|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
greuton / grauton [los 2, non preconizats Dicort] : grumèl ; carnilh. v. graton. grèva nf, cf Ubaud Dicort : « cessation du travail » TdF ‘grèvo 2’, « grève » (Rapin). « grèva » (fr.) : v. cauma. grevable, -bla adj, cf Ubaud Dicort :
« (pénible, à charge)
onéreux » (Per Noste e L. 212). (v. grevant) grèvament 1 (adv.) : d'un biais grèu. grevament [grèvament 2] (subs. m.) : acte de grevar. grevança nf : inquietud, « repentir ; fâcherie,
difficulté », embufada / pica, pena (v. TdF ‘grevanso’). grevant, -a adj, cf Ubaud Dicort :
« onéreux, euse, à charge » TdF grevar (v. tr.) : pòrtar tòrt ; portar prejudici ; cachar sus. grevesa nf, cf Ubaud Dicort :
« pesanteur ; détresse ;
difficulté » (L. 212) grevet, -a adj, cf Ubaud Dicort :
« assez grave » (L.
212) grevista n (dels dos genres), cf Ubaud Dicort :
« gréviste » (Laus). « grevista » (fr.) :
v. caumaire - guinèu. « grevolet » : v. grifolet. grevor nf, cf Ubaud Dicort :
« peine, dommage » (R.
III, 509) ; « fort
orage » (L. 212) grevós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « difficile » (L. 212) grevosament adv, cf Ubaud Dicort :
« rudement » (L. 212) Grévy Juli : òme politic francés (1807-1891) que luchèt, amb Juli Ferry, contra l'emplec de las lengas regionalas. « griar » 1 (engendrar) v, cf Ubaud Dicort : v. groar. « griar » 2 (metre en grut) v, cf Ubaud Dicort : v. grudar. gribolha nf, cf Ubaud Dicort :
« ribote, ripaille, v. ribòta » (v. TdF) gric nm, cf Ubaud Dicort :
« criquet, sauterelle »
(v. TdF jos ‘gri 1’) gric-gric nm, cf Ubaud Dicort :
« cri du grillon, criquet, v. gric ; grillon, v. grilhet ;
moulinet, jouet d’enfant »
(v. TdF jos ‘cri-cri’ tanben jos
‘gri-gri’) grieume nm, cf Ubaud Dicort :
« espèce de carotte sauvage » TdF grifa 1 nf : arpa ; ongla ; grifa 2 nf : grafion (mena de cerièira) grifada : còp de grifa ; grifatge d'un camp. grifaire, -aira [~ -airitz] adj e n : persona que grifa
(t. a.), « celui, celle qui griffe, qui
gratte, qui lime » TdF grifar (v. tr.) : engraunhar ; passar lo grífol per un camp ; « gripper, saisir ; frotter, gratter fortement, froisser le linge en le lavant ; frotter contre » TdF. grifatge : accion de grifar un camp. grifaunhar [veire grafinhar, cf Ubaud Dicort] : grifar / engraunhar. grífol 1 [ ~ grifol] nm / gréfol [veire grifol, cf Ubaud Dicort]: grefuèlh (Ilex aquifolium) grífol 2 (abs. Dicort) (m.) :
cultivador per netejar un camp o n'embrenicar la tèrra. (v. grifon 2) grifol, -a [grífol 3 adj (dels dos genres), cf Ubaud Dicort] / griule, -la adj (v. griule 2) : espelofit, -ida / eriçat, -ada. Vai te penchenar, que siás tot grifol ! grifol [ ~ grífol 4 nm (v. Ubaud Dicort e Alibert)] (L. 212) (f.) : font o fontana salhenta. grifolar (v. intr.) : gisclar / salir / salhir (sortir, rajar lo plen rajòl) grifolàs nm / grifolhat (abs. Dicort ) : mata de grífols. grifoleda / grifolièira nf / grifolada (abs. Dicort) : airal que i butan de grífols. grifolejar v, cf Ubaud Dicort :
(v. grifolar) grifolet nm, cf Ubaud Dicort : « petit
jet d’eau, petite source » TdF grifolhat (abs. Dicort) (plt.) : verdboisset (Ruscus aculeatus) (v. grefulhat) grifolièira nf :
