greuton / grauton [los 2, non preconizats Dicort] : grumèl ; carnilh. v. graton.

grèva nf, cf Ubaud Dicort : « cessation du travail » TdF ‘grèvo 2’, « grève » (Rapin). « grèva » (fr.) : v. cauma.

grevable, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « (pénible, à charge) onéreux » (Per Noste e L. 212). (v. grevant)

grèvament 1 (adv.) : d'un biais grèu.

grevament [grèvament 2] (subs. m.) : acte de grevar.

grevança nf : inquietud, « repentir ; fâcherie, difficulté », embufada / pica, pena (v. TdF ‘grevanso’).

grevant, -a adj, cf Ubaud Dicort : « onéreux, euse, à charge » TdF

grevar (v. tr.) : pòrtar tòrt ; portar prejudici ; cachar sus.

grevesa nf, cf Ubaud Dicort : « pesanteur ; détresse ; difficulté » (L. 212)

grevet, -a adj, cf Ubaud Dicort : « assez grave » (L. 212)

grevista n (dels dos genres), cf Ubaud Dicort : « gréviste » (Laus). « grevista » (fr.) : v. caumaire - guinèu.

« grevolet » : v. grifolet.

grevor nf, cf Ubaud Dicort : « peine, dommage » (R. III, 509) ; « fort orage » (L. 212)

grevós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « difficile » (L. 212)

grevosament adv, cf Ubaud Dicort : « rudement » (L. 212)

Grévy Juli : òme politic francés (1807-1891) que luchèt, amb Juli Ferry, contra l'emplec de las lengas regionalas.

« griar » 1 (engendrar) v, cf Ubaud Dicort : v. groar.

« griar » 2 (metre en grut) v, cf Ubaud Dicort : v. grudar.

gribolha nf, cf Ubaud Dicort : « ribote, ripaille, v. ribòta » (v. TdF)

gric nm, cf Ubaud Dicort : « criquet, sauterelle » (v. TdF jos ‘gri 1’)

gric-gric nm, cf Ubaud Dicort : « cri du grillon, criquet, v. gric ; grillon, v. grilhet ; moulinet, jouet d’enfant » (v. TdF jos ‘cri-cri’ tanben jos ‘gri-gri’)

grieume nm, cf Ubaud Dicort : « espèce de carotte sauvage » TdF

grifa 1 nf : arpa ; ongla ;

grifa 2 nf : grafion (mena de cerièira)

grifada : còp de grifa ; grifatge d'un camp.

grifaire, -aira [~ -airitz] adj e n : persona que grifa (t. a.), « celui, celle qui griffe, qui gratte, qui lime » TdF

grifar (v. tr.) : engraunhar ; passar lo grífol per un camp ; « gripper, saisir ; frotter, gratter fortement, froisser le linge en le lavant ; frotter contre » TdF.

grifatge : accion de grifar un camp.

grifaunhar [veire grafinhar, cf Ubaud Dicort] : grifar / engraunhar.

grífol 1 [ ~ grifol] nm / gréfol [veire grifol, cf Ubaud Dicort]: grefuèlh (Ilex aquifolium)

grífol 2 (abs. Dicort) (m.) : cultivador per netejar un camp o n'embrenicar la tèrra. (v. grifon 2)

grifol, -a [grífol 3 adj (dels dos genres), cf Ubaud Dicort] / griule, -la adj (v. griule 2)  : espelofit, -ida / eriçat, -ada.

Vai te penchenar, que siás tot grifol !

grifol [ ~ grífol 4 nm (v. Ubaud Dicort e Alibert)] (L. 212) (f.) : font o fontana salhenta. 

grifolar (v. intr.) : gisclar / salir / salhir (sortir, rajar lo plen rajòl)

grifolàs nm / grifolhat (abs. Dicort ) : mata de grífols.

grifoleda / grifolièira nf / grifolada (abs. Dicort) : airal que i butan de grífols.

grifolejar v, cf Ubaud Dicort : (v. grifolar)

grifolet nm, cf Ubaud Dicort : « petit jet d’eau, petite source » TdF

grifolhat (abs. Dicort) (plt.) : verdboisset (Ruscus aculeatus) (v. grefulhat)

grifolièira nf : v. grifoleda.

grifon nm : « griffon », animal fabulós ; canèla (robinet) en forma de grifon ; « fontaine jaillissante ; scarificateur, instrument d’agriculture » (v. TdF).

