gorbèla nf, cf Ubaud Dicort : podeta de vendemiaire, -a. (v. TdF jos ‘gourbiho’) (v. gorbilha)

gorbelha nf : mena de forca de doas puas (Alibert) ; « corbeille, v. garbèla plus usité » (v. TdF ‘gourbèio’)

gorbelha d’aur nf, cf Ubaud Dicort : « (corbeille d’or) alyssum saxatile, plante » TdF ‘gourbèio-d’or’

gorbelha d’argent nf : (planta) , cf Ubaud Dicort, « corbeille d’argent »

gorbelhada nf, cf Ubaud Dicort : « corbeillée, v. garbelada » (v. TdF)

gorbelhàs nm, cf Ubaud Dicort : (v. gorbelha)

gorbelheta nf, cf Ubaud Dicort : « petite corbeille » TdF

gorbelhon nm, cf Ubaud Dicort : « corbillon » TdF

gorbet nm, cf Ubaud Dicort : « graminée des dunes » TdF

gorbeta nf, cf Ubaud Dicort : « petite corbeille ; mannequin, v. banaston » (v. TdF)

gorbetaire, -aira (~ -airitz) n, cf Ubaud Dicort : « hotteur, euse, celui, celle qui transporte la vendange » TdF

gòrbi nm : panièr de bast.

gòrbia (abs. Dicort) : cisèl del bisèl triangular. (v. górbia)

górbia nf : mena de goja « ciseau à biseau triangulaire » ; grudièr (teule d'afrest, teule d'acrin). (v. TdF ‘góurbio’)

gorbiar (v. tr.) : far de traucs carrats amb una górbia.

gorbilh nm, cf Ubaud Dicort : « corbeille étroite et profonde en forme de dé à coudre, manne d’osier ou de roseau dans laquelle on transporte du fruit ou des œufs et que l’on suspend au bât ; hotte dans l’Aude » TdF jos ‘gourbin’ ; « demi-panier dans lequel les pigeons font leur nid » TdF jos gourbiet’

gorbilha nf / gorbilh (v. gorbilh)  : faucilhon ; podeta de vendemiaire, -a ; « ibis vert, tantalus falcinellus, oiseau ». (v. TdF ‘gourbiho’) ; « hotte » (Alibert)

gorbilhada nf, cf Ubaud Dicort : « herbe qu’on coupe en un coup d’étrape » TdF

gorbilhaire, -aira (~ -airitz) n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui coupe de l’herbe avec l’étrape, qui prend l’herbe d’autrui, faucilleur, euse » TdF

gorbilhar (v. tr.) : copar amb un faucilhon.

gorbilhatge nm, cf Ubaud Dicort : « action de couper avec l’étrape » TdF

gorbilhejar (v. tr.) : carrejar lo rasim amb un gòrb.

gorbin nm, cf Ubaud Dicort : v. gorbilh. (v. TdF jos ‘gourbin’)

gorbina nf, cf Ubaud Dicort : « corbeille en paille tortillée, v. palhassa » (v. TdF)

gorbinada nf, cf Ubaud Dicort : « corbeillée, hottée » TdF

gorbinàs nm, cf Ubaud Dicort : « lourde corbeille, grosse corbeille » TdF

gorbinat nm, cf Ubaud Dicort : v. gorbinada. (v. TdF jos ‘gourbinado’)

gorbinet nm, cf Ubaud Dicort : « petite manne, petite corbeille » TdF

gorbinièr nm, cf Ubaud Dicort : « fabricant de corbeilles, vannier » TdF

gorbion nm, cf Ubaud Dicort : « émerillon, crochet tournant, outil de cordier » TdF

gord, -a adj : gròs e gras, -sa ; gai, -a ; folastre, -a ; gostós, -a ; suculent, -a ; engrepesit, -ida.

gorda 1 nf : cogorda / coja (Cucurbita pepo), « gourde » (v. TdF ‘gourdo 1’) ; melon aigalut e insipid (R. V, 130) ; persona bèstia ;

gorda 2 nf : osset / tòtol (mena d'òs per jogar als ossets) ; aquel jòc (v. TdF ‘gourdo 2’) ;

gorda (far -) : se ditz quand l'osset que l'òm lança demòra quilhat.

