alús : perpal / palfèrre.
alusentiment : accion de far venir lusent, -a.
alusentir / alusir (v. tr.) (v. Ubaud Dicort e TdF) : far venir lusent, -a.
alusentir / alusir (s') : venir lusent, -a ; s'apimpar.
alusentit, -ida : lusent, -a ; apimpat, -ada.
A la cara alusentida dels que son en bona santat.
aluserpit, -ida adj, cf Ubaud Dicort : « vif comme le lézard » (Mouly En tutant p. 291), « vif, pétulant » (Lagarde)
alusir (v. tr.) : alusentir.
alusir (s') : s'alusentir.
alussar (v. tr.) : soslevar amb un alús ; tustassar q.q.
alussar (s') v pron (v. Alibert) : s'animar.
alussat, -ada : soslevat, -ada amb un alús ; tabassat, -ada.
alut, -uda : provesit, -ida d'alas ; qu'a de bravas alas.
alutrar (v. tr.) : observar ; espiar ; agachar amb enveja.
alutrat, -ada : t. a. çaisús.
alveograf : aparelh per determinar las qualitats plasticas de las farinas e del blat.
alveograma : grafic obtengut amb un alveograf.
alveòl (m.) : cavitat pichonèla.
Alveòls de las dents.
alveolar, -a : relatiu, -iva a d'alveòls ; que revèrta d'alveòls ; t. tecn. de fonetica.
Nèrvis alveolars.
Artèria alveolara.
S e Z son de fricativas alveolaras.
alveolat, -ada : format, -ada d'alveòls, coma la bresca de las abelhas.
La bresca es alveolada.
alveolectomia : reseccion de las parets ossosas alveolaras d'una dent.
alveolisi (f.) : destruccion progressiva d'un alveòl, mai que mai dental.
alveoliti (f.) : inflamacion d'un alveòl dental ; inflamacion dels alveòls pulmonars.
alveolizacion : formacion d'alveòls.
ALVEOLO- : forma prefixada del mot alveòl.
alveolodental, -a : relatiu, -iva a la dent e a l'alveòl dental.
alveolopalatal, -a : relatiu, -iva a las consonantas articuladas al limit dels alveòls e del cèl de boca dur.
alvet (v. TdF ‘alvet ») / alveòl (m.) : mena d'estug qu'enclaus lo mèl de las abelhas.
alvin, -a : que ven de la partida terminala de l'intestin.
Dejeccions alvinas.
Flux alvin.
Evacuacion alvina.
alzena / lesena [veire alzena, cf Ubaud Dicort] nf : aplech de sabatièr per traucar lo cuèr.
alzenar (v. intr.) : trimar.
Alzheimer (malautiá d'-) nf : deméncia degenerativa grèva.
« alzibil » : v. agibit.
Alzon - Alzona : nom de rius o de ribièiras en Occitània.
Alzona : vilatge d'Aude (Occitània)
alzonenc, -a : relatiu, -iva a Alzona ; sortit, -ida d'Alzona.
-AM : forma sufixada del sufix lat. -amen (ensemble de ; quantitat granda de) v. fulham, fustam, postam.
am (m.) : anquet (mena de cròc per trapar de peis)
« ama » (prononciacion de l. p.) v. anma / arma.
amabilitat nf : qualitat de q.q. d'aimable ; gentilesa (R. III, 462).
Amable n pr : v. Aimable.
amac : filat o tela / tèla suspenduts entremièg dos pals o dos arbres per servir de lièch.
amaçar (v. tr.) : assucar amb una maça. (# amassar)
Lo boquièr amaça los buòus abans de los sangnar.
amaçat, -ada : assucat, -ada amb una maça.
amach : carràs ; rebala.
amachotit, -ida : que bolega pas ; que revèrta un chòt [v. machòta] ; sornarut, -da ; perfid, -a ; fals, -a.
amaçolada nf, cf Ubaud Dicort : « coup de massue » TdF ‘amassoulado’
Amaçolada de còps, roulée de coups (v. TdF)
amaçolaire, -aira adj e n, cf Ubaud Dicort : « celui, celle qui assomme, assommeur » TdF ‘amassoulaire’
amaçolar (v. tr.) : amaçar ; assucar ; atucar.
amaçolat, -ada : t. a. del vèrb amaçolar.
amaçolatge nm, cf Ubaud Dicort : « action d’assommer » TdF ‘amassoulage’
amadièira nf (Alibert) : airal entremièg los amadièrs e lo bòrd d'una nau. (v. TdF)
amadieirar (v. tr. e intr.) : « (vagues) », emplenar l'amadièira d'aiga de mar (v. Alibert).
amadièr : caduna de las pèças de fust corbadas que s'entraversan sus la quilha d'una nau.
