antracizacion : procediment natural de metamorfisme que lo carbon bituminós i se muda en antracita.

antracnòsi (f.) : malautiá criptogamica de las plantas, e mai que mai de la vinha.

ANTRACO- : forma prefixada del grèc anthrax, -akòs (carbon)  v. antracòsi.

antracolitic, -a : division del paleozoïc superior.

antracòsi (f.) : posca de carbon dins los paumons.

antracosic, -a (adj. e subs.) : relatiu, -iva a l'antracòsi ; persona que patís d'antracòsi.

antral, -a : relatiu, -iva a l'antre piloric.

antralina : poscas terrosas o rossèlas utilizadas en medecina pel tractament de la psoriasi.

antraquinona [antraquinòna, cf Ubaud Dicort] nf : compausat derivat de l'antracèn e utilizat per aprestar de colorants.

antraquinonic, -a : relatiu, -iva a l'antraquinona.

antrax : doble o triple floronc / carboncle.  v. « andrac ».

Trapèri un antrax que me faguèt patir las pèiras !

antre (R. II, 101) : cavitat naturala geologica o anatomica.

Antre d'un animal.

Antre mastoïdian.

Antre piloric.

antrectomia : reseccion cirurgicala de l'antre piloric.

antriti (f.) : inflamacion de l'antre mastoïdian o del piloric.

ANTRO- : forma prefixada del grèc antrax, -akòs (cavitat anatomica)

antronalgia : dolor de l'antre mastoïdian o de l'antre piloric.

ANTROP- : forma prefixada del grèc anthròpòs (èsser uman)

antropians : antropoïdes.

antropic, -a : degut a l'accion dels òmes.

Erosion antropica.

-ANTRÒP - ANTROPIA : formas sufixadas del grèc anthròpòs (èsser uman) v. filantròp - filantropia.

ANTROPO- : forma prefixada d' anthròpòs (èsser uman)

antropobiologia : antropologia fisica.

antropocentric, -a : relatiu, -iva a l'antropocentrisme.

antropocentrisme : filosofia qu'agacha l'òme coma lo centre de l'univèrs.

antropocòr, -a : natura de las plantas disseminadas per l'òme ; tipe de disseminacion d'unas plantas.

antropofag, -a adj e n : persona que se manja de carn umana.

Pòble antropofag.

Tribú antropofaga.

antropofagia : abitud de se manjar

antropofagic, -a : relatiu, -iva a l'antropofagia.

antropofil, -a : que viu dins un airal abitat per l'òme ; volontièr disseminat, -ada per l'òme.

Vegetal antropofil.

Planta antropofila.

Animals antropofils.

antropofit (m.) : planta menada d'endacòm mai dins un país qu'es pas lo seu.

antropofòb, -a : que patís d'antropofobia.

antropofobia : aversion morbosa (R. IV, 264) per l'òme e la societat umana.

antropogèn, -a : qu'engendra d'èsser umans.

Èra (epòca) antropogèna.

antropogenèsi (f.) : estudi o sciéncia de las originas e del desvolopament uman.

antropogenic, -a : relatiu, -iva a l'accion dels èssers umans.

antropogeografia : partida de la geografia qu'estúdia raças, pòbles, civilizacions e lor reparticion sus la tèrra.

antropografia : descripcion de l'anatomia del còrs uman segon las diferentas raças umanas.

antropoïde, -da (adj. e subs.) : que revèrta los òmes.

Automat antropoïde.

Monins antropoïdes.

Los monins sens coa son d'antropoïdes.

antropolatria : divinizacion e culte de l'òme.

antropològ, -a : especialista (m. e f.) en antropologia.

antropologia : sciéncia qu'estúdia l'òme e per extension los antropoïdes.

antropologic, -a : relatiu, -iva a l'antropologia.

antropologisme : teoria materialista que considèra l'òme coma una porcion de la natura.

antropomancia : divinacion basada sus l'examèn de las viscèras umanas.

antropomètre : aparelh de mesuras antropometricas.

antropometria : tecnica de mesura de las diferentas partidas del còrs uman ; metòde d'identificacion dels criminals basat sus la descripcion del còrs uman (mesuras, fotografias, detadas, pesadas)

antropometric, -a : relatiu, -iva a l'antropometria.