grifonar v, cf Ubaud Dicort : « v tr et intr, griffonner, gribouiller ; herser un champ avec le scarificateur » TdF

grifonatge nm, cf Ubaud Dicort : « griffonnage » TdF

grifonejar v, cf Ubaud Dicort : v. grifonar. (v. TdF jos ‘grifouna’)

grifòta nf, cf Ubaud Dicort : « petite griffe, v. arpeta » (v. TdF)

grifut, -uda (abs. Dicort e TdF) (adj.) : que grifa. (v. grifaire)

grigon, -a n, cf Ubaud Dicort : « grigou, gredin » TdF

« grilh » 1 (bot.) - « grilhar » : v. grelh 2 - grelhar.

grilh 2 nm, cf Ubaud Dicort : « grillon, insecte, v. cric-cric, grilhet » » (v. TdF jos ‘géu 2’)

grilha nf (L. 211) [veire grasilha, cf Ubaud Dicort] : grasilha.

grilhar 1 v : (cantar coma lo grilh), cf Ubaud Dicort.

*grilhar 2 [veire grasilhar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : grasilhar (far còire sus una grasilha de cosina) ; metre una grilha ;

grilhar 3 (v. tr.) (abs. Dicort) : far guinèla (espiar) (v. Alibert)

*grilhatge (abs. Dicort) : grilha ; grasilha ; grasilhada. (v. grasilhatge)

grilhet 1 nm, cf Ubaud Dicort : « grillon, insecte » TdF

grilhet 2 nm, cf Ubaud Dicort : « sorte de menottes, cordelettes dont on serre les doigts des condamnés » TdF ‘grilhet 3’

grilhon nm (L. 211 - R. III, 511) (abs. Dicort) (dim. arc. de grilha) : preson.

grilhon (brot) nm : veire grelhon, cf Ubaud Dicort.

grilhòt nm (v. Ubaud Dicort e Alibert) : esquilon / cascavèl / cimbol.

grimaça nf, cf Ubaud Dicort : « grimace, simagrée » TdF ‘grimasso’

grimaçar v, cf Ubaud Dicort : « v intr et tr, grimacer ; singer ; faire des dessins informes, des pochades » TdF jos ‘grimasseja’

grimaçariá nf, cf Ubaud Dicort : « action de grimacer, grimaces » TdF jos ‘grimassariò’

grimacejaire, -aira adj e n, cf Ubaud Dicort : « grimacier, ière ; hypocrite » TdF ‘grimassejaire’

grimacejar v, cf Ubaud Dicort : v. grimaçar.

grimaceta nf, cf Ubaud Dicort : (v. grimaça)

grimacièr, -ièira adj e n, cf Ubaud Dicort : v. grimacejaire. (v. TdF jos ‘grimassejaire’)

grimaçós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « grimaçant, ante » TdF ‘grimassous’

grimaud 1 nm : lo diable.

Es d’acòrdi amb Grimaud, il a fait pacte avec le diable. (v. TdF)

grimaud 2, -a (subs. [v. Ubaud Dicort e Alibert] e adj.) : emmascaire, -a ; malgraciós, -osa, « personne d’humeur maussade, v. morrut » (v. TdF).

grimocha nf, cf Ubaud Dicort : « ribote, v. tampona » (v. TdF)

grimolh nm, cf Ubaud Dicort : « gremille, perche goujonnière, perca cornua, poisson d’eau douce » TdF ‘grimou’

grimós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « avide, passionné, ée » (v. TdF)

grimpaire, -aira (~ -airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui grippe, qui grimpe » TdF

grimpant, -a adj, cf Ubaud Dicort : « grimpant, ante, v. escalant » TdF

grimpar v (TdF < fr.) : v. escalar, cf Ubaud Dicort.

grimparòc nm, cf Ubaud Dicort : « pic de muraille, tichodroma phoenicoptera, petit oiseau » (v. TdF ‘grimpo-ro’)

grimpejar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, grimper légèrement » TdF

grimpet nm, cf Ubaud Dicort : « roidillon, montée rapide ; grimpereau familier, oiseau » TdF

grin nm : angle de pèira, de fust... ; acrin de montanha (v. TdF e Vayssier) ; cingle.

