importunar (v. tr.) : desrengar / desajudar / rambalhar ; trebolar ; molestar (R. IV, 247).

importunitat nf : natura de çò importun.

Embestiar q.q. de sas importunitats.

imposicion : accion d'impausar quicòm ; çò impausat ; mesa en plaça coma cal, en estampariá, de las paginas de composicion.

Imposicion de las mans.

Imposicion d'un nom.

Imposicion d'estampariá.

Imposicions [= impòstes] : talhas.

impositor (abs. Dicort), -tritz : estampaire, -a que fa una imposicion.

impossibilitat nf : estat de çò impossible.

impossible, -bla adj e nm : que pòt pas èsser fach, qu'es pas possible.

impòst nm (pl. impòstes), cf Ubaud Dicort : « impôt » TdF

impòsta : pèira o ensemble de pèiras d'una arcada.

impostor (lat.) [, -a n, cf Ubaud Dicort] : pastamessorgas (persona que cèrca a enganar en se prenent un títol qu'es pas lo seu)

impostura : acte d'un impostor.

impoténcia : estat de q.q. d'impotent.

impotent, -a adj e n : entravat, -ada ; que pòt pas procrear « impuissant, ante, v. despotentat ; idiot, ote » (v. TdF).

impotentament (abs. Dicort) : amb impoténcia.

impracticabilitat nf : estat de çò impracticable.

impracticable, -bla : que i se pòt pas caminar o circular corrèctament.

Un camin impracticable.

imprecacion : anatèma / malediccion.

imprecador (abs. Dicort), -airitz : persona que fa d'imprecacions.

imprecatòri, -a : de la natura d'una imprecacion.

imprecís, -isa : que manca de precision.

imprecision : natura de çò imprecís ; çò imprecís.

impregnabilitat nf : estat de çò impregnable.

impregnable, -bla : que pòt èsser impregnat, -ada.

Una esponga es fòrt impregnabla.

impregnacion nf (R. IV, 637) : embeguda, « imprégnation » (Laus) ; emprenhament / fecondacion / grossesa [v. emprenhament].

impregnar (v. tr.) : embeure, « imprégner » (Laus) ; emprenhar / fecondar [v. emprenhar].

impregnar (s') : s'embeure ; aprene, assimilar quicòm.

impremeditacion (abs. Dicort) : manca de premeditacion.

impremeditadament (abs. Dicort) : d'un biais impremeditat.

impremeditat, -ada (abs. Dicort) : non premeditat, -ada (non volgut, -uda)

imprenable, -bla : que pòt pas èsser pres, -a.

impreparat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « qui n’est pas préparé, ée » TdF suppl

impresario (subs.it. m.) : organisador d'espectacles.

imprescriptibilitat nf : qualitat de çò imprescriptible.

imprescriptiblament : d'un biais imprescriptible.

imprescriptible, -bla : qu'es pas somés a prescripcion.

imprèssa nf, cf Ubaud Dicort : « caractère d’imprimerie » TdF jos ‘emprèsso’

impression : accion o resulta d'imprimir ; efècte sus l'èime.

Impression bona.

Impression mala.

impressionabilitat nf : estat de q.q. d'impressionable.

impressionable, -bla : sensible, -a ; emotiu, -iva.

impressionant, -a adj, cf Ubaud Dicort : « impressionnant, -e, frappant, -e » (Laus)

impressionar (v. tr.) : far impression sus l'èime (esperit)

impressionisme : escòla de pintura (representacion subjectiva de la realitat)

impressionista adj e n (m. e f.) : Degas, Monet, Renoir, Seurat... son d'artistas impressionistas.

imprestable, -bla : que deuriá pas èsser prestat, -ada.

imprevenença nf, cf Ubaud Dicort : « imprévoyance » TdF

imprevesença nf (v. Ubaud Dicort) : defaut de q.q. que fa pas de previsions, « imprévoyance » (Alibert).

imprevesent, -a : que prevei pas (que fa pas de previsions)

imprevisiblament : d'un biais imprevisible.

imprevisible, -bla : que pòt pas èsser previst, -a.

imprevision : manca de prevision.

imprevist, -a : çò qu'es pas estat programat, -ada.

imprevistament : d'un biais imprevist.

imprimar 1 v, cf Ubaud Dicort : « v tr, maquer, tilloter le chanvre, le lin, les passer à une maque moins grossière » (Vayssier jos ‘coboleja’)

« imprimar » 2 (fr.) : v. imprimir.

imprimariá (f.) (abs. Dicort) : estampariá (airal que i s'imprimís) (v. imprimeriá)

imprimas (f. pl.) (v. imprimar 1) : bregadoira / bargadoira pel cambe (aplech per bresar lo cambe) (v. Vayssier jos ‘bargos’)

imprimatur nm (lat.) : permission d'estampar balhada per la Glèisa a un prèire, a un religiós o una religiosa per un obratge que sa tòca es la religion.