Amadieu / Amadèu (abs. Dicort) : prenoms m., « Amédée » (v. TdF ‘Amadiéu’).
amadó [amador 1 nm, cf Ubaud Dicort] (de l'occitan amador (s.f.), que pren fuòc aisidament) : agaric amadovièr ; basana / cinsa / esca. (Polyporus igniarius) ; substància espongosa / espongiosa (R. III, 187) obtenguda a partir d'una mena d'amadovièr e utilizada en medecina.
amador 2, -airitz [, -dora (arc.) adj e n, cf Ubaud Dicort] / amaire, -a (v. aimaire) / amant, -a (v. amant) (los 3, R. VI, 71 - II, 63) : qu'aima, « amateur ; amant, aimant, ante, v. amaire » (v. TdF ‘amadou 1’). (v. aimador)
Amador : prenom m. (v. TdF jos ‘amadou 1’)
amadovièr (abs. Dicort) : mena de campairol (Fomes fomentarius) (v. amador 1)
amadrar (v. tr. e intr.) : atassar.
amadrar (s') : s'atassar.
amadrat, -ada : atassat, -ada.
amadurada : fòrça frucha qu'amadura ; temporada de calor qu'amadura la frucha.
amaduraire [ ~ maduraire], -aira (adj. e subs.) : que fa amadurar.
Un bèl temps amaduraire.
La sason amaduraira.
amadurança [ ~ madurança] nf : maturacion (R. IV, 169).
amadurar [ ~ madurar, cf Ubaud Dicort] (v. tr.) : madurar (far venir madur). (v. madurar)
amadurar (s') [ ~ madurar (se)] : venir madur ; amassar / abraguir.
amadurat [ ~ madurat], -ada adj : vengut madur, venguda madura.
amadurejar ~ madurejar v, cf Ubaud Dicort : « v tr, commencer à mûrir » (v. TdF ‘amadureja’)
amadurum [ ~ madurum] nm sing : maturitat (R. IV, 168). (v. TdF jos ‘amadurun’)
amaga-que-tu-l’as nm, cf Ubaud Dicort : « jeu du furet ou de cache-cache-mitoulas » TdF ‘amago-que-tu-l’as’
amagadament adv : a l'amagat ; « mystérieusement » TdF.
amagador / amagatòri nm / amagatal (abs. Dicort ; v. amagatalh) : rescondal / rescondon.
amagaire, -aira : q.q. qu'amaga ; q.q. qu'amassa d'argent ; bernadàs (mena d'aucèl)
amagament : accion o resulta d'amagar o de s'amagar.
amaganhada (abs. Dicort) : calinejada. (v. amanhagada)
amaganhar (v. tr.) (abs. Dicort) : tolhorar / alispar / calinejar ; aprivadar ; amistosar / amistançar. (v. amanhagar)
amagar (v. tr. ) : rescondre ; cobrir ; envolopar ; escalfar ; amaganhar. (v. TdF ‘amaga’)
Son esquipòt l'amagava dins un trauc de la paret.
amagar (s') : se rescondre.
S'anèt amagar de vergonha.
amagasèxe (abs. Dicort) : eslip.
amagat 1, -ada adj : t. a çaisús.
amagat 2 nm / amagatada nf / cata òrba / catòrba (v. catòrba) / cutabòrlhe (v. cutabòrlha) : jòc de mainatges :
Un mainatge se vira contra un arbre o una paret, uèlhs cutats, e compta fins a cinquanta ; d'aquel temps los autres se van amagar ; lo cutaire los deu dessobtar sens tròp s'alunhar de l'arbre o de la paret, que se per cas un mainatge amagat ven tocar l'arbre o la paret abans el, aquel mainatge a ganhat.
A l'amagat, quand èrem dròlles, i jogàvem sovent.
amagat 3 (d'-) [ / amagat (a l’-)] loc adv ( v. Ubaud Dicort e TdF jos ‘amaga’) / d'amagadons [v. amagatons (d’) (v. Dicort p. 144)] : a l'amagat / de rescondon / de rescondons / a rescondilhons / de rescondut.
amagatada nf : amagat / resconduda v. amagat 2, « jeu de cache-cache » (Alibert).
amagadons (d’-) (abs. Dicort ; v. Dicort p. 144) : v. amagatons (d’-)
amagatal [amagatalh] nm / amagatòri nm : airal per s'amagar o per amagar quicòm.
Aviás trapat un polit amagatal ça que la.
amagatons (d’-) loc adv, cf Ubaud Dicort : « en cachette, en tapinois » TdF
amagatòri nm, cf Ubaud Dicort : v. amagador. (v. TdF jos ‘amagadou’)
amagencar (v. tr.) : desborrar ; desbrancar ; macar ; bresar ; afrabar.
amagencar (s') : se macar ; se bresar ; s'afrabar.
amagencat, -ada : t. a. çaisús.
amagèstrament nm, cf Ubaud Dicort : « enseignement, leçon, éducation » (R. IV, 118) (v. amagestrar)
amagestrar (v. tr.) (R. IV, 118) : « disposer, dresser », far de plans ; elaborar ; endoctrinar (R. III, 62) ; ensenhar (v. Alibert).
amagestrat, -ada : t. a. del vèrb amagestrar.
amagon nm, cf Ubaud Dicort : « alouette lulu, oiseau qui se tapit » TdF
amagresir v, cf Ubaud Dicort : « v intr, maigrir » (L. 17) (v. amagrir)
amagriment : accion o resulta de far magrir o de s'amagrir.