grincha adj e n (dels dos genres), cf Ubaud Dicort : « grigou, escroc, voleur » TdF

grinda nf, cf Ubaud Dicort : « gourgandine, gouine, v. gringa ; dévidoir, tourette » (v. TdF)

gringa nf, cf Ubaud Dicort : « fille de mauvaise vie » TdF

gringalet adj e nm, cf Ubaud Dicort : « gringalet, argoulet, homme chétif, v. rastegue » TdF

gringon nm, cf Ubaud Dicort : « sorte de chiendent, v. gram ; souillon » (v. TdF)

gringonar v, cf Ubaud Dicort : « v tr et intr, balayer » TdF

gringòt nm, cf Ubaud Dicort : « le diable, v. grimaud 1 » TdF

gringotar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, pignocher, manger négligemment ; parler entre les dents, gringotter, fredonner » TdF

grinha nf, cf Ubaud Dicort : « entamure de pain ; grignon de pain » TdF ‘grigno 1’

grinhar v, cf Ubaud Dicort : « v intr et tr¸ craquer, grincer ; mordiller la croûte du  pain, ronger » TdF ‘grigna’

grinhon nm, cf Ubaud Dicort : « résidu du marc d’olive, de noix ou de raisin ; débris de biscuit, grignon, croûton ; pépin » TdF ‘grignoun’

grinhut, -uda adj, cf Ubaud Dicort : « raboteux, euse, rude au toucher, v. rufe » (v. TdF jos ‘grignu’)

« grinon » : v. gren - grenon (los 3, abs. Dicort).

grinut, -uda (abs. Dicort) : ruf, -a / rascanhut, -uda / rabotós, -osa. (v. grinhut)

griolet nm, cf Ubaud Dicort : « ancienne fausse monnaie de six-blancs » (v. TdF)

grip nm, cf Ubaud Dicort : « action de gripper, prise » TdF ‘grip 1’

gripa : òdi / fàstic ; arpa ; mena de malautiá virala. (v. TdF)

gripa de camp  (abs. Dicort) (plt.) : (Lycopsis arvensis), « v. fàcia de lop » (v. TdF)

gripa-grapa nf, cf Ubaud Dicort : « gribouillette, v. rapilha » (v. TdF ‘gripo-grapo’)

gripajèsus nm, cf Ubaud Dicort : « happe-chair, archer, gendarme » TdF ‘gripo-jèsus’

gripal, -a adj, cf Ubaud Dicort : « (méd.) grippal, -e » (Laus)

gripaminaud nm, cf Ubaud Dicort : « hypocrite » (v. TdF ‘gripo-minaud’)

gripa òme [gripaòme, cf Ubaud Dicort] nm (plt.) : (Smilax aspera)

gripar (v. tr.) : arrapar ; emponhar ; sasir.

gripar (se) : se clavar.

Ai lo motor que s'es gripat.

 

 

griparèl, -a adj, cf Ubaud Dicort : « rapace, v. arpiand » (v. TdF ‘griparèu’)

gripat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « grippé, ée, atteint de la grippe » TdF jos ‘gripa’

gripet : fadet / dracon.

gripeton nm, cf Ubaud Dicort : « petit lutin, farfadet » TdF

gris, -a adj e nm : burèl, -a (entre blanc e negre) ; « gris, couleur grise » TdF

grisa (subs. f.) : perditz grisa ; crivèl.

grisalenc, -a : que tira sul gris.

Uèlh grisalenc.

grisalha : jòc de colors gris fosc ; atmosfèra grisa e tristonassa.

grisalhar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, grisailler, barbouiller de gris, v. grisar » (v. TdF)

grisam nm sing, cf Ubaud Dicort : « les grisettes, les petites ouvrières ; agaric en gaine » TdF ‘grisan’

grisar / grisalhar (v. tr.) : pintar gris.

grisàs [, -assa] adj / grisastre (abs. Dicort) : que tira sul gris. (v. grisèl)

grisejar (v. intr.) : tirar sul gris.

grisèl, -a / grisenc, -a adj (v. Ubaud Dicort e Alibert) : que tira sul gris.

grisèla : cordatge de naviri.

grisenc, -a adj : v. grisèl.