v. grifoleda. grifon nm : « griffon », animal fabulós ; canèla (robinet) en forma de grifon ; « fontaine jaillissante ; scarificateur, instrument d’agriculture » (v. TdF). grifonar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr et intr, griffonner, gribouiller ; herser un champ avec le
scarificateur » TdF grifonatge nm, cf Ubaud Dicort :
« griffonnage » TdF grifonejar v, cf Ubaud Dicort :
v. grifonar. (v. TdF jos
‘grifouna’) grifòta nf, cf Ubaud Dicort :
« petite griffe, v. arpeta » (v. TdF) grifut, -uda (abs. Dicort e TdF) (adj.) : que grifa. (v. grifaire) grigon, -a n, cf Ubaud Dicort :
« grigou, gredin » TdF « grilh » 1 (bot.) - «
grilhar » : v. grelh
2 - grelhar. grilh 2 nm, cf Ubaud Dicort :
« grillon, insecte, v. cric-cric, grilhet » » (v. TdF jos ‘géu 2’) grilha nf (L. 211) [veire
grasilha, cf Ubaud Dicort] : grasilha. grilhar 1 v : (cantar
coma lo grilh), cf Ubaud Dicort. *grilhar 2 [veire grasilhar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : grasilhar (far còire sus una
grasilha de cosina) ; metre una grilha ;
grilhar 3 (v. tr.) (abs. Dicort) : far guinèla (espiar) (v. Alibert) *grilhatge (abs. Dicort) : grilha ; grasilha ; grasilhada. (v. grasilhatge) grilhet 1 nm, cf Ubaud Dicort :
« grillon, insecte » TdF grilhet 2 nm, cf Ubaud Dicort :
« sorte de menottes, cordelettes dont on serre les doigts des
condamnés » TdF ‘grilhet 3’ grilhon nm (L. 211 - R. III, 511) (abs.
Dicort) (dim. arc. de grilha) : preson. grilhon (brot) nm :
veire grelhon, cf
Ubaud Dicort. grilhòt nm (v. Ubaud Dicort e Alibert) : esquilon / cascavèl / cimbol. grimaça nf, cf Ubaud Dicort :
« grimace, simagrée » TdF ‘grimasso’ grimaçar v, cf Ubaud Dicort : « v intr et tr,
grimacer ; singer ; faire des dessins informes, des
pochades » TdF jos
‘grimasseja’ grimaçariá nf, cf Ubaud Dicort : « action de grimacer,
grimaces » TdF jos
‘grimassariò’ grimacejaire, -aira adj e n, cf Ubaud Dicort :
« grimacier, ière ; hypocrite » TdF ‘grimassejaire’ grimacejar v, cf Ubaud Dicort :
v. grimaçar. grimaceta nf, cf Ubaud Dicort :
(v.
grimaça) grimacièr, -ièira adj e n, cf Ubaud Dicort :
v. grimacejaire. (v. TdF jos ‘grimassejaire’) grimaçós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « grimaçant,
ante » TdF ‘grimassous’ grimaud 1 nm : lo diable. Es d’acòrdi amb Grimaud, il a fait pacte avec le diable. (v. TdF) grimaud 2, -a (subs. [v. Ubaud Dicort e Alibert] e adj.) : emmascaire, -a ; malgraciós, -osa, « personne d’humeur maussade, v. morrut » (v. TdF). grimocha nf, cf Ubaud Dicort :
« ribote, v. tampona » (v. TdF) grimolh nm, cf Ubaud Dicort :
« gremille, perche goujonnière, perca cornua,
poisson d’eau douce » TdF ‘grimou’ grimós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « avide, passionné,
ée » (v. TdF) grimpaire, -aira (~ -airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort :
« celui, celle qui grippe, qui grimpe » TdF grimpant, -a adj, cf Ubaud Dicort :
« grimpant, ante, v. escalant » TdF grimpar v (TdF < fr.) :
v. escalar, cf Ubaud Dicort. grimparòc nm, cf Ubaud Dicort : « pic de muraille, tichodroma
phoenicoptera, petit oiseau »
