « inauthentique » (Rapin) inavertidament : sens avertir ; d'un biais inavertit. inavertir (abs. Dicort) (v. tr.) : avertir pas. inavertit, -ida : qu'es pas estat avertit, -ida. Ieu inavertit, me panèt la plaça. inavisat, -ada : imprudent, -a. Incà [Inca] n pr : nom d'un sobeiran de Peró que mestrejava lo pòble quechoà abans la conquista espanhòla. incà [inca] (adj. e subs.) (dels dos genres) , cf Ubaud Dicort : « inca » (Rapin) Los Incàs : lo pòble incà. incalat, -ada adj : bles, -a / quèc, -a / bedòs, -ssa. (# encalat 2) incalculablament : d'un biais incalculable. incalculable, - bla : que pòt pas èsser calculat, -ada. incambiable, -bla : que pòt pas èsser cambiat, -ada. incandescéncia : estat de çò incandescent. incandescent, -a : vengut, -uda luminós, -osa. Carbon incandescent. Tison incandescent. incansablament : infatigablament. incansable, -bla : infatigable, -a. incantable, -bla : que pòt pas èsser cantat, -ada. incantacion nf, cf Ubaud Dicort : « incantation » (Sèrras-Ess.) incantatòri, -a adj, cf Ubaud Dicort : « incantatoire » (Laus) incapable, -bla : qu'es pas capable,-a de far quicòm. incapacitat nf : estat de q.q. d'incapable. incapax (lat) : incapable de far quicòm de legal. Una persona caluga es incapax. incardinacion : ordinacion d'un prèire per sa diocèsi ; admission d'un prèire d'una autra diocèsi. incardinar (v. tr.) : ordonar un prèire per sa diocèsi ; admetre dins sa diocèsi un prèire d'una autra diocèsi. incardinat, -ada : ordonat, -ada per tala o tala diocèsi. incarnacion nf (v. incarnar) : « incarnation » (Per Noste). (v. encarnacion) incarnar e derivats (abs. Dicort) : doblets de lenga de glèisa per encarnar. [Basic : incarnar / encarnar « incarner »] incautós, -osa (abs. Dicort) : imprudent, -a. (v. cautós) incautosament (abs. Dicort) : imprudentament. incendi [veire encendi, cf Ubaud Dicort] nm : fuòc grand que crèma un ostal, un bòsc... incendiar [veire encendiar] (v. tr.) : metre fuòc a un ostal, a un bòsc... incendiari [veire encendiari], -ària (adj. e subs.) : persona que met fuòc a un ostal, a un bòsc... incensurable, -bla : que pòt pas èsser censurat, -ada. incèrt, -a / incertan, -a adj : que sap pas qué creire o qué far ; qu'es dobtós, -osa. incertanament : d'un biais incertan. incertesa nf, cf Ubaud Dicort : « incertitude » (Sèrras-Ess.) incertitud nf : que manca de certitud (t.a.) incessament adv : tot de tira ; lèu. incessant, -a adj, cf Ubaud Dicort : « incessant, ante » TdF incessible, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « incessible » (Laus) incèst : relacions sexualas entre parents de prèp : paire e filha, maire e dròlle, fraire e sòrre. incestuós, -osa : colpable, -a d'incèst. incestuosament : d'un biais incestuós. In cha' Allah ! (loc. aràbia) : Se Dieu o vòl ! inchalhença : laissa-m'estar / noncalença. inchalhent, -a adj e n : laissa-m'estar (m. e f.) / noncalent, -a. inchalhentament : d'un biais inchalhent (noncalent) incicatrizable, -bla : que pòt pas èsser cicatrizat, -ada ; que se pòt pas cicatrizar. incidéncia : repercussion / consequéncia. incident, -a adj e nm : « incident, -e » (Laus) ; çò qu'arriba dins lo cors d'un afar ; auvari / afranhent / contratemps ; desacòrdi ; maltemps ; desaven / desavèni. Rais incidents, rayons incidents. (Rapin) incidenta nf : « incidente » (Rapin) incidental, -a (abs. Dicort) : fortuït, -a. incidentalament (abs. Dicort) : d'un biais fortuït. (v. incidentament) incidentament adv, cf Ubaud Dicort : incidentalament. incinerable, -bla : que pòt èsser incinerat, -ada. incineracion : cremacion (accion o resulta d'incinerar) incinerar (v. tr.) : cremar (redusir en cendres) incipit (lat.) nm : primièr mot d'unes documents de Glèisa. incircomcís, -isa (v. « circom » p. 21) (abs. Dicort) : persona qu'es pas estada circomcisa. (v. incirconcís)		incircomcision (abs. Dicort) : abséncia de