economat



	economat nm : carga o burèus d'econòm, -a. econometria : tecnica de recèrca economica qu'utiliza las matematicas. econometric, -a adj, cf Ubaud Dicort : « économétrique » (Rapin) econometrista (m. e f.) : especialista (m. e f.) d'econometria. economia : esparnha ; çò esparnhat ; administracion dels bens d'una comunitat. economic, -a : relatiu, -iva a l'economia ; que far baissar la despensa. economicament : d'un biais economic. economisme nm, cf Ubaud Dicort : « économisme » (Laus) economista (m. e f.) : persona capabla en economia politica. economizar (v. tr.) : estalviar / esparnhar. ecopraxia : repeticion automatica de movements. ecosfèra : biosfèra. ecosinesia : imitacion automatica de l'interlocutor. ecosistèma (m.) : unitat naturala compausada de partidas viventas e de partidas inèrtas que lors efèctes recipròcs forman un sistèma estable (R. III, 204). ecotipe (m.) : forma particulara presa per una espècia viventa dins un ambient determinat (mar, montanha...) ecotoxicologia : branca de l'ecologia especializada dins las substàncias toxicas. « ecran » (fr.) (ecran nm) : v. quadre - fenestron e compausats de parar (v. parafuòc, eca). ecstasi nm (Basic ; abs. Dicort) : « (drogue) ecstasy » (Laus) ectara (f.) : mesura de superficia de 10 000 m². ectasi (f.) : anevrisme. ECTO- : forma prefixada del grèc ektòs (en defòra) ectò (ecto nm¸ v. Ubaud Pensabèstia. ortografic p. 13) : apocòpa d'ectogram o d'ectolitre. ectodèrma nm / ectoblast (abs. Dicort) / : fulhet extèrn de l'embrion. ectodermic, -a adj / ectoblastic, -a (abs. Dicort) : relatiu, -iva a l'ectoblast. ectogenèsi (f.) : tecnica pel desvolopament normal de l'embrion dels mamifèrs placentaris en defòra de l'organisme mairal. ectograma (m.) : mesura de capacitat que val cent gramas. ectolitre : mesura de capacitat que val cent litres. ectomètre : mesura de superficia que val cent mètres. ectomètre cairat (~ carrat) (hm²) nm : « hectomètre carré » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 90) ectomètre cubic (hm³) nm : « hectomètre cube » (v. Ubaud Dicc. scient. p. 90) ectometric, -a adj, cf Ubaud Dicort : « hectométrique » (Per Noste) -ECTOMIA : forma sufixada del grèc ektòmè (ablacion) v. gastrectomia. ectoparasit, -a : parasit extèrn (nièira, pesolh, címec / cimèc) -ECTOPIA : forma sufixada del grèc ektòpòs (desplaçat) v. corectopia ectopia : situacion anormala d'un organ. Ectopia cardiaca. Ectopia testiculara. ectopic, -a : relatiu, -iva a una ectopia. Grossesa ectopica. ectoplasma (m.) : substància indefinibla que prendriá l'aparéncia d'objèctes o de personas. ectotermia : dependéncia totala al regard del climat, de la temperatura extèrna. D'unes patisson bravament d'ectotermia. ectozoari (m.) : parasit extèrn. ECTRO- : forma prefixada del grèc ektròò (fau avortar) ectrogenia : abséncia congenitala d'un organ o d'una partida del còrs. ectromelia : malformacion embrionària o fetala. ectropion : eversion (capvirament) Ectropion de la parpèla inferiora. Ectropion de la mucosa del còl uterin. ectrotic, -a : abortiu, -iva. ecumène nm, cf Ubaud Dicort : « oekoumène » (Laus) ecumenic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « oecuménique » TdF Un concili ecumenic es la convocacion a Roma de totes los evesques catolics. ecumenicament : d'un biais ecumenic. ecumenicitat nf : tendéncia cap a l'unitat de totas las glèisas crestianas. ecumenisme : movement que preconisa l'union de totas las glèisas crestianas. ecumenista (adj. e subs. m. e f.) : relatiu, -iva a l'ecumenisme ; adèpte, -a de l'ecumenisme. eczemà [eczèma, cf Ubaud Dicort] (m.) : malautiá de la pèl. eczematós, -osa (adj. e subs.) : relatiu, -iva a l'eczemà ; persona que patís d'eczemà.		