|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
gorbèla nf, cf Ubaud Dicort : podeta de vendemiaire, -a. (v. TdF jos ‘gourbiho’) (v. gorbilha) gorbelha nf : mena de
forca de doas puas (Alibert) ; « corbeille, v. garbèla plus
usité » (v. TdF ‘gourbèio’) gorbelha d’aur nf, cf Ubaud Dicort : « (corbeille d’or) alyssum
saxatile, plante » TdF ‘gourbèio-d’or’ gorbelha d’argent nf :
(planta) , cf Ubaud Dicort,
« corbeille d’argent » gorbelhada nf, cf Ubaud Dicort :
« corbeillée, v. garbelada »
(v. TdF) gorbelhàs nm, cf Ubaud Dicort : (v. gorbelha) gorbelheta nf, cf Ubaud Dicort :
« petite corbeille » TdF gorbelhon nm, cf Ubaud Dicort :
« corbillon » TdF gorbet nm, cf Ubaud Dicort :
« graminée des dunes » TdF gorbeta nf, cf Ubaud Dicort :
« petite corbeille ; mannequin, v. banaston » (v. TdF) gorbetaire, -aira (~ -airitz) n, cf Ubaud Dicort :
« hotteur, euse, celui, celle qui transporte la
vendange » TdF gòrbi nm : panièr de bast. gòrbia (abs. Dicort) : cisèl del
bisèl triangular. (v. górbia) górbia nf : mena de goja « ciseau à biseau triangulaire » ; grudièr (teule d'afrest, teule d'acrin). (v. TdF ‘góurbio’) gorbiar (v. tr.) : far de traucs carrats amb una górbia. gorbilh nm, cf Ubaud Dicort :
« corbeille étroite et profonde en forme de dé
à coudre, manne d’osier ou de roseau dans laquelle on transporte
du fruit ou des œufs et que l’on suspend au bât ; hotte
dans l’Aude » TdF jos ‘gourbin’ ; « demi-panier
dans lequel les pigeons font leur nid » TdF jos gourbiet’ gorbilha nf / gorbilh (v. gorbilh) : faucilhon ; podeta de vendemiaire, -a ; « ibis vert, tantalus falcinellus, oiseau ». (v. TdF ‘gourbiho’) ; « hotte » (Alibert) gorbilhada nf, cf Ubaud Dicort :
« herbe qu’on coupe en un coup
d’étrape » TdF gorbilhaire, -aira (~ -airitz) n, cf Ubaud Dicort :
« celui, celle qui coupe de l’herbe avec l’étrape,
qui prend l’herbe d’autrui, faucilleur, euse » TdF gorbilhar (v. tr.) : copar amb un faucilhon. gorbilhatge nm, cf Ubaud Dicort :
« action de couper avec l’étrape » TdF gorbilhejar (v. tr.) : carrejar lo rasim amb un gòrb. gorbin nm, cf Ubaud Dicort :
v. gorbilh. (v. TdF jos ‘gourbin’) gorbina nf, cf Ubaud Dicort :
« corbeille en paille tortillée, v. palhassa » (v. TdF) gorbinada nf, cf Ubaud Dicort :
« corbeillée, hottée » TdF gorbinàs nm, cf Ubaud Dicort : « lourde corbeille, grosse
corbeille » TdF gorbinat nm, cf Ubaud Dicort :
v. gorbinada. (v. TdF jos ‘gourbinado’) gorbinet nm, cf Ubaud Dicort :
« petite manne, petite corbeille » TdF gorbinièr nm, cf Ubaud Dicort : « fabricant de corbeilles,
vannier » TdF gorbion nm, cf Ubaud Dicort :
« émerillon, crochet tournant, outil de
cordier » TdF gord, -a adj : gròs e gras, -sa ; gai, -a ; folastre, -a ; gostós, -a ; suculent, -a ; engrepesit, -ida. gorda 1 nf :
cogorda / coja (Cucurbita pepo), « gourde »
(v. TdF ‘gourdo 1’) ; melon aigalut e insipid (R. V, 130) ; persona
bèstia ; gorda 2 nf :
osset / tòtol (mena d'òs per jogar als ossets) ; aquel
jòc (v. TdF
‘gourdo 2’) ; gorda (far -) : se ditz quand l'osset que l'òm lança demòra quilhat. gorda 3 nf : vèsta. (v. TdF ‘gourdo 3’) gordada nf, cf Ubaud Dicort :
« contenu d’une gourde » TdF gordejaire, -a (abs. Dicort) : folastrejaire, -a. gordejar [ / gordelar], cf Ubaud Dicort (v. intr.) : folastrejar, « s’ébattre, bondir, en parlant des
bêtes à laine ou à cornes » (v. TdF jos ‘gourdeja’). gordeta : gogorda pichona / coja pichona.
