corbatièr, -ièira adj (abs. Dicort) : v. corbassièr, -ièira.

corbaton : còrb pichon.

corbatonèl / corbatonelon nm : doble e triple diminutiu de còrb.

corbe 1, -ba adj, cf Ubaud Dicort : v. corb.

corbe 2 nm, cf Ubaud Dicort : « Lo corbe, le cintre, l’arc d’un piège » TdF jos ‘courbe’

corbèl nm : arescle (cinta / cercle) de fust per una cuba (v. TdF ‘courbèl’) ; corba d'arquitectura.

corbèla : assemblatge de dos cabirons ; fusta mèstra de teulada.

corbelh nm : breta, gòrb / gorbilha (en l. p. d'Erau) : mena de recipient vendemiaire longarut que se carreja sus l'esquina, « hotte » (v. Alibert).

corbelhard (< fr.) nm, cf Ubaud Dicort : « corbillard » TdF jos ‘gourbeiard’. [Basic : corbilhard / car mortuari]

corbet : probaina (v. corbada) ; cambeta d'araire.

corbeta : reveréncia (mena de salutacion)

corbetaire, -a : que fa de corbetas.

Los Chineses son corbetaires.

corbetar (v. intr.) : far de corbetas.

corbèu (< fr.) nm, cf Ubaud Dicort : « corbeau, v. còrb, corbàs plus usités ; homme qui ensevelissait les morts, pendant la peste, v. escarrabin ; semonneur d’enterrement ; personne acariâtre, femme emportée, v. escamandre, escòrpi » (v. TdF  ‘courbèu’)

corbièira nf (v. TdF jos ‘Coubiero’) : airal qu'una tropelada de gralhas i anisan « lieu hanté par les corbeaux » (Sèrras-Ess.)

Las gralhas vivon e anisan en corbièiras.

Corbièiras n pr f pl : region d'Aude e dels Pirenèus orientals.

corbir v, cf Ubaud Dicort : v. cobrir. (v. TdF jos ‘curbi’)

corbut, -uda : corbat, -ada ; clinat, -ada.

còrcachal nm : compression (R. IV, 625) del còr (s.p. e s.f.) ; « compression » (Alibert)

còrcachar (v. tr.) : comprimir lo còr (s.p. e s.f.) ; « comprimer » (Alibert). (v. còrquichar)

corcassèla nf, cf Ubaud Dicort : v. colcasèla. (v. TdF jos ‘courco-sello’). « corcassèla » : v. carcassèla.

corcha / corchièira nf (v. Ubaud Dicort e TdF jos ‘courcho’) : camin de travèrsa ; amanèl (fons de sac) ; malautiá dels manhans que los acrochonís.

corchairon nm, cf Ubaud Dicort : « fond de sac, restant d’un sac » TdF ‘courcheiron’

corchar (v. tr.) : acorchar (se prene un camin de travèrsa)

corchièira nf : v. corcha.

corchon nm (v. Ubaud Dicort, TdF jos ‘crouchoun’ e  L. 96)) : v. crochon.

corchonada nf, cf Ubaud Dicort : « ration de pain, pain appétissant » TdF jos ‘crouchounado’

corchonar v, cf Ubaud Dicort : « v intr et tr, s’élever en quignons, en parlant du pain ; agrafer, v. crochetar » (v. TdF jos ‘crouchouna’)

corchonàs nm, cf Ubaud Dicort : « gros quignon de pain » TdF jos ‘crouchounas’

corchonet nm, cf Ubaud Dicort : « petit grignon de pain, v. crostet » (v. TdF jos ‘crouchounet’)

corchum nm, cf Ubaud Dicort : « bout coupé, bout de planche, rognure d’une pièce de bois » TdF

còrcoissor [còrcoisson nm, cf Ubaud Dicort p. 149] : escosença, « cuisson qui monte de l’estomac à la gorge » ; esquinància (« angina » en l.p.) (v. TdF ‘cor-couissou’)

corcomalh : ortiga reiala (Galeopsis tetrahit) ; G. ladanum)

corcoralha nf, cf Ubaud Dicort : v. cocorla. (v. TdF ‘courcouralho’)

corcossa nf, cf Ubaud Dicort : « vermoulure » TdF suppl

corcossar v, cf Ubaud Dicort : v. corcossonar. (v. TdF jos ‘courcoussouna’)

corcosson nm : gorgolh (baba de diferents insèctes rosegaires)

corcossonar (v. tr.) : rosegar (en parlant dels gorgolhs)

corcossonar (se) : se gorgolhar.

corcossonós, -osa : gorgolhat, -ada.

corcossonum nm sing, cf Ubaud Dicort : « vermoulure » (Alibert)

còrcrebar (v. tr.) : crebar lo còr (s.f.) (v. TdF jos ‘cor-creba’) ; escrachar q.q. (s.f.)

còrcrebar (se) v pron (abs. TdF) : s'escrachar / se tuar (s.p.)

còrda : trena de fils torçuts en còrs cilindric e plegadís ; linha garnida d'anquets que l'òm rebala dins l'aiga ; malautiá qu'enregdesís las cambas del bestial [v. còrdas] ; pus primièr brin de seda tirat dels cocons.

