imperdable, -bla : que se pòt pas pèrdre. imperdonablament : d'un biais imperdonable. imperdonable, -bla : que pòt pas èsser perdonat, -ada. Un crim imperdonable. imperfach / imperfait [veire imperfach, cf Ubaud Dicort Errata web] nm : temps de verbe. Cantavi. (# imperfièch) imperfeccion : estat de çò imperfècte. imperfèctament : d'un biais imperfècte. imperfècte, -ta (abs. Dicort) : v. imperfièch. imperfectibilitat nf : estat de çò qu'es pas perfectible. imperfectible, -bla : incapable, -a d'èsser o de venir perfècte. imperfièch, -a / imperfièit, -a [veire imperfièch, cf Ubaud Dicort] / imperfècte, -a (abs. Dicort) (arc.) adj : çò qu'es pas perfièch / perfècte. imperfièchament adv, cf Ubaud Dicort (v. perfièchament) : « imparfaitement » (Faure) imperforable, -bla (abs. Dicort) : que pòt pas èsser perforat, -ada. imperforacion nf (abs. Dicort) : oclusion anormala / estat congenital d'una partida naturala del còrs (boca, anus, nas...) que deuriá èsser dobèrta e que se tròba tampada), « imperforation » (Rapin) impèri nm (Fettuciari ; abs. Dicort) (del latin imperium) (Per aquel mot e totes sos derivats, véser las formacions popularas en em- ) : empèri. imperial, -a : relatiu, -iva a un emperador ; considerat, -ada coma superior, -a als autres. Aire imperial. Comportament imperial. imperiala nf, cf Ubaud Dicort : « impériale, dessus d’un carrosse ; croupe d’un toit ; jeu de cartes ; seringat, arbrisseau ; travail qu’un ouvrier peut faire pour lui, après sa journée, v. emperau » (v. TdF ‘emperiala’) imperialisme : sistèma politic, economic, cultural o lingüistic de dominacion. L'imperialisme economic american. L'imperialisme lingüistic francimand. imperialista adj e n (m. e f.) : relatiu, -iva a l'imperialisme. impericia nf, cf Ubaud Dicort : « impéritie » (Laus) imperiós, -osa : que comanda amb empèri. Un ton imperiós. imperiosament : d'un biais imperiós. imperissable, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « impérissable, v. etèrne » (v. TdF) imperit, -ida (adj. e subs.) (del lat. imperitus, maladrech) : maladrech, -a ; malautís, -issa ; ignorant, -a ; paucval (m. e f.); Es aquí, al pè del fuòc, tot imperit (malautís) (Véser tanben la forma emperit (Alibèrt Dict. 317), mas es plan imperit que s'emplega en l.p. en Albigés e Roergue.) impermeabilitat nf : estat de çò impermeable. impermeabilizacion : accion d'impermeabilizar. impermeabilizar : far venir impermeable a l'aiga. impermeablament (abs. Dicort) : d'un biais impermeable. impermeable 1 nm : vestit per s'aparar de la pluèja. impermeable 2, -bla adj : que laissa pas passar l'aiga. impermissible, -bla (abs. Dicort): que pòt pas èsser permés, -esa. impermutabilitat nf (abs. Dicort) : estat de çò impermutable, « impermutabilité » (Per Noste). impermutable, -bla adj (abs. Dicort) : que pòt pas èsser permutat, -ada, « impermutable » (Per Noste, Sèrras-Ess.). impersonal, -a : qu'existís pas coma persona ; qu'aperten pas exclusivament a una o mai d'una persona ; que manca de personalitat ; qu'exprimís una accion sens l'atribuir a una persona determinada. Plòure es un vèrb impersonal. impersonalament : d'un biais impersonal. impersonalitat nf : estat de çò impersonal. impersonalizacion (abs. Dicort) : manca de personalizacion. impersonalizar (v. tr.) (abs. Dicort) : far venir impersonal. impertinéncia : paraula, acte de q.q. d'impertinent ; estat de çò impertinent. impertinent, -a : qu'a pas de pertinéncia ; que ditz o fa de causas irreverencialas. impertinentament : amb impertinéncia. imperturbabilitat nf : qualitat de q.q. d'imperturbable o de çò imperturbable. imperturbablament : d'un biais imperturbable. imperturbable, -bla : qu'es pas p-rturbat, -ada per res. impetigò (m.) (abs. Dicort) : dermatòsi