gordiá : golardum / golardiá. v. pus naut. gordilha : còrda estacada a una gabarra e als traches del caval que la tira sus Garona. (v. TdF) gordilhaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : (v. gordilhar) gordilhar (v. intr. et tr.) : tirar amb una còrda, « haler une barque » ; mordir, mordejar coma un can ; entortilhar / enrambolhar. (v. TdF) gordilhar (se) : se tirar amb una còrda ; s'entortibilhar. gordin nm / gordon (Alibert ; abs. Dicort) : flòc de còrda en anèla que i son estacats los grands senhals del filet de pesca sonat « sardinal » ; cordatge per envergar una vela ; còrda de noses ; baston que ne tustavan los forçats. (v. TdF jos ‘gourdin’) gordissal : mordidura / mordal. gordissar : doblet de gordilhar. gordissar (se) : doblet de se gordilhar. gordon nm (Alibert ; abs. Dicort) : v. gordin. gordon-gordon (onom.) : cridal del piòt. gorg : tomple / avenc (traucàs prigond dins lo lièch d'un riu) ; sèrva d'aiga dins un òrt ; brave pachac (tautàs) gorga : gorg que sas aigas remolinan ; sèrva de molin. Aquela ribièira es plena de gorgas. gòrga nf : canal de teulada ; canal de font ; « gorge de montagne ; conduite, suite de tuyaux » TdF ‘gorgo 1’. gorgada : contengut d'un gorg, d'una gorga, d'una sèrva. gorgal, -a / gorgalàs, -assa adj, cf Ubaud Dicort : v. borgal.
(v. TdF
‘gourgal’,
‘gourgalas’ > ‘bourgau’) gorgandina nf, cf Ubaud Dicort :
« robe ouverte par devant ; gourgandine,
coureuse » TdF gorgar (v. intr.) : far gorga ; èsser plen d'aiga ; trempar ; se debatre per èsser pas negat ; èsser negat ; luchar per se laissar pas mestrejar per quicòm. gorgarèl : besala de molin que mena l'aiga sus la ròda ; escampadoira d'aquel besal ; papòla (nauquet) de molin ; gòrja. gorgàs nm / gorgassa nf : gorg grand / gorga granda. gorgat nm, cf Ubaud Dicort :
« pâté d’encre ; poisson qui porte des
oeufs » TdF gorgatèl nm, cf Ubaud Dicort : « petit gouffre » TdF gorgelina nf, cf Ubaud Dicort :
v. gorgeta. (v. TdF jos ‘gourgeto’) gorgeta nf : « petite gorge », gòrja d'aucelon ; « gourmandise » TdF. gorgièira : pèça d'armadura que gandissiá lo còl ; anciana fresa ornamentala ; ornament d'un còl de femna ; gargamèla. Enric IV se cargava una gorgièira. gorgieireta nf, cf Ubaud Dicort :
« gorgerette, collet de femme » TdF ‘gourgeireto’ gorgièr, -ièira : qu'a una gòrja granda. gorgiu nm, cf Ubaud Dicort :