gorda 3 nf : vèsta. (v. TdF ‘gourdo 3’)

gordada nf, cf Ubaud Dicort : « contenu d’une gourde » TdF

gordejaire, -a (abs. Dicort) : folastrejaire, -a.

gordejar [ / gordelar], cf Ubaud Dicort (v. intr.) : folastrejar, « s’ébattre, bondir, en parlant des bêtes à laine ou à cornes » (v. TdF jos ‘gourdeja’).

gordeta : gogorda pichona / coja pichona.

gordiá : golardum / golardiá. v. pus naut.

gordilha : còrda estacada a una gabarra e als traches del caval que la tira sus Garona. (v. TdF)

gordilhaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : (v. gordilhar)

gordilhar (v. intr. et tr.) : tirar amb una còrda, « haler une barque » ; mordir, mordejar coma un can ; entortilhar / enrambolhar. (v. TdF)

gordilhar (se) : se tirar amb una còrda ; s'entortibilhar.

gordin nm /  gordon (Alibert ; abs. Dicort) : flòc de còrda en anèla que i son estacats los grands senhals del filet de pesca sonat « sardinal » ; cordatge per envergar una vela ; còrda de noses ; baston que ne tustavan los forçats. (v. TdF jos ‘gourdin’)

gordissal : mordidura / mordal.

gordissar : doblet de gordilhar.

gordissar (se) : doblet de se gordilhar.

gordon nm (Alibert ; abs. Dicort) : v. gordin.

gordon-gordon (onom.) : cridal del piòt.

gorg : tomple / avenc (traucàs prigond dins lo lièch d'un riu) ; sèrva d'aiga dins un òrt ; brave pachac (tautàs)

gorga : gorg que sas aigas remolinan ; sèrva de molin.

Aquela ribièira es plena de gorgas.

gòrga nf : canal de teulada ; canal de font ; « gorge de montagne ; conduite, suite de tuyaux » TdF ‘gorgo 1’.

gorgada : contengut d'un gorg, d'una gorga, d'una sèrva.

gorgal, -a / gorgalàs, -assa adj, cf Ubaud Dicort : v. borgal. (v. TdF ‘gourgal’, ‘gourgalas’ > ‘bourgau’)

gorgandina nf, cf Ubaud Dicort : « robe ouverte par devant ; gourgandine, coureuse » TdF

gorgar (v. intr.) : far gorga ; èsser plen d'aiga ; trempar ; se debatre per èsser pas negat ; èsser negat ; luchar per se laissar pas mestrejar per quicòm.

gorgarèl : besala de molin que mena l'aiga sus la ròda ; escampadoira d'aquel besal ; papòla (nauquet) de molin ; gòrja.

gorgàs nm / gorgassa nf : gorg grand / gorga granda.

gorgat nm, cf Ubaud Dicort : « pâté d’encre ; poisson qui porte des oeufs » TdF

gorgatèl nm, cf Ubaud Dicort : « petit gouffre » TdF

gorgelina nf, cf Ubaud Dicort : v. gorgeta. (v. TdF jos ‘gourgeto’)

gorgeta nf : « petite gorge », gòrja d'aucelon ; « gourmandise » TdF.

gorgièira : pèça d'armadura que gandissiá lo còl ; anciana fresa ornamentala ; ornament d'un còl de femna ; gargamèla.

Enric IV se cargava una gorgièira.

gorgieireta nf, cf Ubaud Dicort : « gorgerette, collet de femme » TdF ‘gourgeireto’

gorgièr, -ièira : qu'a una gòrja granda.

gorgiu nm, cf Ubaud Dicort : « gorgerin, armure de cou » TdF

gorgoiràs adj m : v. gorgorial.

gorgolh 1 nm : andalhon / risent (bruches leugièrs e agradius que fa una massa d'aiga amodada per un ventolin) ; bruch d'un liquid que bolís (v. TdF ‘gourgoui’) ; esquilon / esquilonelon ;

Los gorgolhs de las aigas d'un lac.