 

 

 

imprimeira nf  : maquina d'imprimir. (v. estampadoira)

imprimeire, -eira [~ -eiritz] n, cf Ubaud Dicort : estampaire, -a (persona qu'imprimís)

imprimenta nf, cf Ubaud Dicort : « imprimante » (Sèrras-Ess.)

imprimeriá nf, cf Ubaud Dicort : « imprimerie » (Alibert)

imprimible, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « imprimable » (Rapin)

imprimir (v. tr.) : estampar (laissar la marca d'una causa sus una autra) ; amodar un movement.

Imprimir un libre.

Imprimir una direccion.

imprimir (s') : èsser imprimit ; èsser amodat.

imprimit nm : çò imprimit (formulari, brocadura, libre...)

improbabilitat nf : estat de çò improbable.

improbablament : d'un biais improbable.

improbable, -bla : qu'arribarà probablament pas. (# improvable)

improbitat nf, cf Ubaud Dicort : « improbité » (Rapin)

improductiu, -iva : que pòrta pas fruch o frucha (t. a.)

improductivament : d'un biais improductiu.

improductivitat nf : estat de çò improductiu.

impromptú 1 (m.) : vèrses improvisats ; genre musical.

impromptú 2 [, ua] (adj e adv.) (abs. Dicort) : sens preparacion ; a l'imprevista, « impromptu, -e » (Per Noste).

imprononciable, -bla : de fòrt mal prononciar.

impropèris nm sing (abs. Dicort) : versets cantats autres còps lo Divendres sant, « impropères » (v. Lexic M. Roqueta).

impròpri, -a : que s'acòrda pas brica amb quicòm mai ; qu'exprimís pas ric-a-ric tala o tala idèa ; qu'es pas format, -ada normalament.

impròpriament : d'un biais impròpri.

improprietat nf : estat de çò impròpri ; çò impròpri.

improrogable, -bla : que pòt pas èsser prorogat, -ada.

improvable, -bla (abs. Dicort) : que pòt pas èsser provat, -ada. (# improbable)

improvacion nf, cf Ubaud Dicort : « improbation, v. desaprovacion » (v. TdF)

improvar (v. tr.) : aprovar pas.

improvator, -tritz adj, cf Ubaud Dicort : « improbateur, -trice, désapprobateur, -trice » (v. improvacion)

improvisable, -bla : que pòt èsser improvisat, -ada.

improvisacion : accion d'improvisar ; çò improvisat.

improvisada nf, cf Ubaud Dicort : « discours improvisé, chose improvisée » TdF

improvisador nm, cf Ubaud Dicort : « improvisateur de profession » TdF

improvisaire, -aira (~ -airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui improvise » TdF

improvisar (v. tr.) : far quicòm sens cap de preparacion.

improvisator, -tritz adj e n (v. Ubaud Dicort) : « improvisateur, -trice » (Laus)

imprudéncia : manca de prudéncia ; acte fach sens prudéncia.

imprudent, -a : que manca de prudéncia.

imprudentament : d'un biais imprudent.

impubèr, -a adj e n : qu'es pas arribat, -ada a la pubertat.

impublicable, -bla : que pòt pas èsser publicat ; que deuriá pas èsser publicat.

impudéncia : front / audàcia (defaut de q.q. d'impudent)

As l'impudéncia de refusar ?

impudent, -a : sens pudor (t. a.)

impudentament : d'un biais impudent.

impudic, -a : sens pudor.

impudicament : d'un biais impudic.

impudicitat nf : estat de çò impudic.

impudor nf : manca de pudor.

impugnabilitat (abs. Dicort) : qualitat de çò impugnable.

impugnable, -bla (abs. Dicort) : que pòt pas èsser atacat, -ada.

impugnar (v. tr.) (R. IV, 669) (abs. Dicort) : atacar ; combatre, « impugner » (Rapin).

impuls : accion d'impellir. (t. tecn. de mai d'una disciplina)

impulsar (v. tr.) : amodar (donar un impuls, una impulsion)

impulsion (R. IV, 666) : accion d'amodar.

impulsiu, -iva : que balha una impulsion ; que reflechís pas.

impulsivament : d'un biais impulsiu ; a cap perdut.

impulsivitat nf, cf Ubaud Dicort : « impulsivité » (Rapin)

impunidament : sens punicion.

Se'n tirèt impunidament !

impunit, -ida : que demòra sens punicion.

impunitat nf : manca de punicion.

impur, -a : qu'es pas pur (t. a.)

impurament : d'un biais impur.

impuretat nf, cf Ubaud Dicort : « impureté » (Rapin)

imputabilitat nf : caractèr de çò imputable.

imputable, -bla : que pòt èsser imputat, -ada.