(v. TdF ‘grimpo-ro’) grimpejar v, cf Ubaud Dicort :
« v intr, grimper légèrement » TdF grimpet nm, cf Ubaud Dicort :
« roidillon, montée rapide ; grimpereau familier,
oiseau » TdF grin nm : angle de pèira, de
fust... ; acrin de montanha (v. TdF
e Vayssier) ; cingle. grincha adj e n (dels dos genres), cf Ubaud Dicort :
« grigou, escroc, voleur » TdF grinda nf, cf Ubaud Dicort :
« gourgandine, gouine, v. gringa ; dévidoir,
tourette » (v. TdF) gringa nf, cf Ubaud Dicort :
« fille de mauvaise vie » TdF gringalet adj e nm, cf Ubaud Dicort : « gringalet,
argoulet, homme chétif, v. rastegue » TdF gringon nm, cf Ubaud Dicort :
« sorte de chiendent, v. gram ; souillon » (v. TdF) gringonar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr et intr, balayer » TdF gringòt nm, cf Ubaud Dicort :
« le diable, v. grimaud 1 » TdF gringotar v, cf Ubaud Dicort :
« v intr, pignocher, manger négligemment ; parler
entre les dents, gringotter, fredonner » TdF grinha nf, cf Ubaud Dicort :
« entamure de pain ; grignon de pain » TdF ‘grigno 1’ grinhar v, cf Ubaud Dicort :
« v intr et tr¸ craquer, grincer ;
mordiller la croûte du
pain, ronger » TdF ‘grigna’ grinhon nm, cf Ubaud Dicort :
« résidu du marc d’olive, de noix ou de raisin ;
débris de biscuit, grignon, croûton ;
pépin » TdF ‘grignoun’ grinhut, -uda adj, cf Ubaud Dicort :
« raboteux, euse, rude au toucher, v. rufe » (v. TdF
jos ‘grignu’) « grinon » : v. gren - grenon (los 3, abs. Dicort). grinut, -uda (abs. Dicort) : ruf, -a / rascanhut, -uda / rabotós, -osa. (v. grinhut) griolet nm, cf Ubaud Dicort :
« ancienne fausse monnaie de six-blancs » (v. TdF) grip nm, cf Ubaud Dicort :
« action de gripper, prise » TdF ‘grip 1’ gripa : òdi / fàstic ; arpa ; mena de malautiá virala. (v. TdF) gripa de camp (abs. Dicort) (plt.) : (Lycopsis
arvensis), « v. fàcia de
lop » (v. TdF) gripa-grapa nf, cf Ubaud Dicort :
« gribouillette, v. rapilha » (v. TdF ‘gripo-grapo’) gripajèsus
nm, cf Ubaud Dicort :
« happe-chair, archer, gendarme » TdF ‘gripo-jèsus’ gripal, -a adj, cf Ubaud Dicort :
« (méd.) grippal, -e » (Laus) gripaminaud nm, cf Ubaud Dicort :
« hypocrite » (v. TdF ‘gripo-minaud’) gripa òme [gripaòme, cf Ubaud Dicort] nm (plt.) : (Smilax aspera) gripar (v. tr.) : arrapar ; emponhar ; sasir. gripar (se) : se clavar. Ai lo motor que s'es gripat. |
|
griparèl, -a adj, cf Ubaud Dicort : « rapace, v. arpiand » (v. TdF ‘griparèu’) gripat, -ada adj, cf Ubaud Dicort :
« grippé, ée, atteint de la grippe » TdF jos ‘gripa’ gripet : fadet / dracon. gripeton nm, cf Ubaud Dicort :
« petit lutin, farfadet » TdF gris, -a adj e nm : burèl, -a (entre blanc e negre) ; « gris, couleur grise » TdF grisa (subs. f.) : perditz grisa ; crivèl. grisalenc, -a : que tira sul gris. Uèlh grisalenc. grisalha : jòc de colors gris fosc ; atmosfèra grisa e tristonassa. grisalhar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr, grisailler, barbouiller de gris, v. grisar » (v. TdF) grisam nm sing, cf Ubaud Dicort :
« les grisettes, les petites ouvrières ; agaric en gaine » TdF ‘grisan’ grisar / grisalhar (v. tr.) : pintar gris. grisàs [, -assa] adj / grisastre (abs. Dicort) :
que tira sul gris. (v.