griset 1, -a adj, cf Ubaud Dicort : « un peu gris, tirant sur le gris » TdF

griset 2 nm, cf Ubaud Dicort : « grison, nom familier qu’on donne à l’âne ; laquais habillé de gris ; artisan endimanché ; nom d’un poisson de la Méditerranée » TdF ‘griset 2’ ; « variété grise de l’ammanita vaginata, champignon » TdF suppl

griseta nf (R. III, 512) : mena d'estòfa grisa. ; joventa, « jeune ouvrière, fillette du peuple » ; mena d'escacièr ; cocomèla grisa / sant miquèla : (Lepiota rhacodes) ; (Lepiota procera) (v. TdF)

grisetona nf, cf Ubaud Dicort : « petite grisette, v. chatona » (v. TdF)

grisó nm (abs. Dicort) : gas inflamable de las minas de carbon, « grisou » (Rapin, Basic).

grisòla / engrisòla : claveta / claupèire. (Lacertus)

grisolar (v. intr.) : se botonar (se cobrir de botons)

grisolàs, -assa adj, cf Ubaud Dicort : « de couleur grisâtre, fauve » TdF

grisolièira : trauc de grisòla ; airal que i a de grisòlas.

grison 1, -a adj, cf Ubaud Dicort : « grison, dont le poil ou les cheveux sont gris » TdF

grison 2 nm, cf Ubaud Dicort : « grison, âne ; pois gris, vesce sauvage » TdF ‘grisoun 2’

grisonant, -a adj, cf Ubaud Dicort : « qui grisonne » TdF

grisonar / grisonejar (v. intr.) : venir gris.

grisonet, -a adj e nm, cf Ubaud Dicort : « qui a le poil qui tire sur le gris » TdF

grisós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : (v. grisàs)

grispa nf, cf Ubaud Dicort : « fille en colère, acariâtre, v. escòrpi 2 » (v. TdF)

griu 1 (grifon, arc.) nm, cf Ubaud Dicort : « griffon [animal] » (R. III, 512). (v. grifon)

griu 2 (aucèl) nm : v. griva, cf Ubaud Dicort.

griul : barquet (nauquet) a mortièr.

griular v (non preconizat Dicort) : v. greular.

griule 1 nm : v. greule 2.

griule 2, -la adj : espelofit, -ida / eriçat, -ada.

griva nf / griu [nm, veire griva, cf Ubaud Dicort] : mena d'aucèl (Turdus viscivorus)

grivèla nf, cf Ubaud Dicort : « gui, plante dont on emploie les baies comme appât pour prendre les grives » TdF

grivelaire, -aira (~ -airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort : « griveleur, euse » TdF

grivelar v, cf Ubaud Dicort : « v tr et intr, griveler, grappiller » TdF

gro : groanha / groüm (uòus de peissum) ; coüm en general.

groada : peissum que groa.

groadís, -issa : favorable, -a per groar ; que groa ; que grolha.

groador : airal que lo peissum i groa.

groanha : gro (uòus de peissum)

groar (v. intr. e tr.) : pondre (peissum) ; congrear / engendrar ; se formar (frucha) ; grolhar ; pullular ; musardar ; tardar ; dugar / badar ; sentir los primièrs signes de l'emprenhament ; coar quicòm :

Groar la gripa.

Groar la febre.

Groar sa colèra.

groason nf ([< groar, coma coason <  coar] e non pas « groasson ») (abs. Dicort) : sason de groar.

groasson nm, cf Ubaud Dicort : « saison du frai » (Alibert) [mas v. groason]

groat : peis que pòrta de gro.

grodat, -ada adj (v. Ubaud Dicort e Alibert) : vestit, -ida.

« grog » (angl.) : v. brutlèu.

« grogar » 1 v (formar gorg) : v. gorgar (v. Ubaud Dicort).

grogar 2 v (engendrar) : veire groar, cf Ubaud Dicort

« groggy » (angl.) : v. pintat e estabordit.

grol 1, -a adj : bochard, -a ; negligit, -ida ; malabilhadàs, -assa.

grol 2 nm : (grapaud) veire graulh, cf Ubaud Dicort

grola [ / grolla [v. grolla]] nf / grolha (non preconizat Dicort) : sabata ; pantofla ; sansolha ; castanha bufèca ; mena de planta : (Caucalis leptophylla).

grolariá [ / grollariá] nf : sabatas abenadas ; vielhariás.

grolassa / grollassa nf, cf Ubaud Dicort : « vieille savate, vilaine savate » TdF jos ‘groulas’

grolassar / grollassar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, traîner la savate, marcher lentement » TdF

grolassièr [ / grollassièr, -ièira adj e n] / grolasson (v. grolasson) : vagabond ; mendicaire.