« gorgerin, armure de cou » TdF’ gorgoiràs adj m : v. gorgorial. gorgolh 1 nm : andalhon / risent (bruches leugièrs e agradius que fa una massa d'aiga amodada per un ventolin) ; bruch d'un liquid que bolís (v. TdF ‘gourgoui’) ; esquilon / esquilonelon ; Los gorgolhs de las aigas d'un lac. Lo gorgolh d'un topin que son aiga bolís. gorgolh 2 nm (v. Ubaud Dicort e Alibert) : cosson / cusson (60 000 menas) ; brian / siron (baba fitofaga o fitofila de milieirats de coleoptèrs) : (Bruchus pisorum) ; (Acanthoscelides obtectus) ; autres babaus (mai de 30 000 menas) (v. TdF jos ‘gourgou’) Los gorgolhs se son atacats a la vianda. gorgolhada : tròces de carn cosinats dins una salsa que bolís un brieu a fuòc doç. gorgolhament : bruch d'una aiga qu'andalhona o d'un liquid que bolís. gorgolhar 1 (v. intr.) : andalhonar (far de gorgolhs) ; bolir. Ai lo ventre que gorgolha : lo ventre me gorgolha. gorgolhar 2 (v. tr.) : rosegar los legums (en parlant d'insèctes) gorgolhat,
-ada adj, cf Ubaud Dicort :
« rongé, piqué par les calandres, les
charançons ou les bruches »
TdF jos ‘gourgouia’ Aqueles peses son totes gorgolhats. Blat gorgolhat, mercat mancat ! (Dicha populara) Soi pas encara gorgolhat : soi pas encara fotut. Cap gorgolhat, tête creuse et sans cervelle. (v. Bessou Brès
p. 170) gorgolhejar (v. intr.) (Alibert ; abs. Dicort) :
frequentatiu de gorgolhar 1, « gargouiller, faire
glouglou » TdF ‘gourgoulejar’. gorgolhet nm, cf Ubaud Dicort : « petit
charançon ; nom d’un valet, dans les comédies de
Zerbin » TdF ‘gourgoulet’ gorgolhon 1 nm : (pichòt gorgolh) , cf
Ubaud Dicort gorgolhon 2
(metòde de coseson) nm, cf Ubaud Dicort : « (cul.) petit bouillon » (Sèrras-Ess.), « pour cortbolhon » (v. TdF
‘gourgoulhou’ e Vayssier) |
|
gorgolhut, -uda : gorgolhat, -ada (rosegat pels gorgolhs) gorgolin : berbial / berbal / rese / pat / bedós / berbesin (mena d'insècte aracnid que s'arrapa a la pèl per chucar lo sang dels buòus, dels motons, dels cans...) : pat dels cans : (Ixodes ricinus) ; pat de las fedas : (Ixodes reticulatus) gorgolina : cruguet de terralha que ten l'aiga fresca. gorgolinar (v. intr.) : virar lo bolh (bolir)
; beure a galet ; chimar / glopejar (beure quicòm glop per glop) gorgònia
nf : (coralh), cf Ubaud Dicort,
« gorgonia » gorgonzòla
(< it.) nm, cf Ubaud Dicort :
« gorgonzola » (Per Noste) gorgoret nm, cf Ubaud Dicort :
« petit gouffre, petit amas d’eau » (v. TdF) gorgorial [ / gorgoiràs los 2, adj m, cf Ubaud Dicort], -a : excellent, -a / requist, -a, « gentil, en style
ironique, v. chanut » (v. TdF jos
‘gourgouiras’) . gorgosson 1 nm, cf Ubaud Dicort :
« viande de pâte séchée dont on fait des
potages » (v. TdF) gorgosson 2 nm, cf Ubaud Dicort :
« goulot » (Alibert) [« pour
‘goulot’, v. bosson 2 »
(v. TdF ‘gourgoussoun’)] ;
« biberon » (Brun Glossari Oc-Fr).
« gorgosson » : v. galet 1.