circomcision. v. incirconcision) incircomscripcion (incirconscripcion (v. circomscripcion)) nf : estat de çò incircomscrit. incircomscrit (incirconscrich (v. circomscrit)), -a adj : sens limits determinats. incirconcís, -a adj (Ubaud Dicort : adj m) : « incirconcis, -e » (Per Noste, Laus) incirconcision nf (v. çai sus) : « incirconcision » (Per Noste, Laus) incisa : parentèsi corteta dins una frasa pus longa. incisar (v. tr.) : fendre amb un incisòri. incisat, -ada : encisat, -ada / entalhat, -ada. incision (R. V, 166) : fenda ; entalha. incisiu, -iva : que fend, que còpa, que trenca, que mordís... Las (dents) incisivas. Paraula incisiva. incisiva nf, cf Ubaud Dicort : « incisive » (Rapin). (v. çai sus) incisòri nm (R. V, 166) (Laus, Basic ; abs. Dicort): lanceta de cirurgian ; trencador, « bistouri (vieux), v. bistourin » (v. TdF ‘encisòri’). . incitabilitat nf : proprietat de çò incitable. incitable, - bla : que pòt èsser incitat, estimulat. incitacion : accion o resulta d'incitar, d'estimular. incitant, -a : estimulant. incitar (v. tr.) : amodar / estimular (butar a far quicòm) incitatiu, -iva : que buta a far quicòm. incitator, -tritz n, cf Ubaud Dicort : « incitateur, -trice » (Sèrras-Ess.) incitós, -a adj, cf Ubaud Dicort : « incitant, e ; excitant, e » (Sèrras-Ess.) incivic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « incivique » (Laus) incivil, -a : que manca de civilitat. incivilament : d'un biais incivil. incivilitat nf : manca de civilitat. incivilizable, -bla adj (abs. Dicort) : que pòt pas èsser civilizat, -ada, « incivilisable » (Rapin). incivilizacion (abs. Dicort) : manca de civilizacion ; estat d'incivilizat, -ada. incivisme nm, cf Ubaud Dicort : « incivisme » (Laus) inclassificable, -bla : que pòt pas èsser classificat. incleméncia : manca de cleméncia / severitat. inclement, -a : que manca de cleméncia / sevèr, -a. inclementament : d'un biais inclement / ... sevèr. inclinable, -bla : que pòt èsser inclinat, -ada. inclinacion nf : accion o resulta d'inclinar o de s'inclinar ; « (fig.) penchant (inclination) » (v. Basic). inclinament nm, cf Ubaud Dicort : « inclination, penchant » (R. II, 415). (v. inclinacion) inclinar (v. tr.) : desvirar quicòm d'una posicion, d'una direccion lo pus sovent verticala. (v enclinar) inclinar (s') : se desvirar d'una posicion iniciala. (v enclinar (s’)) inclinason nf : penda ; declivitat ; tendéncia. inclinat, -ada : qu'es pas ni vertical, ni mai orizontal. inclinomètre : aparelh per mesurar una inclinason. inclure (v. tr.) : enclaure quicòm dins quicòm mai ; conténer quicòm mai. Inclure un chèc dins una letra. inclús, -usa : enclaus, -a dins quicòm. inclusion : accion o resulta d'inclure quicòm dins quicòm mai. inclusiu, -iva : capable d'inclure o de conténer ; que conten. inclusivament adv : « inclusivement » (Rapin) Fins al 4 de mai inclusivament : ... comprés. incoagulable, -bla : que pòt pas èsser coagulat, -ada. incoagulacion : abséncia de coagulacion. incoatiu, -iva adj: qu'exprimís lo començament d'una accion. Un vèrb incoatiu. incoercibilitat nf : proprietat de çò incoercible. incoercible, -bla : que pòt pas èsser comprimit, -ida. Rire incoercible. Impulsion incoercibla. incoeréncia : estat de çò incoerent ; manca de coeréncia. incoerent, -a : sens encadenament logic. incoerentament : d'un biais incoerent. incognito (it.) adv : a l'amagat ; sens èsser conegut, -uda. incolable, -bla : que pòt pas èsser colat, -ada. (t.a.) incolòr, -a : qu'a pas cap de color. L'aiga blosa es incolòra, inodòra e insipida. incolumetat nf (arc.), cf Ubaud Dicort : « t. sc., conservation en bon état (vieux) » TdF incombinable, -bla : que pòt pas èsser combinat, -ada. incombir (v. tr. ind.) : èsser a carga de q.q. Aquò m'incombís a ieu : aquò es mon dever. incombustibilitat nf : estat de çò que pòt pas èsser cremat. incombustible, -bla : que pòt pas èsser cremat, -ada.