grolasson / grollasson nm, cf Ubaud Dicort : « traîneur de savate, femme mal chaussée » TdF ‘’

grolejaire [ / grollejaire] nm, -a : marrit obrièr, marrida obrièira.

grolejar [ / grollejar] (v. intr.) : passar país / vagabondar ; èsser dins la misèria ; trabalhar mal ; èsser grolièr.

grolet / grollet nm, cf Ubaud Dicort : « petit soulier éculé » TdF

groleta 1 / grolleta nf, cf Ubaud Dicort : « petite savate » TdF

groleta 2 [ / grolleta] (m.) (TdF jos ‘grouleto’) : sabatièr.

grolh nm (arc.) (v. R. III, 512 - L 212 adj) (abs. Dicort) : grolhament ; bolh.

grolhament : accion de grolhar.

grolhant, -a adj, cf Ubaud Dicort : « grouillant, frétillant, ante » TdF

grolhar (v. intr.) : se remenar en enrambolh ; formiguejar.

grolièr [ / grollièr] nm / groleta  (v. groleta 2) : sabatièr.

grolla (puslèu que grola) nf, cf Ubaud Dicort : v. grola. (v. TdF jos ‘groulo’)

grollariá nf e autres derivats de grolla : v. grolariá e autres derivats. (v. Ubaud Dicort)

grolut [ / grollut], -uda adj : mal cauçat, -ada ; pesuc, -uga ; bochard, -a ; moquet, -a.

« gromand » e derivats (fr.) v. lemfre – lepet e gormand, cf Ubaud Dicort.

« gromèl » 1 nm « gromelós » adj : v. vormèl - vormelós.

gromèl 2 [veire grumèl, cf Ubaud Dicort] nm : pelòta de fial (fil) ; escopit.

« gromenar » - « gromilhar » : v. graumilhar.

gromèst : muscat roman (de Roma)

gromèsta : mena de nose gròssa.

gromissal : cotiga / gatilha (cossergue)

gromissar (v. tr.) : gratar ; cotigar / gatilhar (far de cossergues)

gromissar (se) : se gratar.

grompinhar (v. tr.) : engraunhar (grifar)

gronch nm, cf Ubaud Dicort : « congre, congre commun, muranae conger (Lin.), poisson de mer » TdF jos ‘groun’

gronchar (se) : se tòrcer ; se bidorsar ; se replegar.

gronchau : mena de peis (Mullus barbatus)

grondaire, -aira (~ -airitz) adj e n, cf Ubaud Dicort : « grondeur, euse, v. renaire » TdF

grondament nm, cf Ubaud Dicort : « grondement ; roucoulement » TdF

grondar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, roucouler, en parlant des pigeons ; grommeler, faire la mine, garder rancune ; gronder, v. bronzir, charpar, plus usités » (v. TdF)

grondilh nm (R. III, 513) : rondinament ; « mumure, chuchoterie » (R.).

grondilhador nm, cf Ubaud Dicort : « délateur » (L. 212)

grondilhament nm, cf Ubaud Dicort : « délation » (L. 212)

grondilhar (v. intr.) (R. III, 513) : rondinar ; romegar ; « murmurer, chuchoter » (R.).

grondin nm : mena de peis (Trigla cuculus), « v. gronhau plus usité » (v. TdF)

grondinar (v. intr.) : rondinar / romegar.

grondir v, cf Ubaud Dicort : « v intr, gronder » (L. 212)

gronh : bosigador (morre de pòrc)

gronha nf, cf Ubaud Dicort : « museau, trogne » (L. 213)

gronhadissa : rondinament / gronhament.

gronhaire, -aira [~ -airitz] n : que rondina / que gronhís / que romèga. (v. TdF ‘grougnaire’)

gronhament nm : rondinar (manifestar son descontentament), « grognement, v. renatge plus usité » TdF

gronhar (v. intr.) (v. Ubaud Dicort e TdF) : gronhir / gronir  (los 2, R. III, 512).

gronhau nm, cf Ubaud Dicort : « grenaut, gurnau, trigla gurnandus (Lin.) ; grondin, trigla cuculus (Lin.) poissons de mer à grosse tête et qui font entendre un bruit lorsqu’on les prend ; goujon, poisson de rivière, v. gòbi ; badaud, gobeur, naïf » TdF jos ‘gornau’.

gronhiment nm, cf Ubaud Dicort : « grognement » (L. 213)