|
||||
|
|
|
|
|
|
enfilosar (v. tr. arc.) : garnir una conolha. enfiltracion nf, cf Ubaud Dicort : v. infiltracion. enfiltrar (v. tr.) : far dintrar pauc a pauc un liquid dins un solid. enfiltrar (s’) : penetrar pauc a pauc. La pluèja s'enfiltra dins la tèrra. enfin (adv.) : finalament / fin finala. enfiolar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, mettre dans une fiole, v. embotelhar ; entonner, bien boire ; duper, tromper, v. enfilar » (v. TdF) enfiscalhar (v. tr.) : enjaular / embelinar / pivelar. S'es laissada enfiscalhar per un parlantin. enfiscelar (v. tr.) (abs. Dicort) (del latin fiscella) : enfaisselar (metre la calhada dins una faissèla (fiscèla). (v. enfaisselar) « enfisèma » (enfisèma nm) : v. emfisèma (non preconizat Dicort) enfisematós, -osa adj, cf Ubaud Dicort : v. emfisematós. enfistrar (s’) v pron, cf Ubaud Dicort : « s’infiltrer » (v. Alibert) « enfiteòsi » : v. emfiteòsi (abs. Dicort) (v. enfitèusi). « enfiteotic » : v. emfiteotic (abs. Dicort) (v. enfiteutic). enfitèusi nf, cf Ubaud Dicort : v. emfiteòsi. enfiteuta nm, cf Ubaud Dicort : « t. sc., emphythéote » TdF ‘enfiteoto’ enfiteutic, -a adj, cf Ubaud Dicort : v. emfiteotic. enflabuòu nm, cf Ubaud Dicort : « carabe doré, insecte nuisible, dit-on, aux bœufs qui le mangent » TdF ‘enflo-biòu’ enflada : tabassada ; carpan / sofla / soflet. enfladura : resulta de venir enfle, de s'enflar, de se conflar. Enfladura d'orgulh. Enfladura d'estil. enflairadet, -a adj, cf Ubaud Dicort : « diminutif de enflairat » (v. TdF jos ‘enflaira’) enflairar (v. tr.) : sentir a bon « embaumer, parfumer » TdF ‘enflaira’. enflairat, -ada adj : « embaumé, ée [v. enflairar] » (v. TdF jos ‘enflaira’) enflamable, -bla adj (non preconizat Dicort) : que se pòt emflamar. (v. inflamable) enflamacion nf (abs. Dicort): inflamacion (los 2, R. III, 337). (v. inflamacion) enflamairar [veire enflambairar, cf Ubaud Dicort] / enflambar (v. tr.) : enflamar (R. III, 337). enflamar [veire enflambar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : far cremar ; amodar una passion. enflamar [veire enflambar] (s') v pron : prene fuòc ; s'encolerir ; s'enamorar. enflamat [veire enflambat], -ada adj : que crèma ; plen, -a de passion. enflamatiu, -iva adj (TdF ; non preconizat Dicort) : relatiu, -iva a una enflamacion ; que resulta en enflamacion, « inflammatoire » (Alibert). (v. inflamatiu) enflambacion nf, cf Ubaud Dicort : « inflammation » TdF jos ‘enflamacion’ enflambairar v : v. enflamairar. enflambar v : v. enflamar. enflambar (s') : s'enflamar. (v. enflamar 'se)) enflament : accion d'enflar, de se conflar, de venir enfle. enflancada nf, cf Ubaud Dicort : « algarade, reproches violents, bourrasque » TdF enflaquir (v. tr.) : far venir flac (feble) o mòl. enflaquir (s') : venir flac o mòl. enflar (v. tr.) (R. VI, 536 - L. 147) : conflar ; vantar ; batre / tabassar ; engautar. enflar (s') : se conflar ; venir confleta (vantard) enflascar (v. tr.) : metre dins una flasca o dins un flascon ; embotelhar. v. flascon. enflason nf, cf Ubaud Dicort (L. 147) : « action d’enfler, de renfler, enflure » TdF jos ‘enflesoun’ enflatge : accion d'enflar, de se conflar, de venir enfle. enfle, enfla adj : enflat, -ada / conflat, -ada. enfleumadura : reumàs de cervèl. enfleumar (v. tr.) : ennasicar (donar una rèuma de cervèl) / enraumassar. enfleumar (s') : s'ennasicar (trapar un reumàs de cervèl) / s'enraumassar. enfleumat, -ada : enraumassat, -ada. « enfligir » v : v. infligir. enflitge nm, cf Ubaud Dicort : « effet de l’enflure, tuméfaction, œdème » TdF enflocar (v. tr.) : flocar / floquetar (ornar de floquets) enflocar (s') : se