Lo gorgolh d'un topin que son aiga bolís.

gorgolh 2 nm (v. Ubaud Dicort e Alibert) : cosson / cusson (60 000 menas) ; brian / siron (baba fitofaga o fitofila de milieirats de coleoptèrs) : (Bruchus pisorum) ; (Acanthoscelides obtectus) ; autres babaus (mai de 30 000 menas) (v. TdF jos ‘gourgou’)

Los gorgolhs se son atacats a la vianda.

gorgolhada : tròces de carn cosinats dins una salsa que bolís un brieu a fuòc doç.

gorgolhament : bruch d'una aiga qu'andalhona o d'un liquid que bolís.

gorgolhar 1 (v. intr.) : andalhonar (far de gorgolhs) ; bolir.

Ai lo ventre que gorgolha : lo ventre me gorgolha.

gorgolhar 2 (v. tr.) : rosegar los legums (en parlant d'insèctes)

gorgolhat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « rongé, piqué par les calandres, les charançons ou les bruches » TdF jos ‘gourgouia’

Aqueles peses son totes gorgolhats.

Blat gorgolhat, mercat mancat ! (Dicha populara)

Soi pas encara gorgolhat : soi pas encara fotut.

Cap gorgolhat, tête creuse et sans cervelle. (v. Bessou Brès p. 170)

gorgolhejar (v. intr.) (Alibert ; abs. Dicort) : frequentatiu de gorgolhar 1, « gargouiller, faire glouglou » TdF ‘gourgoulejar’.

gorgolhet nm, cf Ubaud Dicort : « petit charançon ; nom d’un valet, dans les comédies de Zerbin » TdF ‘gourgoulet’

gorgolhon 1 nm : (pichòt gorgolh) , cf Ubaud Dicort

gorgolhon 2 (metòde de coseson) nm, cf Ubaud Dicort : « (cul.) petit bouillon » (Sèrras-Ess.), « pour cortbolhon » (v. TdF ‘gourgoulhou’ e Vayssier)

 

 

 

gorgolhut, -uda : gorgolhat, -ada (rosegat pels gorgolhs)

gorgolin : berbial / berbal / rese / pat / bedós / berbesin (mena d'insècte aracnid que s'arrapa a la pèl per chucar lo sang dels buòus, dels motons, dels cans...) : pat dels cans : (Ixodes ricinus) ; pat de las fedas : (Ixodes reticulatus)

gorgolina : cruguet de terralha que ten l'aiga fresca.

gorgolinar (v. intr.) : virar lo bolh (bolir) ; beure a galet ; chimar / glopejar (beure quicòm glop per glop)

gorgònia nf : (coralh), cf Ubaud Dicort, « gorgonia »

gorgonzòla (< it.) nm, cf Ubaud Dicort : « gorgonzola » (Per Noste)

gorgoret nm, cf Ubaud Dicort : « petit gouffre, petit amas d’eau » (v. TdF)

gorgorial [ / gorgoiràs los 2, adj m, cf Ubaud Dicort], -a : excellent, -a / requist, -a, « gentil, en style ironique, v. chanut » (v. TdF jos ‘gourgouiras’) .

gorgosson 1 nm, cf Ubaud Dicort : « viande de pâte séchée dont on fait des potages » (v. TdF)

gorgosson 2 nm, cf Ubaud Dicort : « goulot » (Alibert) [« pour ‘goulot’, v. bosson 2 » (v. TdF ‘gourgoussoun’)] ; « biberon » (Brun Glossari Oc-Fr). « gorgosson » : v. galet 1.

gorgossut, -uda : espessàs , -assa ; rabassòt, -a

gorgotar [veire gargotar, cf Ubaud Dicort] (v. intr.) : virar lo bolh (bolir) a grands bolhs.

gorgoton nm : sen de femna. (fam.)

gorguejar 1 (v. intr.) : far un bruch de gorgolh. (v. bresilhar 2)

gorguejar 2 (v. intr.) : refluir (tornar enrè en parlant d' un liquid), s'asondar.