grisèl) grisejar (v. intr.) : tirar sul gris. grisèl, -a / grisenc, -a adj (v. Ubaud Dicort e Alibert) : que tira sul gris. grisèla : cordatge de naviri. grisenc, -a adj : v. grisèl. griset 1, -a adj, cf Ubaud Dicort : « un peu
gris, tirant sur le gris » TdF griset 2 nm, cf Ubaud Dicort :
« grison, nom familier qu’on donne à
l’âne ; laquais habillé de gris ; artisan
endimanché ; nom d’un poisson de la
Méditerranée » TdF ‘griset 2’ ; « variété grise
de l’ammanita vaginata, champignon » TdF suppl griseta nf (R. III, 512) : mena d'estòfa grisa. ; joventa, « jeune ouvrière, fillette du peuple » ; mena d'escacièr ; cocomèla grisa / sant miquèla : (Lepiota rhacodes) ; (Lepiota procera) (v. TdF) grisetona nf, cf Ubaud Dicort :
« petite grisette, v. chatona » (v. TdF) grisó nm (abs. Dicort) : gas inflamable de las minas de carbon, « grisou » (Rapin, Basic). grisòla / engrisòla : claveta / claupèire. (Lacertus) grisolar (v. intr.) : se botonar (se cobrir de botons) grisolàs, -assa adj, cf Ubaud Dicort : « de couleur grisâtre,
fauve » TdF grisolièira : trauc de grisòla ; airal que i a de grisòlas. grison 1, -a adj, cf Ubaud Dicort : « grison,
dont le poil ou les cheveux sont gris » TdF grison 2 nm, cf Ubaud Dicort :
« grison, âne ; pois gris, vesce sauvage » TdF ‘grisoun 2’ grisonant, -a adj, cf Ubaud Dicort :
« qui grisonne » TdF grisonar / grisonejar (v. intr.) : venir gris. grisonet, -a adj e nm, cf Ubaud Dicort : « qui a le
poil qui tire sur le gris » TdF grisós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : (v. grisàs) grispa nf, cf Ubaud Dicort :
« fille en colère, acariâtre, v. escòrpi 2 » (v. TdF) griu 1 (grifon, arc.) nm, cf Ubaud Dicort :
« griffon [animal] » (R.
III, 512). (v. grifon) griu 2 (aucèl) nm :
v. griva, cf Ubaud Dicort. griul : barquet (nauquet) a mortièr. griular v (non preconizat Dicort) : v. greular. griule 1 nm : v. greule 2. griule 2, -la adj : espelofit,
-ida / eriçat, -ada. griva nf / griu [nm, veire griva, cf Ubaud
Dicort] : mena d'aucèl (Turdus viscivorus) grivèla nf, cf Ubaud Dicort :
« gui, plante dont on emploie les baies comme appât pour
prendre les grives » TdF grivelaire, -aira (~
-airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort : « griveleur,
euse » TdF grivelar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr et intr, griveler, grappiller » TdF gro : groanha / groüm (uòus de peissum)
; coüm en general. groada : peissum que groa. groadís, -issa : favorable, -a per groar ; que groa ; que grolha. groador : airal que lo peissum i groa. groanha : gro (uòus de peissum) groar (v. intr. e tr.) : pondre (peissum) ; congrear / engendrar ;
se formar (frucha) ; grolhar ; pullular ; musardar ; tardar ; dugar / badar ;
sentir los primièrs signes de l'emprenhament ; coar quicòm : Groar la gripa. Groar la febre. Groar sa colèra. groason nf ([< groar, coma coason < coar] e non pas « groasson ») (abs. Dicort) : sason de groar. groasson nm, cf Ubaud Dicort :
« saison du frai » (Alibert) [mas v. groason] groat : peis que pòrta de gro. grodat, -ada adj (v. Ubaud Dicort e Alibert) : vestit, -ida. « grog » (angl.) : v. brutlèu. « grogar » 1 v (formar gorg) : v. gorgar (v. Ubaud Dicort). grogar 2 v (engendrar) : veire groar, cf Ubaud Dicort « groggy » (angl.) : v. pintat e estabordit. grol 1, -a adj : bochard, -a ; negligit, -ida ; malabilhadàs, -assa. grol 2 nm :
(grapaud) veire graulh,
cf Ubaud Dicort grola [ / grolla [v. grolla]] nf / grolha (non preconizat Dicort) : sabata ; pantofla ; sansolha ; castanha bufèca ; mena de planta : (Caucalis leptophylla). grolariá [ / grollariá] nf : sabatas abenadas ; vielhariás. grolassa / grollassa nf, cf Ubaud Dicort : « vieille savate, vilaine