infantila. impetraire, -aira (~ -airitz) n, cf Ubaud Dicort : « impétrant, ante » TdF ‘empetraire’ impetrant, -a n (abs. Dicort) : persona que demanda quicòm a la Glèisa. (v. impetraire)		impetrar (v. tr.) (R. III, 556) : obténer quicòm de l'autoritat competenta en la suplicant. impetuós, -osa : lançat / afogat, -ada / arderós, -osa. Persona impetuosa. Vent impetuós. impetuosament (R. III, 557) : d'un biais impetuós. impetuositat nf : qualitat de q.q. d'impetuós ; estat de çò impetuós. impietadós, -osa : qu'es pas misericordiós, -osa. impietat nf : manca de pietat. impiu, -pia adj e n : qu'a pas de religion o que la mespresa. implacabilitat nf : natura de çò implacable. implacablament : d'un biais implacable. implacable, -bla : que pòt pas èsser apasiat, -iada. Un enemic implacable. implant nm : çò implantat cirurgicalament dins l'organisme. implantacion : accion o resulta d'implantar quicòm. implantar (v. tr. ) : plantar / establir quicòm solidament. implementacion : accion o resulta d'implementar. implementar (v. tr.) : metre un sistèma sus ordenador. implicacion : participacion mai o mens volontària e activa a quicòm ; consequéncia d'aquela participacion. implicar (v. tr.) : conténer quicòm coma consequéncia ; acometre / empetegar q.q. dins quicòm. implicar (s') : participar volontàriament e activament a quicòm. implicit, -a : enclaus, -a dins quicòm sens èsser formalament exprimit, -ida. implicitament : d'un biais implicit. implorable, -bla : que pòt èsser implorat, -ada. imploracion : accion o resulta d'implorar. implorador (abs. Dicort), -airitz : qu'implora. implorar (v. tr. ) : demandar en suplicant. implosar (v. intr.) (abs. Dicort) : far implosion, « imploser » (Per Noste). implosion : destruccion subita d'un còrs solid quand la pression interiora ven fòrça mendre que l'exteriora. implosiu, -iva adj, cf Ubaud Dicort : « implosif, -ive » (Laus) impluvi nm, cf Ubaud Dicort : « impluvium » (Rapin) impòca nf, cf Ubaud Dicort : « empêchement, pierre d’achoppement, obstacle, entrave, difficulté, désappointement » TdF impolarizable, -bla : que pòt pas èsser polarizat, -ada. impolidament adv, cf Ubaud Dicort : « impoliment » (v. impolit) impolidesa nf, cf Ubaud Dicort : « impolitesse » (Rapin) impolit, -ida adj, cf Ubaud Dicort : « impoli » (v. TdF) impolitic, -a : contrari, -ària a una bona politica. Lo tròp de talhas es quicòm d'impolitic. impoliticament : d'un biais impolitic. imponderabilitat nf : estat de çò imponderable. imponderablament : d'un biais imponderable. imponderable 1 (subs. m.) : element imprevisible degut a l'azard e que pòt pas èsser previst. La vida es sovent claufida d'imponderables. imponderable 2, -bla adj : que pòt pas èsser pesat, -ada ; qu'a pas un pes pro sensible per èsser apreciat, -ada. impopular, -a : qu'agrada pas al pòble, a la multitud. Las talhas son totjorn impopularas. impopularament : d'un biais impopular. impopularitat nf : estat de çò impopular ; estat de q.q. d'impopular. importable, -bla : que pòt èsser importat, -ada. importacion : accion de far venir quicòm de fòra país ; çò que ven de fòra país. importador, -airitz (abs. Dicort) : persona que far venir quicòm de fòra país. (v. importaire) importaire, -aira n (contrari d’exportaire) : « importateur, -trice » (Laus) importància : qualitat de çò important. important, -a : consequent, -a / capital, -a / que compta fòrça. importar (v. tr. e intr.) : amodar quicòm coma consequéncia ; èsser de consequéncia ; far venir de fòra país. importator, -tritz adj e n : « importateur, -trice » (Laus, Basic). v. importaire. importun, -a adj e n : secafetge (subs. m. e f.) : persona que desrenga o desajuda bravament. importunament : d'un biais importun.