gorgossut, -uda : espessàs , -assa ;
rabassòt, -a gorgotar [veire gargotar, cf Ubaud Dicort] (v. intr.) : virar lo bolh (bolir)
a grands bolhs. gorgoton nm : sen de femna. (fam.) gorguejar 1 (v. intr.) :
far un bruch de gorgolh. (v. bresilhar
2) gorguejar 2 (v. intr.) : refluir (tornar enrè en parlant d' un liquid), s'asondar. gorguet nm, cf Ubaud Dicort :
« petite flaque d’eau, creux, fossette » TdF gorgueta nf, cf Ubaud Dicort :
« petite mare d’eau, petit creux plein
d’eau » TdF ‘gourgueto
2’ ; « petite gorge de
montagne » TdF ‘gourgueto
1’ gorguièira : canal de teulada ; degolau / vabre de montanha. gorguièr : pesquièr fangós / fangàs / garolhàs / bachàs / bacàs. gorilha [gorilla nm, cf Ubaud Dicort] : mena de monard (Gorilla gorilla) gorimand, -a n (v. Ubaud Dicort e Alibert) :
« truand, ande, vagabond, onde, bélître, gourgandine,
v. caimand »
(v. TdF). « gorimand »
: v. gorrimand (non
preconizat Dicort). gorimandàs, -assa n (v. Ubaud Dicort e TdF) :
v. gorrimandàs. gòrja nf : part anteriora del còl / gargamèla ; pas estrech entremièg dos cingles [v. gòrga]. gòrja (grand -) nm, cf Ubaud Dicort : « grand gosier » TdF jos ‘gorjo’ gòrjaauca nm, cf Ubaud Dicort : « entonnoir dont on se sert
pour gorger les oies, v. gorjador » TdF ‘gorjo-auco’ gòrjabadar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, ouvrir la
bouche » TdF ‘gorjo-bada’ ; « rester bouche bée » (Palay) gòrjabadat, -ada adj (v. nòta p. 19) : bocadobèrt, -a d'estonament. gorjada : contengut de la gòrja. gorjador : fonilh / embut par avidar per fòrça la polalha. gòrjafendre (v. tr.) : fendre la gòrja. gòrjafin, -a adj e n, cf Ubaud Dicort :
« gourmet nm ; gourmand, -e » (Sèrras-Ess.) gòrjairet nm, cf Ubaud Dicort : (v. gòrjaireta) gòrjaireta nf / gòrjairon nm, cf Ubaud Dicort : « gorgerin » (L. 209) (v.
gorgièira) gòrjalís adj m e nm (v. Ubaud Dicort e TdF), -isa [v. Alibert e Palay] : persona que manja bravament e golardament. gorjar (v. tr.) : empafar ; embucar /
embutar ; engorgar. gorjar (se) : s'empafar ; s'embucar / s'embutar (s. f.) ; « se quereller, se prendre à la
gorge » (Alibert), « se prendre de bec, v. charpar (se) » (v. TdF
jos ‘gourja’) gòrjarós nm, cf Ubaud Dicort : « rouge-gorge ». (v. papachrós, barbarós) gorjàs nm / gorjassa nf, cf Ubaud Dicort :
« grande gorge, grande bouche, gueule insatiable, personne
gloutonne ; gorge
escarpée » TdF jos ‘gourjas’ gòrja-sens-dents adj e n, cf Ubaud Dicort :
« sans-dent, femme édentée » (v. TdF ‘gorjo-sèns-dent’) gòrjavirar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, tourner la
gorge devant derrière, défigurer » TdF ‘gorjo-vira’ gòrjavirat, -ada adj : « qui a la bouche de travers », difòrme, -a. (v. TdF jos ‘gorjo-vira’) Òme gòrjavirat. gorjon nm, cf Ubaud Dicort :
« petite gorge, ravin »
(v. TdF ‘gourjoun’) Sota gorjon, sous cape, dans sa barbe. (v. TdF) gorjonada nf, cf Ubaud Dicort :
« bouchée ; coup de gueule, gueuleton » TdF gorjut, -uda : regat, -ada per de gòrjas (avencs). « gòrma » : v. vòrma. gormada nf, cf Ubaud Dicort :
« gourmade, coup » TdF jos ‘groumado’ gormand, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « gourmand, friand, ande, v. glot 1, golard » (v. TdF jos ‘gromand’). « gormand » e derivats (fr.) : v. lemfre (non preconizat Dicort). gormandalha