edat (f.) (v. Alibert) : atge (R. III, 235) L'Edat mejana : de 453 a 1453 mai o mens. edelveis [edelweis] (m.) : mena de flor de montanha (Leontopodium alpinum) edema [edèma] (m.) : confladura / enfladura del teissut cellular. edematós, -osa : relatiu, -iva a un edema. eden [edèn] nm : paradís terrèstre ; airal paradisenc (s.f.) « Dins l'òrt d'Eden es tota causa bona... » J.B. edenic, -a adj, cf Ubaud Dicort : « édénique » (Rapin) edicion (f.) : impression e publicacion d'un escrich. edictar (v. tr.) : decretar. edicte nm / edict (R. III, 56) (abs. Dicort) : òrdre escrich promulgat per l'autoritat. edicul : edifici bravament pichon. edificacion : accion o resulta de construire quicòm ; accion o resulta d'esclairar q.q. (s. f.) ; accion o resulta de portar q.q. a èsser verturós. edificaire, -aira n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui élève un édifice, édificateur » TdF edificant, -a : qu'edifica (que pòrta a venir pus verturós) edificar (v. tr.) : construire un edifici ; amodar l'admiracion de q.q. per sa devocion, sa bontat... edifici (m.) (R. III, 95) : construccion bèla ; bastenda. edil nm, -a : elegit, -ida de comuna (persona elegida per la comuna) edilitat nf : dignitat e carga d'edil. Edip n pr m : prenom, « Œdipe, héros grec » TdF. Lo complèx d'Edip. edip nm, cf Ubaud Dicort : « (didactique ; psychan. [v. çai sus]) oedipe » edipian, -a adj, cf Ubaud Dicort : « oedipien, -enne » (Per Noste) Edit [Edita] : prenom femenin. editable, -bla : que pòt èsser editat, -ada. editar (v. tr.) : publicar un tèxt, un libre, e lo metre en venda. editor, -tritz : persona que son mestièr es d'editar. editorial, a adj e nm : relatiu a l'edicion ; article de pagina primièira. editorialista (m. e f.) : persona que fa un editorial. ediu (adv.) (v. Ubaud Dicort e Alibert) : pas mai. Edmond - Edmonda : prenoms. Edoard [ ~ Audoard] : prenom. edonisme nm, cf Ubaud Dicort : « hédonisme » (Rapin) edonista adj e n (dels dos genres) , cf Ubaud Dicort : « hédoniste » (Rapin) edor nm (v. Ubaud Dicort e Alibert) : pes ; volum. èdra nf (L.134 ; R. III, 97) : planta de las raices adventissas que s'arrapa als arbres o a las parets (Hedera helix) edràs nm, cf Ubaud Dicort : « grande touffe de lierre, mur couvert de lierre » (v. TdF ‘éuras’ e ‘èure’) -ÈDRE : forma sufixada del grèc hedrà (fàcia ; basa) v. polièdre - tetraèdre. educable, -bla adj, cf Ubaud Dicort : « éducable » (Rapin) educacion : accion e resulta d'educar. educar (v. tr.) : ensenhar q.q. (t. a.) educat, -ada : plan ensenhat, -ada. educatiu, -iva adj : quicòm de bon per educar. educator, -tritz : persona que son mestièr es d'educar. edulcorant, -a adj e nm, cf Ubaud Dicort : « édulcorant, -e » (Per Noste) edulcorar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, édulcorer » (Laus) èfa nf ~ èfe nm : (letra f letrejada), cf Ubaud Dicort. « efant » : v. enfant. efèb (m.) : jovent plan polit. efècte (sab.) nm : efièch / efèit. (l.p. « efèt ») (v. efièch (pop.)) Efècte de sèrva (v. Dicort) : rescalfament de l'atmosfèra. En efècte : d'efièch / d'efèit. (l.p. : « en efèt ») efectiu 1, -iva adj (R. III, 267) : concrèt, -a ; positiu, -iva ; real, -a ; qu'existís realament. Son trabalh efectiu va pas plan luènh. Graça efectiva : que se concretisa per d'actes. efectiu 2 nm, cf Ubaud Dicort : « effectif » (Rapin) efectivament adv : vertadièirament ; positivament ; en efècte. Es pas un conte, qu'es efectivament arribat. Venguèretz pas ! - E non, efectivament. efectivitat nf : caractèr efectiu d'un rasonament. efectuabilitat nf : qualitat de çò efectuable.