idebtificar



	identificar (v. tr.) : provar l'identitat d'una causa amb una autra ; reconéisser que quicòm o q.q. es realament tal o tala causa o tala o tala persona. identificar (s') : s'endevenir exactament en gostes, en idèas, en tot... amb q.q. ; venir identic, -a a quicòm mai. identitat nf : qualitat de çò identic ; estat civil de q.q. ; tot çò que fa l'unicitat d'una persona, d'un grop. IDEO- : forma prefixada del lat. o del grèc idea (idèa) ideogenia : sciéncia de l'origina de las idèas. ideogenic, -a : relatiu, -iva a l'ideogenia. ideografia : representacion dirècta de las idèas per de signes, e non pas per de sons. ideografic, -a : relatiu, -iva a l'ideografia. Escriptura ideografica. ideograma (m.) : cada signe utilizat en escriptura ideografica. ideològ, -a : persona qu'es a l'origina de la doctrina d'un grop ; (pej.) persona somiaira / persona trucaluna. ideologia : sistèma d'idèas ; sciéncia de las ideas. ideologic, -a : relatiu, -iva a una ideologia. ideologicament : d'un biais ideologic. ideós, -osa adj : qu'a tot un fum de projèctes ; fantasiós, -osa ; trucaluna (m. e f.) ; capriciós, -osa. ides nf pl o nm pl, cf Ubaud Dicort : « ides, division du mois romain » TdF ‘ide’ idilli (m.) : pichon poèma pastoral ; amor tendre, pur e ingenú. idillic, -a : de la natura d'un idilli. IDIO- : forma prefixada del grèc idiòs (personal / pròpri) idioblast (m.) : cellula complètament diferenta de las autras. idiocia (t. tecn. med.) : arreiracion mentala de las pus grèvas ; (per extension) estupiditat / acte, paraula estupids. idioglossia : alteracion patologica del lengatge. idiolatria : amor exagerat de sa pròpria persona. idiolècte (m. s.) : biaisses de parlar pròpris a una persona. idiòma (m.) : parlar particular d'una nacion o d'una region. Idiòma es un sinonim de lenga. idiomatic, -a : pròpri, -a a una lenga, e de mal revirar dins una autra lenga. Expression idiomatica (idiotisme) idiomòrf, -a : se ditz dels cristals que, dins las ròcas, an totas lors fàcias desvolopadas, e que son dotats d'una forma pròpria. idiopatia : malautiá qu'a son existéncia pròpria e qu'es pas la consequéncia de cap d'autra. idiopatic, -a : relatiu, -iva a una idiopatia. idiosincrasia : reaccion individuala pròpria a cada persona ; sensibilitat particulara d'un individú a tal o tal agent toxic. idiosincratic [idiosincrasic], -a adj, cf Ubaud Dicort : relatiu, -iva a l'idiosincrasia. Comportament idiosincratic. idiòt, -a adj e n (t. tecn. med.) : que patís d'idiocia. idiotisme : construccion o locucion idiomatica. « Acabatz d'intrar » es un idiotisme occitan. « Estudiar de medecin » n'es un autre. v. a « de » e a « occitanisme » idne nm, cf Ubaud Dicort : « (mycol.) hydne » (Per Noste) « idol » - « idolar » : v. udol - udolar. idola (m. e f.) [nm (v. Ubaud Dicort e Alibert)] : fug-òbra (m. e f.) ; paucval (m. e f.) ; imbecil, -a. idòla nf (R. III, 553) : falsa divinitat ; persona o causa qu'es objècte d'un culte extraordinari. idolassa nf, cf Ubaud Dicort : « grande ou mauvaise idole » TdF idolatra adj e n (m. e f.) : persona qu'adòra d'idòlas ; persona qu'a un culte per q.q. o per quicòm. idolatrar (v. tr.) (R. III, 554) : adorar d'idòlas ; estimar excessivament quicòm o q.q. idolatria : adoracion d'idòlas ; culte excessiu de quicòm o de q.q. idolatric, -a : relatiu, -iva a l'idolatria. idolatricament : excessivament ; d'un biais idolatric. IDOLO- : forma prefixada del grèc eidòlòn (image) idoloclasta (m. e f.) : persona que fa la contra a las idòlas, al sens pròpri e al sens figurat. idonèament : d'un biais idonèu. idoneïtat : qualitat de çò idonèu. idonèu, -èa adj : qu'a las qualitats necessàrias per quicòm. idor nf, cf Ubaud Dicort : « hideur, en Limousin, v. afre » (v. TdF) idós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « hideux, euse, v. descarat, òrre » (v. TdF) idosament adv, cf Ubaud Dicort : « hideusement, v. orriblament » (v. TdF) IDR- IDRO- : formas prefixadas del mot grèc hudor : aiga. idra (f.) : mostre mitologic de tot un fum de caps ; mal que sembla se renovelar e se multiplicar a proporcion que l'òm assaja de lo combatre. L'idra del sidà. idracid(e) nm : (quimia) « hydracide » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 366) idrat nm : combinason d'un còrs amb una (o mai d'una) molecula d'aiga. idrat de carbòni nm : (quimia) « hydrate de carbone » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 366) idratable, -bla : que pòt èsser idratat, -ada. idratacion : accion o resulta d'idratar o de s'idratar.		