Còrda de carreta.

Còrda de raqueta.

Còrda de violon.

Còrdas vocalas.

cordada : fila , enfilada, cordelada... (t.a.)

Cordada de fen.

Cordada de personas encordadas.

cordadeta nf, cf Ubaud Dicort : « petite enfilade, petite série » TdF

cordaire 1, -aira (abs. TdF e Alibert) : persona que còrda una carga.

cordaire 2 nm, cf Ubaud Dicort : « cordier, v. cordièr » (v. TdF e Alibert)

cordal nm, cf Ubaud Dicort : « lien d’osier, hart, v. redòrta » (v. TdF)

cordalha nf, cf Ubaud Dicort : « cordage » (L. 96)

cordam nm, v. Ubaud Dicort Errata web : « cordage » (L. 96). (v. –AM)

cordar 1 (v. tr.) : metre una còrda a una carga, a una carreta... ; encordar (metre lo fen, la palha... en còrdas) ; ligar ; laçar.

cordar 2 (v. intr.) : filar (en parlant d'una pasta)

cordar (se) : venir telhut (plen de fils), en parlant dels legums.

cordariá : airal que i se fan de còrdas.

còrdas nf pl, cf Ubaud Dicort : « lignes de fond garnies d’hameçon » (Alibert) ; « Las còrdas, maladie des porcs, des chevaux et bestiaux, qui leur rend les jambes raides, contraction des articulations » (v. TdF jos ‘cordo’)

Còrdas 1 Leon : escrivan occitan de Montpelhièr (1913 - 1987).

Còrdas 2 : Còrdas d'Albigés (bastida de l'Edat mejana)

Dins una paret d'un ostal de Còrdas foguèt descobèrt un pergamin occitan aparentat als famoses Sortes sanctorum (Divinacions pels sants) : supersticion catolica que pretendiá donar responsa a totes los problèmas, pel tiratge al sòrt d'una frasa de sant. Dins lo manuscrit de Còrdas s'agís pas dels sants, mas dels evangèlis : la responsa a un problèma donat se trobava dins un verset tirat al sòrt. Aquela supersticion foguèt condemnada, amb d'autras, pels Concilis de Vena (465), d'Arles (506) e d'Orleans (511). v. ms. p. 308.

cordassa nf, cf Ubaud Dicort : « grosse corde, vilaine corde » TdF

cordat 1, -ada adj : aplechat, -ada amb de còrdas ; vengut telhut, -uda / baganat, -ada.

cordat 2 nm : tèla gròssa.

cordatge : accion de cordar ; ensemble de las còrdas d'un aplech, d'un naviri...

cordejar (v. intr.) : « v tr, corder, cordeler, cordonner, faire des cordes ; filer, en parlant de la pâte » ; encordar lo fen ; espandir sas raiças. (v. TdF)

La tranuga quita pas de cordejar pertot

 

cordèl nm / cordèla  (v. cordèla) : còrda pichona, « cordeau ; petite corde pour conduire des bestiaux ; longe qui sert à gouverner tous les chevaux d’un attelage ; tortillon qu’on met sur la tête, v. cabeçal ».(v. TdF ‘courdèu’)

cordèla nf : « lacet rond, lacet plat ; ruban de fil, v. veta ; t. de marine, cordelle, corde de moyenne grosseur ; espèce d’annélide, nephtys funicula ; feuille d’asphodèle ; cabale, coalition, coterie, v. cotariá » (v. TdF ‘courdello’)

cordelada : fila ; enfilada ; cordada.

Cordelada d'autòs.

cordelar / cordilhar (v. tr.) : trenar ; laçar ; malhar.

cordelariá nf, cf Ubaud Dicort : « rue des fabricants de lacets » (v. TdF ‘Courdelarié’)

cordelat 1 (subs.) : drap de lana grossièira.

cordelat 2, -ada (adj.) : trenat, -ada ; laçat, -ada ; malhat, -ada.

cordelejar v, cf Ubaud Dicort : « v intr et tr, cordeler, tresser, v. cordelar » (v. TdF)

cordelet nm, cf Ubaud Dicort : « petit cordeau » TdF

cordeleta nf, cf Ubaud Dicort : « cordelette, petit lacet » TdF

cordelièira nf : cimbelièira de monge « cordelière, corde à plusieurs nœuds » ; cordilh d'esquila, de bartavèla, de cadaula... ; « sonnette de porte » ; colar de femna (v. TdF).

cordelièr nm : persona que fa de correjons « fabricant de lacets » ; mena de monge. (v. TdF)

cordelina nf, cf Ubaud Dicort : « lisière d’une étoffe de soie ; outil de verrier » TdF

cordelon nm, cf Ubaud Dicort : v. cordelet. (v. TdF jos ‘courdelet’)

cordenc, -a adj : « de corde » TdF, en forma de còrda.

cordet nm, cf Ubaud Dicort : « tortillon qu’on met sur la tête, v. cabeçal ; petit gâteau en forme de couronne » (v. TdF)

cordeta : còrda pichona.