savate » TdF jos
‘groulas’ grolassar / grollassar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, traîner
la savate, marcher lentement » TdF grolassièr [ / grollassièr, -ièira adj e n] / grolasson (v. grolasson) : vagabond ; mendicaire. grolasson / grollasson nm, cf Ubaud Dicort : « traîneur de savate,
femme mal chaussée » TdF ‘’ grolejaire [ / grollejaire] nm, -a : marrit obrièr, marrida obrièira. grolejar [ / grollejar] (v. intr.) : passar país / vagabondar ; èsser dins la misèria ; trabalhar mal ; èsser grolièr. grolet /
grollet nm,
cf Ubaud Dicort : « petit
soulier éculé » TdF groleta 1
/ grolleta nf, cf Ubaud Dicort : « petite savate » TdF groleta 2 [ / grolleta] (m.) (TdF jos ‘grouleto’) : sabatièr. grolh nm (arc.) (v. R. III, 512 - L 212 adj) (abs. Dicort) : grolhament ; bolh. grolhament : accion de grolhar. grolhant, -a adj, cf Ubaud Dicort :
« grouillant, frétillant, ante » TdF grolhar (v. intr.) : se remenar en enrambolh ; formiguejar. grolièr [ / grollièr] nm / groleta (v. groleta 2) : sabatièr. grolla (puslèu que grola) nf, cf Ubaud Dicort : v. grola. (v. TdF jos
‘groulo’) grollariá nf e
autres derivats de grolla : v. grolariá e autres
derivats. (v. Ubaud Dicort) grolut [ / grollut], -uda adj : mal cauçat, -ada ; pesuc, -uga ; bochard, -a ; moquet, -a. « gromand » e derivats (fr.) v. lemfre – lepet e gormand, cf Ubaud Dicort. « gromèl » 1 nm – « gromelós » adj : v. vormèl - vormelós. gromèl 2 [veire grumèl, cf Ubaud Dicort] nm : pelòta de fial (fil) ; escopit. « gromenar » - « gromilhar » : v. graumilhar. gromèst : muscat roman (de Roma) gromèsta : mena de nose gròssa. gromissal : cotiga / gatilha (cossergue) gromissar (v. tr.) : gratar ; cotigar / gatilhar (far de cossergues) gromissar (se) : se gratar. grompinhar (v. tr.) : engraunhar (grifar) gronch nm, cf Ubaud Dicort :
« congre, congre commun, muranae conger (Lin.), poisson de
mer » TdF jos
‘groun’ gronchar (se) : se tòrcer ; se bidorsar ; se replegar. gronchau : mena de peis (Mullus barbatus) grondaire, -aira (~
-airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort : « grondeur,
euse, v. renaire » TdF grondament nm, cf Ubaud Dicort :
« grondement ; roucoulement » TdF grondar v, cf Ubaud Dicort :
« v intr, roucouler, en parlant des pigeons ;
grommeler, faire la mine, garder rancune ; gronder, v. bronzir, charpar,
plus usités » (v. TdF) grondilh nm (R. III, 513) : rondinament ; « mumure,
chuchoterie » (R.). grondilhador nm, cf Ubaud Dicort :
« délateur » (L.
212) grondilhament nm, cf Ubaud Dicort :
« délation » (L.
212) grondilhar (v. intr.) (R. III, 513) : rondinar ; romegar ; « murmurer, chuchoter » (R.). grondin nm : mena de peis (Trigla
cuculus), « v. gronhau plus usité » (v. TdF) grondinar (v. intr.) : rondinar / romegar. grondir v, cf Ubaud Dicort :
« v intr, gronder » (L. 212) gronh : bosigador (morre de pòrc) gronha nf, cf Ubaud Dicort :
« museau, trogne » (L.
213) gronhadissa : rondinament / gronhament. gronhaire, -aira [~ -airitz] n : que rondina / que gronhís / que romèga. (v. TdF ‘grougnaire’) gronhament nm : rondinar (manifestar son descontentament), « grognement, v. renatge plus usité » TdF gronhar (v. intr.) (v. Ubaud Dicort e TdF) : gronhir / gronir (los 2, R. III, 512). gronhau nm, cf Ubaud Dicort : « grenaut,
gurnau, trigla gurnandus (Lin.) ; grondin, trigla cuculus (Lin.) poissons de mer à grosse tête
et qui font entendre un bruit lorsqu’on les prend ; goujon, poisson de rivière,
v. gòbi ; badaud, gobeur,
naïf » TdF jos ‘gornau’. gronhiment
nm, cf Ubaud Dicort :
« grognement » (L. 213) |
|
|
|
|
|
|