gorguet nm, cf Ubaud Dicort : « petite flaque d’eau, creux, fossette » TdF

gorgueta nf, cf Ubaud Dicort : « petite mare d’eau, petit creux plein d’eau » TdF ‘gourgueto 2’ ; « petite gorge de montagne » TdF ‘gourgueto 1’

gorguièira : canal de teulada ; degolau / vabre de montanha.

gorguièr : pesquièr fangós / fangàs / garolhàs / bachàs / bacàs.

gorilha [gorilla nm, cf Ubaud Dicort] : mena de monard (Gorilla gorilla)

gorimand, -a n (v. Ubaud Dicort e Alibert) : « truand, ande, vagabond, onde, bélître, gourgandine, v. caimand » (v. TdF). « gorimand » : v. gorrimand (non preconizat Dicort).

gorimandàs, -assa n (v. Ubaud Dicort e TdF) : v. gorrimandàs.

gòrja nf : part anteriora del còl / gargamèla ; pas estrech entremièg dos cingles [v. gòrga].

gòrja (grand -) nm, cf Ubaud Dicort : « grand gosier » TdF jos ‘gorjo’

gòrjaauca nm, cf Ubaud Dicort : « entonnoir dont on se sert pour gorger les oies, v. gorjador » TdF ‘gorjo-auco’

gòrjabadar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, ouvrir la bouche » TdF ‘gorjo-bada’ ; « rester bouche bée » (Palay)

gòrjabadat, -ada adj (v. nòta p. 19) : bocadobèrt, -a d'estonament.

gorjada : contengut de la gòrja.

gorjador : fonilh / embut par avidar per fòrça la polalha.

gòrjafendre (v. tr.) : fendre la gòrja.

gòrjafin, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « gourmet nm ; gourmand, -e » (Sèrras-Ess.)

gòrjairet nm, cf Ubaud Dicort : (v. gòrjaireta)

gòrjaireta nf / gòrjairon nm, cf Ubaud Dicort : « gorgerin » (L. 209) (v. gorgièira)

gòrjalís adj m e nm (v. Ubaud Dicort e TdF), -isa  [v. Alibert e Palay] : persona que manja bravament e golardament.

gorjar (v. tr.) : empafar ; embucar / embutar ; engorgar.

gorjar (se) : s'empafar ; s'embucar / s'embutar (s. f.) ; « se quereller, se prendre à la gorge » (Alibert), « se prendre de bec, v. charpar (se) » (v. TdF jos ‘gourja’)

gòrjarós nm, cf Ubaud Dicort : « rouge-gorge ». (v. papachrós, barbarós)

gorjàs nm / gorjassa nf, cf Ubaud Dicort : « grande gorge, grande bouche, gueule insatiable, personne gloutonne ; gorge escarpée » TdF jos ‘gourjas’

gòrja-sens-dents adj e n, cf Ubaud Dicort : « sans-dent, femme édentée » (v. TdF ‘gorjo-sèns-dent’)

gòrjavirar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, tourner la gorge devant derrière, défigurer » TdF ‘gorjo-vira’

gòrjavirat, -ada adj : « qui a la bouche de travers », difòrme, -a. (v. TdF jos ‘gorjo-vira’)

Òme gòrjavirat.

gorjon nm, cf Ubaud Dicort : « petite gorge, ravin » (v. TdF ‘gourjoun’)

Sota gorjon, sous cape, dans sa barbe. (v. TdF)

gorjonada nf, cf Ubaud Dicort : « bouchée ; coup de gueule, gueuleton » TdF

gorjut, -uda : regat, -ada per de gòrjas (avencs).