CORDI- : forma prefixada del latin cor, cordis (còr)

cordial 1 (m.) , cf Ubaud Dicort : liquor tonica.

cordial 2, -a adj (R. II, 475) (TdF ‘courdiau’ ; abs. Dicort) : coral, -a. (v. coral 1)

cordialament adv (TdF ; abs. Dicort) : coralament / de tot còr. (v. coralament)

cordialitat nf : qualitat de q.q. de cordial.

cordièr : aplech de fust per far correjar las còrdas d'una carreta ; persona que fa de còrdas ; caval de tira ; pescaire amb la palangra ; filat per carrejar de fen.

cordifòrme, -ma adj : en forma de còr.

cordilh nm, cf Ubaud Dicort (v. cordèl (Alibert)) / cordilha nf, cf Ubaud Dicort (v. cordèla (Alibert)) : cordèla pichonèla ; mena de vèrm.

cordilhada (subs.) : cordelada / cordurada ; tièira longa.

cordilhar v tr : v. cordelar.

cordilhon nm, cf Ubaud Dicort : « petit cordon » TdF ‘courdihoun’

cordin nm, cf Ubaud Dicort : « corde nouée dont on frappait les matelots et les forçats » TdF

cordina nf, cf Ubaud Dicort : « cordelette » TdF

Cordoa [Còrdoa] : vila andalosa (Espanha)

cordoan, -a adj e nm : « cordouan, ane, de Cordoue » TdF ; mena de cuèr que se fasiá a Cordoa.

cordoanat, -ada adj, cf Ubaud Dicort : « préparé comme le cordouan [v. cordoan] » (L. 96)

còrdolent, -a adj : macat, -ada (s.f.) ; nafrat, -ada (s.f.) « navrant, ante, v. ponhent » (v. TdF)

còrdolgut, -uda (< còrdòlre)  part pass, cf Ubaud Dicort : « navré, -e ». (v. còrdòlre)

còrdolor nf : crèbacòr ; compassion (R. IV, 454).

còrdòlre (v. tr.) : macar (s.f.) ; nafrar (s.f.), « navrer » (v. Alibert)

cordon : estaca (t.a.) ; correja (t.a.) ; correjon (t.a.) ; cordèl / cordèla (t.a.) (v. Cordons)

Cordon sanitazari.

Cordon de polícia.

cordonar (v. tr.) : plantar d'arbres al torn d'un camp.

cordonariá : sabatariá (R. V, 120).

cordonejar (v. intr.) : far lo mestièr de cordonièr.

cordonèla nf, cf Ubaud Dicort : « petit pain à trois cornes qu’on suspend aux rameaux, le jour de la fête de ce nom » TdF

cordonet : cordilh ; lacet / correjon ; gansa.

cordonièira nf : femna de cordonièr ; « sébaste dactyloptère, poisson de mer » TdF suppl.

cordonièr : sabatièr ; insècte aqüatic (Hydrometra sagnorum)

Cordons blancs nm pl : (gendarmas) , cf Ubaud Dicort.

cordura : ensemble dels punts qu'unisson dos tròces d'estòfa ; art de cóser ; crèuge (marca laissada per una entalha)

Cordura de nèu : lonja de nèu qu'a pas adoçat.

cordurada (subs.) : cordura longa ; cordelada / cordilhada.

cordurar (v. tr.) : cóser / cósir.

cordurariá nf, cf Ubaud Dicort : « Rue des Couturiers » (v. TdF)

cordurassa nf, cf Ubaud Dicort : « couture mal faite, grosse couture » TdF

corduratge nm, cf Ubaud Dicort : « action de coudre » TdF ‘courdurage’

cordurejar v, cf Ubaud Dicort : « v intr et tr, coudre par ci, par là, coudre légèrement » TdF

cordurièr, -ièira : persona que fa de vestits.

CORE- : forma prefixada del grèc kòrè (prunèla / viston)

corea [corèa] nf (del grèc khoreia, dança) : (med.) dançum (dança de sant Gui)

corectopia : anomalia de la pruna de l'uèlh.

coredempcion : cooperacion de Nòstra Dòna a la Redempcion.

coredemptritz (f.) : títol balhat a Nòstra Dòna pels Catolics.

coregraf, -a : persona que fa de coregrafia.

coregrafia : art de compausar de balets (danças), de los dirigir, de los armonizar amb de musica, de lums e d'autres elements d'espectacle.

coregrafic, -a : relatiu, -iva a la coregrafia.

coreligionari [correligionari (v. Ubaud Dicort Errata web], -ària n : persona de la meteissa religion.

corepraxia : correccion de la pruna de l'uèlh.

coresponsabilitat nf : responsabilitat en comun.

coresponsable, -bla adj e n : responsable, -a en comun.

corescòpi (m.) : aparelh per examinar la pruna de l'uèlh.

corescopia : examèn de la pruna de l'uèlh amb un corescòpi.

coret nm, cf Ubaud Dicort : « petit cœur, tendre cœur, v. corasson ; cœur de veau, de mouton, de bœuf, v. còr » (v. TdF)