idratant, -a adj e nm, cf Ubaud Dicort : « hydratant, -e » (Per Noste) idratar (v. tr.) : combinar un còrs amb l'aiga. idratar (s') : se combinar amb l'aiga ; beure. idraulic, -a adj : relatiu, -iva a l'aiga ; que foncciona de mercé l'aiga ; que durcís dins l'aiga. Fren idraulic. Ròda idraulica. Mortièr idraulic. idraulica nf, cf Ubaud Dicort : « hydraulique » (Rapin) idraulician, -a : especialista (m. e f.) en idraulica. idravion nm : avion aplechat de flotadors per èsser capable de se pausar sus l'aiga. idric, -a adj, cf Ubaud Dicort : « hydrique » (Rapin) idrocarbonat 1 nm : carbonat basic idratat. idrocarbonat 2, -ada adj : (quimia) « hydrocarboné, ée » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 367) idrocarbur : tot compausat de carbòni e d'idrogèn. idrocefal, -a adj e n : que patís d'idrocefalia. idrocefalia : idropisia del cap. idrocèla (f.) [idrocèle nf, cf Ubaud Dicort Errata web] : idropisia de las borsas (scrotum) (lat.) o de la vagina. idroclorat nm : clorat idratat. idrocortisona [idrocortisòna (v. cortisòna)] nf : ormona naturala. idrocotil (plt.) : escudeleta (Hydrocotyle vulgaris) idrocucion : estavaniment dins una aiga tròp freja ; mòrt subta consecutiva a aquel estavaniment. idrodinamic, -a adj : relatiu, -iva al movement dels liquids. idrodinamica nf : partida de la dinamica qu'estúdia lo movement dels liquids. idroelectric, -a : relatiu, -iva a la produccion d'electricitat per la fòrça de l'aiga. idroelectricitat nf : (fisica) « hydroélectricité » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 237) idrofil 1, -a : que beu l'aiga. Coton idrofil. idrofil 2 nm (abs. Dicort) : coleoptèr de pesquièrs, « hydrophile » (Laus). idrofòb, -a adj e n : que patís d'idrofobia. idrofobia : paur malautissa de l'aiga ; ràbia. idrofug, -a : que para de l'umiditat ; qu'empacha l'aiga de passar. Mastic idroguf. Substància idrofuga. idrofugar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, hydrofuger » (v. çai sus) idrogèn : element quimic gasós constitutiu de l'aiga. idrogenacion nf : (quimia) « hydrogénation » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 367) idrogenar (v. tr.) : combinar amb d'idrogèn. idrogenat, -ada adj : (quimia) « hydrogéné, ée » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 367) idrogeologia nf, cf Ubaud Dicort : « hydrogéologie » (Per Noste) idrograf, -a n, cf Ubaud Dicort : « t. sc., hydrographe » TdF idrografia : partida de la geografia que tracta de las mars e dels corrents d'aiga. idrografic, -a : relatiu, -iva a l'idrografia. idrolat nm : (quimia) « hydrolat » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 368) idrolisable, -bla adj : (quimia) « hydrolysable » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 368) idrolisar v, cf Ubaud Dicort (v. idrolisi) : v tr, « hydroliser » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 368) Idrolisar un sucre, hydrolyser un sucre. (v. Ubaud Dicc. scient.) idrolisi (f.) : reaccion quimica jos l'accion de l'aiga. idrolizacion (abs. Dicort) (v. çai jos) : accion o resulta d'idrolizar. idrolizar (v. tr.) (abs. Dicort) : realizar l'idrolisi. (v. idrolisar) idrològ, -a n, cf Ubaud Dicort : « hydrologue » (v. çai jos) idrologia nf, cf Ubaud Dicort : « hydrologie » (Rapin) idromèl : bevenda facha d'aiga e de mèl. (Mulsa) idromètre nm, cf Ubaud Dicort : « hydromètre » (Rapin) idrometria nf, cf Ubaud Dicort : « hydrométrie » (Rapin) idronim nm, cf Ubaud Dicort : « hydronyme » (Per Noste) idronimia nf, cf Ubaud Dicort : « hydronymie » (Per Noste) idropic, -a adj e n : persona que patís d'idropisia. idropisia : produccion anormala de serum dins una partida dels còrs. idroscopia : art de descobrir las aigas amagadas. idrosfèra nf, cf Ubaud Dicort : « hydrosphère » (Rapin) idrostatic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « hydrostatique » (Rapin) idrostatica nf, cf Ubaud Dicort : « hydrostatique » (Laus) idroterapia : tractament d'unas malautiás per aplicacion de l'aiga sul còrs. idrotermal, -a adj, cf Ubaud Dicort : « hydrothermal, -e » (Laus) idroxid(e) nm, cf Ubaud Dicort : (quimia) « hydroxyde » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 368) idroxil nm : (quimia) « hydroxyle » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 368) idroxilamina nf, cf Ubaud Dicort : « (chim.) hydroxylamine » idrur : combinason d'idrogèn amb un còrs simple o compausat.