garnir de flòcas, de flocons, de floquets. enflor nf : enfladura ; tumor. enflorar (v. tr.) : donar una mina florida. (v. TdF) enflorar (s') : metre una mina florida. enflorir (v. tr.) : florir / adornar amb de flors. enflorir (s') : se florir / se garnir de flors. enfloroncar (s') : trapar de floroncs. « enfluéncia » e derivats : v. influéncia. « enfluir » v : v. influir. « enfluscar » 1 (montar la tèsta) v : v. enfuscar, cf Ubaud Dicort. enfluscar 2 (engolir) v, cf Ubaud Dicort : « v tr, ravir, enlever » TdF ; « confisquer » (Azaïs) ; « avaler » (Sèrras-Ess.) enfogassetar (s') : s'agrumelar en fogassets (en paquetons) enfogonar (v. tr.) : entestar (montar al cap) Aquel vinàs m'enfogona que jamai. enfoirada nf, cf Ubaud Dicort : « décharge du ventre, cacade » TdF enfoirar / esfoirar (v. esfoirar) (v. tr.) : passir amb una gisclada de caganha. Aquela puta de vaca m'a tot enfoirat ! enfoirar (s’) / esfoirar (s') (v. esfoirar (s’)) : trapar la foira (caganha, diarrèia) ; se passir amb una gisclada de caganha. Aquela feda s'es enfoirada. enfolesir / enfolir (v. tr.) : far venir caluc, -uga. enfolir / enfolesir (s') : pèrdre lo cap (t. a.) ; venir caluc. enfolitge : afoliment (resulta de pèrdre lo cap) enfondada nf, cf Ubaud Dicort : « effondrement, fouille, tranchée que l’on ouvre en bêchant la terre ; terre nouvellement effondrée, défrichement » TdF jos ‘enfroundado’ enfondaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : « pionnier, terrassier » TdF jos ‘enfroundaire’ enfondar v, cf Ubaud Dicort : « v tr et intr, effondrer, défoncer, fouiller les terres, les remuer profondément, ouvrir des tranchées » TdF jos ‘enfrounda’ |
|
enfonhar (v. tr.) : enfonilhar (introduire / engulhar) (s.f.) enfonhar (s') : s'enfonilhar (s'introduire / s'engulhar endacòm) enfonhat, -ada : entestat, -ada ; envaborinat, -ada. enfonilh nm (v. TdF jos ‘enfouni’) / enfonilha (v. enfonilha) : embut bèl ; remolin d'aiga. enfonilha nf : « petit entonnoir, entonnoir à bouteille, v. embut » (v. TdF) enfonilhar (v. tr.) : embutar ; empochar. enfonilhar (s') : s'introduire endacòm en se fasent pichon pichon, pichona pichona. enfonzada nf / enfonsada (abs. Dicort) : accion o resulta d'enfonzar o de s'enfonzar ; depression de terren / clòt. enfonzaire, aira [~ -airitz] adj e n / enfonsaire, -aira (abs. Dicort) : persona qu'enfonza. enfonzament nm / enfonsament (abs. Dicort) : clòt (depression de terren) enfonzar / enfonsar [veire enfonzar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : espintar quicòm dins quicòm mai ; aprestar una pèl non graissada. enfonzar / enfonsar [veire enfonzar] (s') v pron : s'entraucar ; s'aplombar / s'afaissar. enfòra 1 nm, cf Ubaud Dicort : « l’extérieur, le dehors » TdF ‘en-foro’ enfòra 2 adv : v. fòra (en -), cf Ubaud Dicort. enfòrabandir (s') [enforbandir (s’) v pron (v. Ubaud Dicort e Alibert)] : s'esventar / s'escampilhar (rumor) La rumor s'enfòrabandiguèt ni mai fuòc de rastolh. enforcada (abs. Dicort) : accion o resulta d'enforcar o de s'enforcar ; quantitat d'èrba, de palha... que s'enforca d'un còp (v. forcada). enforcadura : forca / forcat (punt d'ont s'espandisson las brancas d'un arbre) enforcament : punt que dos camins o dos rius i s'encontran / bifurcacion. enforcar 1 (v. tr.) : trapar amb la forca ; montar a caval ; penjar un condemnat. (v. TdF) enforcar (s') : se ponchar amb una forca. enforcar 2 v : (metre en forcs = restes), cf Ubaud Dicort. enforçar (v. tr.) (L. 147) (abs. Dicort e TdF) : refortir / renfortir / consolidar. enforçar (s') v pron (v. Ubaud Dicort e TdF)t : se refortir / se renfortir. S'es enforçada ma santat, amb lo bèl