« gòrma » : v. vòrma.

gormada nf, cf Ubaud Dicort : « gourmade, coup » TdF jos ‘groumado’

gormand, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « gourmand, friand, ande, v. glot 1, golard » (v. TdF jos ‘gromand’). « gormand » e derivats (fr.) : v. lemfre (non preconizat Dicort).

gormandalha nf sing, cf Ubaud Dicort : « les gourmands, tas de gourmands » TdF jos ‘groumandaio’

gormandament adv (v. Ubaud Dicort) : « en gourmand, v. glotonament » (v. TdF jos ‘groumandamen’)

gormandariá nf, cf Ubaud Dicort : v. gormanditge. (v. TdF jos ‘groumandige’)

gormandàs, -assa adj e n, cf Ubaud Dicort : « gros gourmand, vilain gourmand » TdF jos ‘groumandas’

gormandejar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, faire le gourmand, ne manger que des friandises, écornifler » TdF jos ‘groumandeja’

gormandèl, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « fin gourmand, gourmet » TdF jos ‘groumandèu’

gormandelon nm, cf Ubaud Dicort : « casserole, v. caçairòla » (v. TdF jos ‘groumandeloun’)

gormandina nf, cf Ubaud Dicort : « variété de poire » TdF jos ‘groumandino’

gormanditge nm, cf Ubaud Dicort : « gourmandise ; friandise » TdF ‘groumandige’

gormandon, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : « petit gourmand, gourmet, friand, ande ; variété de haricot plus délicat que les autres et que l’on mange en vert » TdF jos ‘groumandoun’

gormandonejar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, manger en gourmet » TdF ‘groumandouneja’. (v. lepatejar)

gormandòt, -a adj e n, cf Ubaud Dicort : v. gormandon. (v. TdF jos ‘groumandoun’)

gormar v, cf Ubaud Dicort : « v tr et intr, gourmer, battre à coups de poing ; bougonner, grommeler » (v. TdF jos ‘grouma 1’)

gormar (se) v pron : « se gourmer, se bourrer, se battre, se mordre comme font les chiens ; se disputer » TdF jos ‘grouma 1’

gormàs : canèl curat dins un tronc d'arbre copat.

gormet nm, cf Ubaud Dicort : « gourmet, v. lepet plus usité » TdF jos ‘groumet’

gormeta nf, cf Ubaud Dicort : « gourmette d’une bride ; friande » TdF jos ‘groumeto’

gormetar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, gourmer un cheval, lui mettre la gourmette » TdF jos ‘groumeta’

gorminada : argent ganhat en menudalhas.

gorminar (v. tr.) : gospilhar / resquilhar (manjar o beure dins un restaurant sens pagar)

gormoirar (se) v pron (v. Ubaud Dicort) : v. gormolhar (se). (v. TdF jos ‘gourmouia (se)’)

gormolhada : accion de se refrescar la boca sens engolir lo liquid.

gormolhar (se) : se refrescar la boca sens engolir l'aiga ; « se débarbouiller, se laver le visage » (v. TdF jos ‘gourmouia (se)’).

gormós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : « qui jette ses gourmes, en parlant d’un cheval ; morveux, euse » TdF

« gornau » nm : v. gronhau.

gorra 1 nf (plt.) : mena de sause (Salix caprea) ;

gorra 2 nf : potinga farlabicada ;.

gorra 3 nf, cf Ubaud Dicort : « mail, espèce de jeu ; bâtonnet, autre jeu » ; vagabondatge.  (v. TdF ‘gourro 2’)

gòrra 1 nf : vestit de nòvia ; pimpalhaduras / belaròias ; brilhants / joièls ;

gòrra 2 nf : maura / truèja / pòrca.

gorraire, -aira [~ -airitz] adj e n : rodaire, -a / passapaís (m. e f.) / vagabond, -a.

gorrar / gorrir (v. intr. e tr.) : passar país / vagabondar / rodar. (v. TdF jos ‘gourra’)

Ai gorat la França, j’ai parcouru la France. (v. TdF)

« gorraud » (gorraud nm) : v. borraud.

gorraudièira nf, cf Ubaud Dicort : v. borraudièira. (v. TdF ‘gourraudiero’)

« gòrre » 1 adj : v. òrre.

gòrre 2 (pòrc) nm, cf Ubaud Dicort : « porc » (Sèrras-Ess.)

gorrejar v, cf Ubaud Dicort : v. orrejar. (v. TdF ‘gourreja’)