nf
sing, cf Ubaud Dicort : « les gourmands, tas de
gourmands » TdF jos
‘groumandaio’ gormandament
adv (v. Ubaud Dicort) :
« en gourmand, v. glotonament » (v. TdF jos ‘groumandamen’) gormandariá
nf, cf Ubaud Dicort :
v. gormanditge. (v. TdF jos ‘groumandige’) gormandàs,
-assa adj e n, cf Ubaud Dicort : « gros gourmand, vilain
gourmand » TdF jos
‘groumandas’ gormandejar
v, cf Ubaud Dicort :
« v intr, faire le gourmand, ne manger que des friandises,
écornifler » TdF jos ‘groumandeja’ gormandèl,
-a adj
e n, cf Ubaud Dicort :
« fin gourmand, gourmet » TdF jos ‘groumandèu’ gormandelon
nm, cf Ubaud Dicort :
« casserole, v. caçairòla » (v. TdF jos ‘groumandeloun’) gormandina
nf, cf Ubaud Dicort :
« variété de poire » TdF jos ‘groumandino’ gormanditge
nm, cf Ubaud Dicort :
« gourmandise ; friandise » TdF ‘groumandige’ gormandon,
-a
adj e n, cf Ubaud Dicort :
« petit gourmand, gourmet, friand, ande ;
variété de haricot plus délicat que les autres et que
l’on mange en vert » TdF jos ‘groumandoun’ gormandonejar
v, cf Ubaud Dicort :
« v intr, manger en gourmet » TdF ‘groumandouneja’. (v. lepatejar) gormandòt,
-a
adj e n, cf Ubaud Dicort :
v. gormandon. (v. TdF jos ‘groumandoun’) gormar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr et intr, gourmer, battre à coups de
poing ; bougonner, grommeler »
(v. TdF jos ‘grouma 1’) gormar
(se) v pron : « se
gourmer, se bourrer, se battre, se mordre comme font les chiens ; se
disputer » TdF jos ‘grouma 1’ gormàs : canèl curat dins un tronc d'arbre copat. gormet nm, cf Ubaud Dicort :
« gourmet, v. lepet plus usité » TdF jos ‘groumet’ gormeta nf, cf Ubaud Dicort :
« gourmette d’une bride ; friande » TdF jos ‘groumeto’ gormetar v, cf Ubaud Dicort :
« v tr, gourmer un cheval, lui mettre la
gourmette » TdF jos
‘groumeta’ gorminada : argent ganhat en menudalhas. gorminar (v. tr.) : gospilhar / resquilhar (manjar o beure dins un restaurant sens pagar) gormoirar (se) v pron (v. Ubaud Dicort) : v. gormolhar (se). (v. TdF jos ‘gourmouia (se)’) gormolhada : accion de se refrescar la boca sens engolir lo liquid. gormolhar (se) : se refrescar la boca sens engolir l'aiga ; « se débarbouiller, se laver le
visage » (v. TdF jos ‘gourmouia (se)’). gormós, -osa adj, cf Ubaud Dicort :
« qui jette ses gourmes, en parlant d’un cheval ;
morveux, euse » TdF « gornau » nm : v. gronhau. gorra 1 nf
(plt.) : mena de sause (Salix caprea) ; gorra 2 nf : potinga farlabicada ;. gorra 3 nf, cf Ubaud Dicort :
« mail, espèce de jeu ; bâtonnet, autre
jeu » ; vagabondatge. (v. TdF
‘gourro 2’) gòrra 1 nf :
vestit de nòvia ; pimpalhaduras / belaròias ; brilhants /
joièls ; gòrra 2 nf : maura / truèja / pòrca. gorraire, -aira [~ -airitz] adj e n : rodaire, -a / passapaís (m. e f.) / vagabond, -a. gorrar / gorrir (v. intr. e
tr.) : passar país / vagabondar / rodar. (v. TdF jos
‘gourra’) Ai gorat la
França, j’ai parcouru la
France. (v. TdF) « gorraud » (gorraud nm) : v. borraud. gorraudièira nf, cf Ubaud Dicort : v. borraudièira. (v. TdF ‘gourraudiero’) « gòrre » 1 adj : v. òrre. gòrre 2 (pòrc)
nm, cf Ubaud Dicort : « porc » (Sèrras-Ess.) gorrejar v, cf Ubaud Dicort :
v. orrejar. (v. TdF ‘gourreja’) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|