temps. enforcolar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, soutenir avec des fourches, avec des étançons fourchus, avec des perches » TdF « enforgar» v : v. enfurgar. enforgonar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, enfoncer, introduire comme un fourgon » TdF (v. enfurgar) enformigar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, faire fourmiller, peupler de fourmis » (v. TdF ‘enfourniga’) enfornada : accion de metre lo pan dins lo forn. enfornaire, -aira : persona qu'enforna lo pan. enfornament nm : v. enfornatge. enfornar [ ~ afornar] (v. tr.) : metre al forn ; enfonhar / introduire. enfornar [ ~ afornar] (s') v pron : s'enfonhar / s'enfonilhar / s'introduire. enfornatge / enfornament : accion d'enfornar. enforquelar v, cf Ubaud Dicort : v. enforcolar. (v. TdF jos ‘enfourcoula’) enfortiment : accion o resulta de renfortir. enfortir (v. tr.) : enfortir / renfortir / fortificar (t. a.) ; afortir / assolidar (t. a.) enfortir (s') : s'enfortir / se renfortir ; se fortificar (t. a.) enfortunar (v. tr.) : far venir ric, -a. enfortunar (s') : venir ric. enfoscar / enfosquir (v. tr.) : encrumir / escurcir. enfoscar / enfosquir (s') : s'encrumir / s'escurcir. enfosinar (s') [veire enfonilhar (s’) v pron, cf Ubaud Dicort] : s'introduire endacòm subreptíciament. enfosquir v : v. enfoscar. enfotimassat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « t. bas, embêté, ennuyé, ée » (v. TdF) enfra 1 ~ enfre prep, cf Ubaud Dicort (L. 147) : v. enfre. (v. TdF jos ‘enfre’) enfra 2 adv : « ci-dessous » (Alibert) enfrà (adv.) (abs. Dicort) : en bas ; dejós ; çaijós. (v. enfra 2) enfrachanhar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, embrouiller » TdF enfraganar v, cf Ubaud Dicort : « v intr, puer, répandre une odeur infecte, v. emporracar, pudir » (v. TdF) enfrairar v, cf Ubaud Dicort : v. enfrairejar. (v. TdF jos ‘enfreira’) enfrairejar (v. tr.) : far venir fraires. enfrairejar (s') : venir fraires (s. f.) enfrangut, -uda (< enfrànher) part pass, cf Ubaud Dicort : « enfreint, einte, stupéfait, aite, embarrassé, ée, saisi de crainte » (v. TdF ‘enfren’ jos ‘enfregne’) enfrànher (v. tr.) : forçar un pacte, una lei, una règla..., « enfreindre, rompre » (Alibert) ; « stupéfier, v. enebir » (v. TdF ‘enfregne’) enfrànher (s') : se plantar (s'arrestar) ; s'estonar ; se trebolar. enfrauminament nm, cf Ubaud Dicort : « froissement, pulvérisation » TdF enfrauminar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, pulvériser, émier ; froisser, chiffonner, bouchonner » (v. TdF ‘enfroumina’) enfraussar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, lancer, exciter, encourager de la voix et du geste » TdF suppl enfre prep, cf Ubaud Dicort : « entre, dans l’espace de, v. dintre ; ci-dessous [v. L. 147 adv], v. dessota » TdF (v. enfra) Enfre totes, entre tous. Enfre quatre meses, dans quatre mois. Enfre tèrra, (t. de marine) dans les terres (v. TdF ‘enfre’) enfredament nm, cf Ubaud Dicort : « refroidissement ; rhume de cerveau » TdF enfredar (s’) / enfregir (s') v pron (v. Ubaud Dicort e Alibert) : s'airejar (pèrdre de sa calor) ; trapar freg. enfregiment : resulta d'aver trapat freg. enfregir v, cf Ubaud Dicort : « v tr, refroidir » TdF enfregir (s’) v pron : v. enfredar (s’) enfregonir (abs. Dicort e TdF) (v. tr.) : agorrufar / amochonar / amochonir / amochelar / frostir / torconar. Romana a tota enfregonida sa rauba. enfregonir (s') (abs. Dicort e TdF) : s'agorrufar / s'amochelar / se frostir... enfregonit, -ida adj (v. Ubaud Dicort e TdF) : afatonit, -ida / fresilhat, -ada / amochelat, -ada. Vestit enfregonit. |
|
|
|
|
|
|