Ficha antropometrica.

antropomòrf, -a (adj. e subs.) : que revèrta la forma del cap o del còrs uman ; antropoïde, -a.

antropomorfic, -a : relatiu, -iva a l'antropomorfisme.

antropomorfisme : representacion de Dieu jos de formas umanas ; atribucion de sentiments umans als animals.

antropomorfista (m. e f.) : persona qu'atribuís a Dieu o a d'animals de caracteristicas umanas.

antropomorfizacion : accion o resulta d'antropomorfizar.

antropomorfizar (v. tr.) : donar una forma, una qualitat, un comportament uman a un animal o a una causa.

antroponim : nom pròpri d'una persona.

antroponimia : branca de l'onomastica qu'estúdia los antroponims ; ensemble d'antroponims.

antroponimic, -a : relatiu, -iva a l'antroponimia.

antroponòsi (f.) : malautiá infecciosa especifica de l'òme.

antropopatia : deliri d'un malaut que crei aver qualqu'un mai dins son quiti còrs.

antropopitèc : nom donat autres còps als ancèstres (L. 21) de l'òme.

antroposociologia : mena de determinisme racial.

antroposofia : mena de corrent filosofic mai que mai alemand, basat sus una teosofia crestiana calhetada de cresenças sincreticas umanas.

antroposofic, -a : relatiu, -iva a l'antroposofia.

antrotomia : obertura cirurgicala de l'antre mastoïdian.

« antrufèl » (antrufèl nm) : v. treule / entrefuèlh.

antrum [antrun (v. Ubaud Dicort e Alibert)] (m.) : dròlle.

antuniantes nm pl, cf Ubaud Dicort : « allants et venants, visiteurs ennuyeux » TdF

anturi nm, cf Ubaud Dicort : « (bot.) anthurium » (Rapin)

anuchar [anuechar (v. Ubaud Dicort e Alibert)] / anueitar (non preconizat Dicort) / anochar (abs. Dicort) (v. intr. e tr.) : avesprar / se far nuèch ; retardar.

anuchar (s’) [anuechar (s’) v pron (v. Ubaud Dicort e Alibert)] / anochar (s') (abs. Dicort) : s'avesprar ; se retardar ; s'atardivar.

anuchat [anuechat (v. çai sus)], -ada adj / anochat (abs. Dicort), -ada : atardivat, -ada.

anuchatge / anochatge (los 2, abs. Dicort) : calabrun (tombada de la nuèch)

anuchejar / anochejar (los 2, abs. Dicort) (v. intr.) : frequentatiu d'anuchar. (v. anueitejar (s’))

anuçòl nm  : nosilhon de planta que los dròlles ne son lemfres. (Carum bulbocastanum)

anuçolièira : airal que l'òm i tròba d'anuçòls.

anuèch / anuèit [veire anuèch] / anuòch (abs. Dicort) (adv.) : aicesta nuèch ; aqueste ser. (# anuèg)

anuechar v, cf Ubaud Dicort : v. anuchar.

anuechat, -ada adj : v. anuchat.

anuèg nm : anujor / embestiament / enuèg / enujor. (# anuèch)

La forma etimologica en e- es encara utilizada amens en Gasconha, Lemosin e Roergue : v. enuèg.  (v. tanben anujar))

anueitar (s’) [veire anuechar (s’), cf Ubaud Dicort] / anueitejar (s') v pron : s'atrumar.

anueitat [veire anuechat], -ada / anueitejat, -ada (v. çai jos) : atrumat, -ada.

anueitejar (s’) (leng. occid.) v pron, cf Ubaud Dicort : « s’assombrir » (Alibert). (v. anueitar (s’))

anugièr nm : anuèg / anujor / embestiament / enuèg / enujor.

anugiu, -iva / anujós, -osa adj : qu'anuja / qu'embèstia.

anugivol, -a adj / anugívol adj m e f (v. –ÍVOL) : anugiu, -iva / anujós, -osa..